Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Obcowanie świętych

Obcowanie świętych

Obcowanie świętych lub społeczność świętych (łac. communicatio sanctorum) – w chrześcijaństwie wymiana darów duchowych pomiędzy wspólnotami wiernych, którego rozumienie zależy od wyznania; jest jedną z głównych kontrowersji między Kościołami katolickimi a protestanckimi .

Spis treści

Nazwa

W katolicyzmie i prawosławiu communicatio sanctorum tłumaczy się jako „obcowanie świętych” (lub bardziej tradycyjnie: „świętych obcowanie”). W praktycznie wszystkich Kościołach protestanckich za Marcinem Lutrem używa się przekładu „społeczność świętych”. Wyjątkiem od tej zasady jest Kościół Ewangelicko-Reformowany , który pozostał przy tradycyjnym przekładzie. Nie istnieją jednak między tym wyznaniem, a innymi protestantami różnice co do podejścia do właściwego wyrażania owej społeczności. Pierwotnie bowiem określenie „obcowanie świętych” nie wiązało się jednoznacznie ze współczesnym powszechnym rozumieniem tego terminu, które protestanci odrzucają, i jako takie zostało zaakceptowane przez Kościół Ewangelicko-Reformowany i utrzymane do dziś w tej tradycji wyznaniowej protestantyzmu. Pozostałe Kościoły ewangelickie i ewangelikalne stosują przekład „społeczność świętych”. Także podczas wyznania wiary w Kościele luterańskim słowami składu apostolskiego recytowane są słowa: „wierzę w […] społeczność świętych”, zamiast „świętych obcowanie”.

Kościół katolicki

W katolicyzmie obcowanie świętych dotyczy chrześcijan przebywających na Ziemi (Kościół pielgrzymujący), w czyśćcu (Kościół pokutujący - dotyczy wyznań wierzących w istnienie czyśćca) i w niebie (Kościół triumfujący), którzy mogą się za sobą nawzajem wstawiać w modlitwie i ofiarowywać w swojej intencji umartwienia i dobre uczynki. W Kościele katolickim praktykowana jest modlitwa wiernych za siebie nawzajem. Żywi mogą modlić się za siebie nawzajem. Po śmierci życie Twoich wiernych, Panie, zmienia się, ale się nie kończy (pierwsza prefacja za zmarłych), potrzebna jest modlitwa tych, którzy pielgrzymują jeszcze na ziemi za tych, którzy przeszli przez śmierć i odwrotnie - zmarli, którzy zostali zbawieni, mogą się wstawiać za innych zmarłych i jeszcze żyjących.

Dlatego w katolicyzmie składa się Ofiarę Mszy świętej za zmarłych, jak i też prosi się świętych o modlitwę (np. w litanii do wszystkich świętych ). Modlitwa za zmarłych pojawia się w Starym Testamencie w Księgach Machabejskich (nieuznawanych za kanoniczne przez Żydów i protestantów).

Kościoły protestanckie

Nauka o społeczności świętych akceptowana jest w protestantyzmie jako jedna z zasadniczych doktryn, przy czym jej rozumienie jest odmienne niż w katolicyzmie i prawosławiu. Kościoły protestanckie pod pojęciem społeczności świętych rozumieją ogół wierzących żyjących na ziemi i zjednoczonych w jedno Ciało, którym jest powszechny, niewidzialny Kościół Chrystusowy. Utożsamianie każdego wierzącego chrześcijanina ze świętym jest w protestantyzmie szczególnie podkreślane, co ma odbicie nie tylko w charakterystycznym dla protestantyzmu zrozumieniu społeczności świętych, ale także w samej eklezjologii tej gałęzi chrześcijaństwa, co wynika z nauki o usprawiedliwieniu przez samą wiarę i nieodwołalnym zbawieniu (część protestantów dodatkowo akceptuje także doktrynę zachowania świętych).

Wyrazy społeczności świętych

Symbolem i jednym z wyrazów owej jedności i społeczności między świętymi, czyli członkami owego niewidzialnego ciała, jest w protestantyzmie Wieczerza Pańska . Symbolika wspólnotowa Wieczerzy Pańskiej posiada w protestantyzmie długoletnią tradycję, siegającą czasów reformacji i osoby reformatora Huldrycha Zwingliego . Zwingli w XVI wieku zwrócił ponownie uwagę ówczesnych chrześcijan na wymiar wspólnotowy Wieczerzy Pańskiej, a więc jej odniesienie do społeczności świętych (stąd nazwa: „komunia”). Oprócz Wieczerzy Pańskiej protestanci dostrzegają wyraz społeczności świętych we wspólnej modlitwie zborowej na nabożeństwie oraz w osobistych modlitwach wstawienniczych żyjących wiernych. Uzasadnieniem dla protestantów takiego wyrażania społeczności świętych są fragmenty Nowego Testamentu stwierdzające, iż podobne wyrazy społeczności świętych uznawał Kościół pierwotny[1].

Jednocześnie protestanci odrzucają wszystkie elementy katolicko-prawosławnego zrozumienia tej nauki, które ich zdaniem są sprzeczne z Pismem Świętym i nie znajdują w nim poparcia lub są przez nie wyraźnie zakazane. Dlatego też Kościoły protestanckie odrzucają ideę modlitwy do zmarłych świętych jako wyrazu społeczności świętych. Opierają się przy tym na fragmentach Nowego Testamentu mówiących o jedynym pośredniku – Jezusie Chrystusie[2] a także na biblijnym zakazie wzywania osób umarłych przez osoby żywe:

Niech nie znajdzie się u ciebie […] wzywający zmarłych.

Stanowisko Kościołów protestanckich w tej sprawie było jasno sformułowane już w XVI wieku . Księgi wyznaniowe luteranizmu nauczają:

Także wzywanie świętych jest częścią nadużyć i błędów antychrysta, jest sprzeczne z pierwszym naczelnym artykułem i podważa poznanie Chrystusa. Nie zostało nakazane i nie opiera się na radzie ani na przykładzie, ani na świadectwie Pisma. Wszystko jest nam lepiej i pewniej podane w Chrystusie, tak iż nie potrzebujemy wzywania świętych, a chociażby nawet była to rzecz cenna, jednak jest to rzeczą bardzo zgubną. Chociaż aniołowie w niebie, a święci na ziemi, a może także i w niebie, modlą się za nas (jak zresztą i Chrystus czyni), to jednak z tego nie wynika, iż mamy aniołów i świętych wzywać, uwielbiać i czcić.

Linki zewnętrzne

Przypisy


Inne hasła zawierające informacje o "Obcowanie świętych":

Wszystkich Świętych ...

Rodzimy Kościół Polski ...

Dzień Zmarłych ...

Dzień Zaduszny ...

Huldrych Zwingli ...

Bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kownie ...

Wittenberga ...

Ewangeliści ...

Klemens Maria Hofbauer ...

Nowa Anglia ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Obcowanie świętych":

030a Wyprawy Krzyżowe (plansza 11) ...

Antyk judajski - mądrość Biblii (plansza 2) ...

47. Wybrane religie świata (plansza 11) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie