Nicolaus Steno.

Nicolaus Steno, także Nicolas Steno, Niels Stensen (ur. 10 stycznia 1638 w Kopenhadze , zm. 25 listopada 1686 w Schwerinie ) – duński anatom i geolog.

Po odbyciu studiów w Danii, wyjechał w podróż naukową po Europie i większość życia spędził następnie we Włoszech , gdzie dokonał także konwersji z protestantyzmu na katolicyzm . Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w 1987 roku.

W zakresie geologii Steno udowodnił, że część skał powstaje na drodze sedymentacji , czyli że są to skały osadowe . Sformułował także, obowiązujące do dziś, cztery podstawowe zasady stratygrafii: zasadę pierwotnie poziomego położenia warstw skalnych, ciągłości obocznej warstw, zasadę superpozycji oraz zasadę przecinania. Był też propagatorem tezy, że skamieniałości są pochodzenia organicznego. Wprowadził jeden z pierwszych podziałów dziejów Ziemi na epoki geologiczne. Prowadził także badania krystalograficzne odkrywając prawo stałości kątów w kryształach .

W zakresie medycyny Steno zajmował się głównie poznaniem systemu mięśniowego człowieka .

Główne prace

• Observationes anatomicae (1662)
• De Musculis et Glandulis Observationum Specimen (1664)
• Elementorum myologiæ specimen, seu musculi descriptio geometrica : cui accedunt Canis Carchariæ dissectum caput, et dissectus piscis ex Canum genere (1667/1669)
• Discours sur L'Anatomie du Cerveau (1669). Faksimilia [1] .
• De solido intra solidum naturaliter contento dissertationis prodromus ("Foreløbigt udkast til en afhandling om et fast legeme naturligt indesluttet i et fast legeme") (1669/1671)

Bibliografia

• Twarogowski J. Poczet wielkich geologów. Nasza Księgarnia, 1974.

Linki zewnętrzne

• Nicolaus Steno ( ang. )