Omega, Ω^- to cząstka elementarna należąca do hiperonów . Jest zbudowana z trzech kwarków dziwnych sss. Ma następujące własności:

• dziwność S = -3,
• ładunek elektryczny wynosi -1
• spin wynosi 3/2 (jest fermionem )
• izospin wynosi 0
• masa spoczynkowa wynosi m = 1672,45 ± 0,29 MeV
• średni czas życia τ = (8,21 ± 0,1) x 10^-11 s

Hiperon omega został zarejestrowany w komorze pęcherzykowej w wyniku zderzenia protonu z mezonem K ^- wg zapisu:

W wyniku oddziaływania mezonu K^- z protonem powstają: mezon K⁰, mezon K⁺ oraz hiperon Ω^-. Po czasie ok. 10^-10 sekundy hiperon Ω^- rozpada się na pion π ⁻ i mezon xi-zero.

Ten ostatni rozpada się następnie na hiperon lambda i pion π⁰. Z hiperonu lambda powstaje proton i pion π ⁻ . Pion π⁰ praktycznie momentalnie w punkcie, w którym powstał, ulega rozpadowi na dwa kwanty gamma , które zamieniają się w pary elektronowo - pozytonowe .

Odkrycia dokonano w 1963 r. niezależnie w dwu laboratoriach: Brookhaven National Laboratory w stanie Nowy Jork i CERN -ie w Genewie . Masę, ładunek i dziwność cząstki Ω^- wydedukował z modelu kwarkowego Murray Gell-Mann przed jej otrzymaniem, powtarzając sukces Mendelejewa w stosunku do galu , skandu i germanu . Nazwa Omega ma w intencji Gell-Manna oznaczać, iż jest to ostatni brakujący hiperon do ścieżki ośmiokrotnej ( ang. Eightfold Way): omega jest ostatnią literą w greckim alfabecie .

We wrześniu 2008 ogłoszono odkrycie cząsteczki Ω^-_b składającej się z dwóch kwarków dziwnych i jednego kwarka b ^[1]

Przypisy

1. ↑ "Fermilab physicists discover “doubly strange” particle" ( ang. )

Literatura

• Frank Close "Kosmiczna Cebula. Kwarki i Wszechświat" Warszawa PWN 1989 ("The Cosmic Onion. Quarks and the nature of the Universe" 1983)