Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Pełniący obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej

Pełniący obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej

Maciej Rataj , zastępujący prezydenta RP w 1922 i 1926
Bronisław Komorowski , wykonujący obowiązki prezydenta RP od 10 kwietnia do 8 lipca 2010
Bogdan Borusewicz , wykonujący obowiązki prezydenta RP 8 lipca 2010
Grzegorz Schetyna , wykonujący obowiązki prezydenta RP od 8 lipca 2010 do 6 sierpnia 2010

Pełniący obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej – osoba, która tymczasowo ( łac. ad interim) wykonuje obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej , z przysługującymi mu prerogatywami, w razie, gdy urząd prezydenta jest nieobsadzony lub kiedy nie może on z jakichś przyczyn sprawować swoich obowiązków.

Spis treści

II Rzeczpospolita (1918-1939)

Mała Konstytucja z 1919

Mała Konstytucja z 20 lutego 1919 – uchwała Sejmu Ustawodawczego z dnia 20 lutego 1919 r. w sprawie powierzenia Józefowi Piłsudskiemu dalszego sprawowania urzędu Naczelnika Państwa (Dz.Pr.P.P. Nr 19, poz. 226) nie przewidywała tymczasowego wykonywania obowiązków głowy państwa przez inną osobę niż Józef Piłsudski .

Konstytucja marcowa z 1921

Ustawa z 17 marca 1921 – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 44, poz. 267) przewidywała zastępstwo Prezydenta Rzeczypospolitej. Konstytucja stanowiła, że jeżeli Prezydent Rzeczypospolitej nie mógł sprawować urzędu oraz w razie opróżnienia urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej wskutek śmierci, zrzeczenia się lub innej przyczyny, zastępował go Marszałek Sejmu (art. 40). Jeżeli Prezydent Rzeczypospolitej przez trzy miesiące nie sprawował urzędu, Marszałek Sejmu był obowiązany zwołać niezwłocznie Sejm i poddać jego uchwale, czy urząd Prezydenta Rzeczypospolitej należy uznać za opróżniony. Uchwała uznająca urząd za opróżniony zapadała większością 3/5 głosów, przy obecności przynajmniej połowy ustawowej, to jest liczby głosów ustaloną ordynacją wyborczą.

Art. 51 Konstytucji marcowej z 1921 stanowił ponadto, że za zdradę kraju, pogwałcenie Konstytucji lub przestępstwa karne Prezydent Rzeczypospolitej mógł być pociągnięty do odpowiedzialności uchwałą przez Sejm, powziętą większością 3/5 głosów, przy obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Właściwym dla rozpatrzenia sprawy i wydania wyroku był Trybunał Stanu . Z chwilą postawienia w stan oskarżenia przed Trybunałem Stanu, Prezydent Rzeczypospolitej miał być zawieszony w urzędowaniu. W takim przypadku zastosowanie miałoby również zastępstwo Prezydenta przez Marszałka Sejmu .

Zasad tych nie zmieniła nowela sierpniowa – ustawa z 2 sierpnia 1926 zmieniająca i uzupełniająca Konstytucję Rzeczypospolitej z 17 marca 1921 .

W oparciu o przepisy Konstytucji marcowej z 1921 dwukrotnie nastąpiło zastępstwo Prezydenta Rzeczypospolitej przez Marszałka Sejmu Macieja Rataja :

Rataj równolegle pełnił wtedy funkcję marszałka i tymczasowej głowy państwa.

Konstytucja kwietniowa z 1935

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 23 kwietnia 1935 (Dz.U. Nr 30, poz. 227) przewidywała sprawowanie zastępczo funkcji Prezydenta oraz nową instytucję – w razie wojny – wyznaczenie następcy na wypadek opróżnienia urzędu Prezydenta.

Konstytucja kwietniowa z 1935 stanowiła, że czasie, gdy urząd Prezydenta Rzeczypospolitej jest opróżniony, funkcję Prezydenta sprawuje zastępczo Marszałek Senatu , a gdyby Senat był rozwiązany – Marszałek rozwiązanego Senatu. Korzystał on wówczas ze wszystkich uprawnień związanych z urzędem Prezydenta Rzeczypospolitej (art. 23). Opróżnienie urzędu mogło nastąpić w przypadku:

  • zgonu Prezydenta Rzeczypospolitej przed upływem siedmioletniego okresu urzędowania,
  • zrzeczenia się urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej,
  • gdy Prezydent Rzeczypospolitej nie mógł trwale sprawować urzędu – uchwałą połączonych Izb Ustawodawczych.

W oparciu o przepisy Konstytucji kwietniowej z 1935 żaden Marszałek Senatu nie sprawował zastępczo funkcji Prezydenta.

