Altimetria satelitarna – wyznaczenie odległości impulsowego nadajnika-odbiornika radarowego umieszczonego na orbicie (o wysokości ok. 700 do 1500 km ) od rzeczywistej, chwilowej powierzchni morza . Do satelitarnych pomiarów altimetrycznych stosuje się radary pracujące w zakresie częstotliwości 14 GHz . Precyzję radarów altimetrycznych można obecnie szacować w przedziale +/- (0,1-0,03) m. Wynik pomiaru jest wartością uśrednioną do kręgu powierzchni morza o średnicy kilku do kilkunastu kilometrów.

Podstawowe równanie altimerii:

N = (r - R) - H - Δh

gdzie:

N - wysokość geoidy nad elipsoidą ( undulacje dochodzą do 100 m ),

r - promień wodzący satelity (wektor),

R - promień wodzący punktu na elipsoidzie (wektor),

H - mierzona wysokość ,

Δh - różnica wysokości powierzchni wody i geoidy (osiąga średnio wartości ok. 1 m. - można zaniedbać przy dokładności 1 m).

Pomiar altimertyczny pozwala na wyznaczenie wysokości satelity nad powierzchnią morza z dokładnością 0,01 m. Najpowszechniej znane są wyznaczenia geoidy z misji satelitów: Skylab dokładność mierzonych wysokości szacuje na ok. 3m., GEOS-3 ok. +/-0,5 m., SEASAT ok. +/-0,1 m, GEOSAT.

Pomiar altimetryczny pozwala wyznaczyć kształt powierzchni wód oceanicznych . Kształt powierzchni wód odbiega od kształtu geoidy ze wzg. na występowanie: prądów morskich , falowania wód oceanicznych, wiatrów , różnic ciśnień atmosferycznych , różnic zasolenia wód itd. Altimetria satelitarna ma znaczący udział w tworzeniu coraz dokładniejszych modeli potencjału grawitacyjnego Ziemi .