Koncepcja Nowej Katedry w
Linzu
została podniesiona w
1855
przez biskupa Franciszka Józefa Rudigiera. Budowa rozpoczęła się w
1862
, a w
1924
biskup Johannes Maria Gföllner konsekrował gotowy budynek Katedry Najświętszej Marii Panny. Projekt autorstwa głównego budowniczego archidiecezji kolońskiej, Vincenza Statza, został wykonany w stylu
neogotyku
francuskiego.
Katedra ma 20 tys. miejsc siedzących dla wiernych, co czyni ją największym, choć nie najwyższym kościołem w
Austrii
. Pierwotnie planowano budowę wyższej wieży, ale plany te nie zostały zrealizowane, ponieważ w czasach
Austro-Węgier
budynek nie mógł być wyższy niż Wieża Południowa z
Katedry św. Szczepana w Wiedniu
. Wieża o wysokości 135 m jest o 2 m niższa niż ta w
Wiedniu
.
Katedra słynie ze swych witraży. Jeden z nich ukazuje historię Linzu, inne przedstawiają portrety fundatorów budowy kościoła. Podczas II wojny światowej część okien, zwłaszcza w południowej części katedry, uległa zniszczeniu. W miejsce zniszczonych witraży, zamiast odtwarzać dawne wzory, wstawiono nowe, stworzone w duchu sztuki współczesnej. Warta uwagi jest także znajdująca się w krypcie szopka z figurami autorstwa S. Osterriedera oraz wystawa insygniów władzy biskupa Rudigiera.
Zobacz też