Statuetka Ozyrysa

Ozyrys w hieroglifach

Ozyrys - ( egip. Isir lub Iszir) w mitologii egipskiej bóg śmierci i odrodzonego życia , Wielki Sędzia zmarłych. Syn bogini Nut i boga Geba , brat Seta , Izydy i Neftydy . Poślubił Izydę , był władcą ziemi, podziemi i krainy umarłych ( Pola Jaru ). Miał 2 synów: Anubisa z Neftydą i Horusa z Izydą .

Przed wiekami nauczył ludzi uprawy roli. Został zabity przez swojego brata Setha , a potem Izyda poskładała jego członki i spłodził Horusa . Następnym razem jednak Izyda znalazła i poskładała w mumię wszystkie części ciała Ozyrysa z wyjątkiem prącia . Organ ten bowiem zaginął na dnie Nilu , gdzie wrzucił zwłoki brata morderca (ten epizod gwarantował i tłumaczył żyzne wylewy rzeki). Ozyrys nie mógł żyć na ziemi, ale żył w zaświatach.

Przedstawiany był w postaci człowieka w koronie atef na głowie z insygniami władzy królewskiej w dłoniach - berłem heka, symbolizującym władzę, oraz biczem neheh, symbolizującym wieczność, spowity w bandaże na kształt mumii z twarzą malowaną zielonym kolorem. Symbolem Ozyrysa był filar Dżed . Jego personifikacją było lunarne bóstwo Jah . Główny ośrodek kultu: Abydos i Busiris.

Bibliografia

• Leach Marjorie, Uniwersalny leksykon bóstw, Oficyna Wydawnicza ATENA, Poznań 1987.

Zobacz też

• mitologia egipska
• Ozyriak