Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.

Hunowie

Hunowie - jeden ze starożytnych ludów Wielkiego Stepu. Był to koczowniczy lud wywodzący się ze wschodnich terenów Azji Środkowej. W IV w. pojawili się we Wschodniej Europie, gdzie w V w. utworzyli krótkotrwałe imperium i przyczynili się do upadku Rzymu. Hunowie charakteryzowali się doskonałym opanowaniem jazdy konnej, podobnie zresztą jak inni mieszkańcy stepów. Nie pozostawili po sobie źródeł pisanych.

Pochodzenie

Zgodnie z hipotezą wysuniętą po raz pierwszy przez Josepha de Guignesa w roku 1758 Hunowie są potomkami Xiongnu, od IV w. p.n.e. koczujących na północ od Chin. Wiemy że w roku 36 p.n.e., a potem znowu w roku 91 n.e., po klęskach poniesionych w walce z wojskami dynastii Han część Xiongnu udała się na zachód. Druga z tych grup w roku 153 miała znajdować się na północ od pasma Tien-szan, o jej dalszych losach nic nie wiemy. W sogdyjskim dokumencie z roku 313 znajdujemy informację, że "Xwn" splądrowali Luoyang, natomiast ze źródeł chińskich wiemy, że byli to Xiongnu. Z kolei Dharmaraksza w swoich przekładach z sanskrytu oddawał "Hūṇa" jako "Xiongnu". Dla specjalistów od chińskiej fonologii bliskość starożytnej wymowy chińskich znaków, które dzisiaj transkrybujemy jako "Xiongnu" do sogdyjskiego "Xwn", czy sanskryckiego "Hūṇa", nie ulega wątpliwości. Przeciwnicy tej koncepcji zauważają jednak, iż termin "Hun" często pełnił rolę generalnego określenia ludów barbarzyńskich. Tak np. Hunami Bizantyjczycy często określali Węgrów lub Turków Osmańskich. "Niemcy nie są ani Hunami, ani Xiongnu, chociaż w korespondencji z Franklinem D. Rooseveltem Winston Churchill nazywa ich Hunami. Lud, który zdobył Luoyang w 311 nie może być identyczny z ludem, który walczył z Gotami około sześćdziesiąt lat później".

Nawet zwolennicy utożsamienia nazw "Xiongnu" i "Hunowie" przyznają, że nie oznacza to, iż Hunowie europejscy są bezpośrednimi potomkami Xiongnu. Nazwa "Hunowie", wywodząca się od Xiongnu, mogła bowiem być używana kolejno przez wiele plemion. Należy zatem mówić raczej nie o tym, że europejscy Hunowie są potomkami Xiongnu, lecz iż używając ich imienia chcieli być za takich uważani. W Księdze Wei pod datą 457 znajdujemy zapis zgodnie z którym "dawniej Xiongnu zabili króla (Sogdiany) i zagarnęli jego kraj. Król Huni jest trzecim królem tej linii". W innym miejscu wspomina ona z kolei o "resztkach potomków Xiongnu" jako zachodnich sąsiadach odłamu Rouran, na północny zachód od Gobi, około 400 n.e. Sugeruje to przetrwanie tożsamości Xiongnu daleko na północy, w miejscu gdzie należało się ich spodziewać po tym jak większość ich oddziałów przekroczyła Wołgę albo Syr-darię. Z archeologicznego punktu widzenia nie budzi dzisiaj większych wątpliwości fakt wywodzenia się Huńskich kotłów z Węgier od kotłów Xiongnu. Co więcej były one używane i zakopywane w tych samych miejscach, nad brzegami rzek, co dowodzi istnienia kulturalnej ciągłości pomiędzy Xiongnu i Hunami. Według zwolenników istnienia związku pomiędzy Xiongnu, a Hunami ci ostatni byli zatem świadomymi sukcesorami tych pierwszych i "autentyczny element Xiongnu prawdopodobnie istniał pośród nich, chociaż prawdopodobnie był w wielkiej mniejszości pośród konglomeratu różnych ludów".

Na podstawie analizy pojedynczych zanotowanych słów używanych przez Hunów uważa się, że prawdopodobnie ich język był spokrewniony z językiem czuwaskim. Pewne słowa: strawa "uczta" i medos "miód", wydają się jednak słowiańskiego pochodzenia.


Wojownicy Hunów w czasie podboju Europy – (wyobrażenie artysty Johanna Nepomuka Geigera (1805–1880), powstałe ok. 1873 r.)
Historia

Hunowie pojawili się w Europie w IV w. najpierw na terenach na północ od Morza Czarnego (dzisiejsza Ukraina), gdzie po podporządkowaniu sobie Alanów podbili w 375 r. Ostrogotów i zepchnęli plemiona germańskie na zachód, zmieniając całkowicie układ sił w Europie i zapoczątkowując wędrówkę ludów.

W V w. Hunowie zjednoczyli pod swoim przywództwem ludy Europy Środkowo-Wschodniej (wśród plemion, które wchodziły w skład imperium Hunów wymieniani są irańscy Alanowie i Sarmaci, germańscy Gepidowie, Rugiowie, Skirowie i plemiona Gotów), a ich państwo osiągnęło największą potęgę za panowania Attyli. Hunowie osiągnęli w tym czasie dyplomatyczną i militarną przewagę nad Bizancjum i Rzymem, co zawdzięczali rozwiniętej technice walki konnej i systemowi opłacania lojalności podległych plemion łupami pochodzącymi z plądrowania bogatych rzymskich miast na południu.

W roku 451 Hunowie zostali pokonani przez rzymskiego wodza Aecjusza na Polach Katalaunijskich. Wkrótce po śmierci Attyli w roku 453 państwo Hunów rozpadło się, w wyniku klęski zadanej im w bitwie nad rzeką Nedao w Panonii przez Gepidów pod wodzą Ardaryka w roku 454. Hunowie zostali wyparci na stepy czarnomorskie, a następnie zostali rozbici przez Awarów. Resztki Hunów (Kutrigurzy i Utigurzy) zjednoczyły się z Bułgarami.

Rozbicie Hunów umożliwiło Słowianom przesunięcie się na południe nad Dunaj, w bezpośrednie sąsiedztwo Cesarstwa Bizantyjskiego.


Inne hasła zawierające informacje o "Hunowie":

Mołdawianie ...

Dniepropetrowsk ...

Attyla ...

Historia Ukrainy ...

Wenecja ...

Trewir ...

Chrzest Rusi ...

Historia Rosji ...

Feliks Koneczny ...

Etymologia nazw państw ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Hunowie":

010c. Rzym (plansza 18) ...

004 Pierwsze cywilizacje (plansza 18) ...

023 Schyłek Imperium Rzymskiego (plansza 2) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie