Paweł I –
święty
Kościoła katolickiego
,
papież
w okresie od
29 maja
757
do
28 czerwca
767
.
Urodził się jako
Rzymianin
, syn Konstantyna z rodu Orsinich. Później był
diakonem
w Rzymie często zatrudnianym przez swojego starszego brata,
Papieża Stefana II
w negocjacjach z królami Lombardii. Na papieskim dworze swego brata odgrywał dużą rolę i miał udział w utworzenie
Państwa Kościelnego
przez króla Franków
Pepina III
.
Po śmierci Stefana został wybrany jego następcą. Jego pontyfikat był zdominowany przez stosunki z władcami frankijskimi i królami Lombardii oraz
Cesarstwem Bizantyjskim
. Zapisał się w historii jako ten, któremu udało się powiększyć państwo papieskie. O swojej elekcji powiadomił monarchę Franków używając formuły, którą wcześniej przesyłano po wyborze
egzarsze Rawenny
namiestnikowi cesarza bizantyjskiego.
Podczas swego pontyfikatu kontynuował politykę brata. Jako pierwszy papież wręczył królowi Franków miecz symbolizujący świeckie ramię kościoła. Kolegium doradcze Pawła I stanowili biskupi podmiejskich parafii. Potępienie przez
Konstantyna V
kultu obrazów i figurek papież zmusiło go znowu do szukania poparcia u Pepina III. W
bazylice św. Piotra
zbudował nową kaplicę w której umieszczono relikwie
św. Petroneli
. On też nakazał rozmieszczać w rzymskich kościołach relikwie wydobyte z katakumb.
Zmarł w
bazylice św. Pawła
gdzie schronił się przed upałami i tam został pochowany. Po 3 miesiącach jego ciało przeniesiono do bazyliki św. Piotra.
Jego wspomnienie liturgiczne przypada
28 czerwca
.
Źródła
- Hubert Kaczmarski: Poczet Papieży: Biskupi Rzymu od św. Piotra do Jana Pawła II. Warszawa: Novum, 1986, s. 195.
Linki zewnetrzne
Zobacz też
