Pop |
Pochodzenie |
R&B
,
rock and roll
,
jazz
,
folk
,
dance
|
Czas i miejsce powstania | Lata 50. XX w., Stany Zjednoczone, Wielka Brytania |
Instrumenty | gitara, gitara basowa, perkusja, instrumenty klawiszowe |
Podgatunki |
synth pop
,
brit pop
,
indie pop
,
twee pop
,
jangle pop
, pop symfoniczny,
noise pop
,
power pop
,
avant-pop
|
Podgatunki powstałe z połączenia z innym stylem muzycznym |
dream pop
,
pop rock
,
pop punk
, country pop |
Style regionalne |
j-pop
, k-pop,
c-pop
|
Muzyka pop – ogólnie
muzyka
popularna, termin ten jest jednak wieloznaczny, w najszerszym sensie oznacza każdy rodzaj
muzyki rozrywkowej
, niezależnie od jej charakteru.
W węższym zakresie popem nazywa się bardziej "miękki" i nastawiony na masowego odbiorcę odłam muzyki rockowej, charakteryzujący się prostotą, melodyjnością i szerszym niż w klasycznej muzyce rockowej użyciem syntezatorów i studyjnych technik nagraniowych. Często style popowe są "łagodniejszymi" odmianami pierwotnych stylów wyrosłych z różnych odmian muzyki rozrywkowej (nie tylko rockowej), lub kombinacjami tych odmian tak zestawianymi, aby usunąć brzmienia nietolerowane w danym momencie przez większość potencjalnych słuchaczy, oraz aby zachować brzmienia, które są aktualnie
modne
.
W jeszcze węższym zakresie pop uważany jest za przeciwieństwo muzyki rockowej, gdyż jego głównym zadaniem jest podobanie się publiczności, która w większości najchętniej słucha rzeczy miłych, lekkich i przyjemnych, podczas gdy teoretycznie ideą rocka jest przekaz odautorski.
Za popowych uważa się więc, niezależnie od stylu muzyki, tych artystów, którzy tworzą swoją muzykę kierując się wyłącznie gustami publiczności i całkowicie rezygnują z prób przekazywania jakichś głębszych wartości. Artystów, którzy się do tego oficjalnie przyznają, jest jednak niewielu i większość stara się dodawać do tworzonej przez siebie muzyki jakiś rodzaj "ideologii". Dodatkowo wielu artystów, którzy u zarania swojej działalności byli dla pewnych kręgów odbiorców "kultowi" i "alternatywni", po osiągnięciu sukcesu przestają być za takich uważani, mimo że bardzo często ich muzyka się nie zmienia, lecz tylko staje się popularna i modna, by nie rzec – spowszedniała. W efekcie odróżnienie "popu" od "nie popu" na bazie tej definicji jest często bardzo trudne i zaliczenie jakiegoś artysty do jednej z tych kategorii zależy od punktu widzenia.
Fakt, że muzyka pop jest "produkowana" dla czystej przyjemności słuchania, nie oznacza, że jest muzyką cechującą się amatorstwem. Wręcz przeciwnie, w produkcję piosenek pop zaangażowani są zazwyczaj profesjonaliści: tekściarze, kompozytorzy, choreografowie i muzycy sesyjni.
Rozwój muzyki pop spowodował wykształcenie w jej ramach wielu różnorodnych stylów muzycznych, takich jak:
Praktycznie każdy gatunek muzyki rozrywkowej posiada swój popularny, komercyjny nurt, można więc wyróżniać takie style jak:
W zasadzie każda kultura muzyczna wykształciła swoją wersję muzyki pop. Można więc wyróżnić takie style jak:
i tym podobne.
Pop wykształcił szereg specyficznych dla siebie zjawisk związanych z kulturą masową, takich jak:
Z powodu wykrystalizowania się terminu "muzyka popowa" nastąpiło oddzielenie znaczeniowe tego terminu od terminu "muzyka rozrywkowa", gdyż ten ostatni obejmuje zakres zarówno szerszy, jak i nieco inny, zajmując się w mniejszym stopniu odmianami o silnie rockowym pochodzeniu, za to nawiązując nawet do najbardziej lekkich odmian muzyki klasycznej. Wychodzącym z użycia
synonimem
muzyki popowej jest termin "muzyka estradowa".
Z powodu powyższych niejasności zaczęto również stosować określenie
pop tradycyjny
lub muzyka środka na określenie stylów muzyki popularnej powstałych przed epoką
rock'n'rolla
.
Linki zewnętrzne