Ewentualni pełniący obowiązki

OkresGłowa państwaEwentualny pełniący obowiązki
14 listopada 191811 grudnia 1922

Józef Piłsudski
brak wskazania w konstytucji
11 grudnia 192216 grudnia 1922

Gabriel Narutowicz

Maciej Rataj
16 grudnia 192222 grudnia 1922

Maciej Rataj
(pełniący obowiązki)
brak wskazania w konstytucji
22 grudnia 192214 maja 1926

Stanisław Wojciechowski

Maciej Rataj
15 maja 19264 czerwca 1926

Maciej Rataj
(pełniący obowiązki)
brak wskazania w konstytucji
4 czerwca 192626 marca 1928

Ignacy Mościcki

Maciej Rataj
27 marca 19288 grudnia 1930

Ignacy Mościcki

Ignacy Daszyński
9 grudnia 193024 kwietnia 1935

Ignacy Mościcki

Kazimierz Świtalski
24 kwietnia 19353 października 1935

Ignacy Mościcki

Władysław Raczkiewicz
4 października 193527 listopada 1938

Ignacy Mościcki

Aleksander Prystor
28 listopada 193830 września 1939

Ignacy Mościcki

Bogusław Miedziński

Polski Rząd na Uchodźstwie (1939-1990)

Polski Rząd na Uchodźstwie funkcjonował w latach 1939 - 1990 w oparciu o Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej z 23 kwietnia 1935 (Dz.U. Nr 30, poz. 227), która przewidywała w razie wojny wyznaczenie następcy na wypadek opróżnienia urzędu Prezydenta.

Zgodnie z art. 24 Konstytucji kwietniowej z 1935 , w razie wojny, okres urzędowania Prezydenta Rzeczypospolitej przedłużał się do upływu trzech miesięcy od zawarcia pokoju. Prezydent Rzeczypospolitej osobnym aktem, ogłoszonym w gazecie rządowej, wyznaczał wówczas swego następcę na wypadek opróżnienia się urzędu przed zawarciem pokoju. W razie objęcia przez następcę urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej, okres jego urzędowania trwał do upływu trzech miesięcy od zawarcia pokoju. Na podstawie tego przepisu, po wybuchu II wojny światowej , wobec napaści III Rzeszy na Polskę, prezydent Ignacy Mościcki wyznaczył 1 września 1939 Edwarda Śmigłego-Rydza "na swego następcę na wypadek opróżnienia się urzędu przed zawarciem pokoju"[1]. Decyzja została odwołana 17 września 1939 (zarządzenie antydatowane, opublikowane 25 września ), w związku z internowaniem Rydza-Śmigłego w Rumunii . W konsekwencji, prezydent Mościcki wyznaczył 17 września 1939 (zarządzenie antydatowane, opublikowane 25 września ) Bolesława Wieniawę-Długoszowskiego [2], który jednak zrzekł się urzędu następcy prezydenta RP. Decyzja o wyznaczeniu następcy została odwołana 17 września 1939 (zarządzenie antydatowane, opublikowane 26 września ). Kolejną osobą wyznaczoną na następcę został Władysław Raczkiewicz [3], który w momencie złożenie przez Ignacego Mościckiego urzędu 30 września 1939 , został Prezydentem Rzeczypospolitej[4]. W tym przypadku nie można jednak mówić o osobie pełniącej obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej, a o pełnoprawnym Prezydencie Rzeczypospolitej. Urząd Prezydenta Rzeczypospolitej na Uchodźstwie , w oparciu o art. 24 Konstytucji kwietniowej, pełnili po Władysławie Raczkiewiczu kolejno: August Zaleski , Stanisław Ostrowski , Edward Raczyński , Kazimierz Sabbat i Ryszard Kaczorowski , który po zaprzysiężeniu Lecha Wałęsy 22 grudnia 1990 , przekazał mu swe uprawnienia, a rząd emigracyjny utworzył komisję likwidacyjną, która do 31 grudnia 1991 zakończyła działalność wszelkich emigracyjnych struktur władzy.

OkresGłowa państwaNastępca na wypadek opróżnienia się urzędu
przed zawarciem pokoju
1 września 193917 września 1939

