Pasy Van Allena

Pas Van Allena (pas radiacyjny) – obszar intensywnego promieniowania korpuskularnego , otaczającego Ziemię . Składa się z naładowanych cząstek o wielkiej energii – głównie elektronów i protonów – schwytanych w pułapkę przez ziemskie pole magnetyczne , w którym poruszają się one po trajektoriach zbliżonych do helis , których osie są równoległe do linii pola magnetycznego łączących obydwa ziemskie bieguny magnetyczne. Cząstki te mogą powodować uszkodzenia elektronicznych komponentów satelity przebywającego przez dłuższy czas w strefie oddziaływania Pasów Van Allena.

Wokół Ziemi istnieją dwa pasy radiacyjne: wewnętrzny, który rozciąga się na odległościach od 0,1 do 1,5 promienia Ziemi od jej powierzchni, oraz zewnętrzny, na odległościach od 2 do 10 promieni ziemskich.

Pasy odkrył w 1958 roku amerykański astronom i badacz przestrzeni kosmicznej James Alfred Van Allen , za pomocą detektora promieniowania ( licznika Geigera-Müllera ) umieszczonego na pokładzie sztucznego satelity Ziemi o nazwie Explorer 1 .

Zobacz też

• magnetosfera