Operacja Frühlingserwachen II wojna światowa , Front wschodni
Data	6 marca – 16 marca 1945
Miejsce	Jezioro Balaton
Wynik	Zwycięstwo radziecko-bułgarskie
Terytorium	Węgry
Strony konfliktu III Rzesza Niemiecka   III Rzesza Niemiecka   Węgry   ZSRR Bułgaria Dowódcy Josef Dietrich Fiodor Tołbuchin Siły 140 000 żołnierzy 900 pojazdów bojowych 465 050 żołnierzy Straty nieznane 8492 zabitych lub zaginionych 24 407 rannych lub chorych

Operacja Frühlingserwachen (z niem. „Wiosenne przebudzenie”; operacja balatońska) – była kryptonimem ostatniej niemieckiej ofensywy podczas II wojny światowej . Atak nastąpił 6 marca 1945 r. na froncie wschodnim i skierowany był przeciwko oddziałom Armii Czerwonej na Węgrzech w pobliżu jeziora Balaton .

Główne siły niemieckie pochodziły z jednostek pancernych Waffen-SS , które brały udział w nieudanej ofensywie w Ardenach . Celem ofensywy było przerwanie oblężenia Budapesztu oraz zabezpieczenie pól naftowych koło Nagykanizsa , ostatniego niemieckiego źródła ropy. Pomimo bardzo niekorzystnej pogody oraz warunków terenowych (grząska ziemia powodowała, że pojazdy bardzo łatwo się zakopywały) Niemcom udało się zaskoczyć Armię Czerwoną, a jej największej jednostce bojowej, 6. Armii Pancernej SS pod dowództwem Josefa Dietricha udało się zdobyć znaczną połać terenu podczas pierwszego tygodnia ofensywy. Kiedy jednak radzieccy dowódcy zdali sobie dobrze sprawę z obecności kilku dywizji pancernych Waffen-SS, ruszyli w połowie marca do kontrataku. W ciągu kilku dni wojska niemieckie zostały zmuszone do powrotu na pozycje, z których rozpoczął się atak. Tym samym ofensywa zakończyła się niepowodzeniem.

Strategicznie operacja miała niewielkie znaczenie. Pokazała jednak, że Wehrmacht nadal posiadał spory potencjał militarny. Uwagę zwraca fakt, że niemieckim dywizjom pancernym z Waffen-SS, które brały udział w ofensywie w Ardenach udało się tak szybko odtworzyć oraz stać się zdolnym do podjęcia walk w operacji Frühlingserwachen. Klęska dywizji pancernych Waffen-SS, które były uważane za jednostki elitarne spowodowała wybuch złości Adolfa Hitlera , który rozkazał żołnierzom z dywizji Leibstandarte SS Adolf Hitle , Das Reich , Hohenstaufen oraz Hitlerjugend usunięcie opasek SS z mundurów. Jednostki SS miały odmówić wykonania tego rozkazu. Josef Dietrich miał się wyrazić następująco: „Oto jest podziękowanie za to co zrobiliśmy przez ostatnie pięć lat”. Fakt ten jest często wspominany w literaturze dotyczącej historii II wojny światowej jako przykład zgorzknienia Hitlera i jego utraty zaufania wobec najlepszych jednostek wojskowych w końcowej fazie wojny.

Bibliografia