Geografia superkontynentu Pangei w
triasie
Kierunki ruchu kontynentów podczas rozpadu Pangei
Pangea –
superkontynent
istniejący na
Ziemi
w okresie pomiędzy 300 a 180 milionów lat temu. Słowo "Pangea" pochodzi z
greki
i w wolnym tłumaczeniu znaczy "Wszechziemia".
Pangea nie była pierwszym superkontynentem w dziejach Ziemi, ale niewątpliwie najbardziej znanym.
Powstanie i rozpad
Pangea uformowała się w
karbonie
, na skutek zamknięcia się paleozoicznego oceanu
Reik
i kolizji kontynentu
Laurosji
z południowym superkontynentem
Gondwany
. Towarzyszyło temu intensywne wypiętrzanie się gór zwane
orogenezą hercyńską
, które utworzyło masywne pasmo
hercynidów
w centrum powstałego lądu. Pangeę otaczał pokrywający całą półkulę Ziemi "wszechocean"
Panthalassa
, a od wschodu rozcinał ją mniejszy zbiornik oceaniczny –
Ocean Tetydy
.
W okresie
jurajskim
rozerwanie się Pangei na dwie części – północną
Laurazję
, oraz południową, odtworzoną
Gondwanę
, spowodowało powstanie centralnego
Oceanu Atlantyckiego
. Te lądy uległy dalszemu podziałowi, tworząc dzisiejsze oblicze Ziemi z jej siedmioma kontynentami.
Według alternatywnej, cieszącej się niewielkim poparciem
teorii geotektonicznej
(
hipotezy ekspansji Ziemi
), Pangea istniała od zawsze i pokrywała w przeszłości cały glob, a jej rozpad był związany z powiększaniem się planety.
Zobacz też