Ignacy Mościcki

Edward Śmigły-Rydz
17 września 1939

Ignacy Mościcki

Bolesław Wieniawa-Długoszowski
17 września 193930 września 1939

Ignacy Mościcki

Władysław Raczkiewicz
30 września 193916 października 1939

Władysław Raczkiewicz
brak wyznaczonej osoby
16 października 19397 sierpnia 1944

Władysław Raczkiewicz

Kazimierz Sosnkowski
7 sierpnia 194426 kwietnia 1947

Władysław Raczkiewicz

Tomasz Arciszewski
26 kwietnia 19476 czerwca 1947

Władysław Raczkiewicz

August Zaleski
9 czerwca 194710 sierpnia 1950

August Zaleski
Tadeusz Tomaszewski
10 sierpnia 19503 września 1954

August Zaleski

Władysław Anders
3 września 195421 sierpnia 1959

August Zaleski

Eustachy Sapieha
21 sierpnia 195924 lutego 1971

August Zaleski
Aleksander Zawisza
24 lutego 19717 kwietnia 1972

August Zaleski

Stanisław Ostrowski
7 kwietnia 197218 grudnia 1972

Stanisław Ostrowski
brak osoby wyznaczonej
18 grudnia 19728 kwietnia 1979

Stanisław Ostrowski

Edward Raczyński
8 kwietnia 19795 lutego 1980

Edward Raczyński
brak osoby wyznaczonej
5 lutego 19808 kwietnia 1986

Edward Raczyński

Kazimierz Sabbat
8 kwietnia 198625 stycznia 1988

Kazimierz Sabbat
brak osoby wyznaczonej
25 stycznia 198819 lipca 1989

Kazimierz Sabbat

Ryszard Kaczorowski
19 lipca 198922 grudnia 1990

Ryszard Kaczorowski
Nigdy nie ujawniony[5]

Polska Ludowa / Polska Rzeczpospolita Ludowa (1944-1989)

Mała Konstytucja z 1947

Ustawa Konstytucyjna z dnia 19 lutego 1947 o ustroju i zakresie działania najwyższych organów Rzeczypospolitej Polskiej ( Dz. U. z 1947 r. Nr 18, poz. 71 ) stanowiła, że do sprawowania urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej stosuje się odpowiednio m.in. przepisy art. 40, 42 i 51 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 17 marca 1921 Przepisy te stanowiły, że jeżeli Prezydent Rzeczypospolitej nie mógłby sprawować urzędu, oraz w razie opróżnienia urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej wskutek śmierci, zrzeczenia się lub innej przyczyny, zastępowałby go Marszałek Sejmu . Nie obowiązywał art. 41 stanowiący, że w razie opróżnienia urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej Sejm i Senat łączą się natychmiast na zaproszenie Marszałka Sejmu i pod jego przewodnictwem z samego prawa w Zgromadzenie Narodowe celem wyboru Prezydenta. Gdyby Sejm był rozwiązany w chwili, gdy urząd Prezydenta Rzeczypospolitej jest opróżniony, Marszałek Sejmu zarządzi niezwłocznie nowe wybory do Sejmu i Senatu. W zamian tego przepisu, Mała Konstytucja z 1947 w art. 14 wprowadzała, że w razie opróżnienia urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej, niezwłocznie wyboru Prezydenta dokona Sejm.

W oparciu o przepisy Małej Konstytucji z 1947 żaden Marszałek Sejmu nie sprawował zastępczo urzędu Prezydenta.

Ewentualni pełniący obowiązki

OkresGłowa państwaEwentualny pełniący obowiązki
20 listopada 19444 lutego 1947

Bolesław Bierut
brak wskazania
5 lutego 194720 listopada 1952

Bolesław Bierut
Władysław Kowalski
20 listopada 1952

Bolesław Bierut
Jan Dembowski

Konstytucja PRL z 1952

Konstytucja Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z 22 lipca 1952 r. znosiła urząd prezydenta. Jego rolę przejęła Rada Państwa (urząd istniejący już pod rządami Małej Konstytucji z 1947 ) – konstytucyjna kolegialna głowa państwa, na czele z Przewodniczącym Rady Państwa . W 1989 Radę Państwa zastąpiono urzędem prezydenta PRL . Zgodnie z art. 32e Konstytucji, opróżnienie urzędu Prezydenta przed upływem kadencji mogło nastąpić wskutek:

  • śmierci,
  • zrzeczenia się z urzędu,
  • stwierdzenia nieważności wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej lub innych przyczyn nieobjęcia urzędu po wyborze,
  • uznania przez Zgromadzenie Narodowe trwałej niezdolności do sprawowania urzędu ze względu na stan zdrowia, większością co najmniej trzech piątych głosów w obecności co najmniej połowy ogólnej liczby członków Zgromadzenia,
  • złożenia z urzędu orzeczeniem Trybunału Stanu .

Nowelizacja Konstytucji PRL z 7 kwietnia 1989 ustanowiła zastępstwo Prezydenta. W razie, gdyby urząd Prezydenta był opróżniony, do czasu objęcia urzędu przez nowego Prezydenta, a także gdyby Prezydent tymczasowo nie mógł sprawować urzędu, zastępowałby go Marszałek Sejmu, również po upływie kadencji Sejmu.

Art. 32d Konstytucji stanowił ponadto, że za naruszenie Konstytucji i ustaw oraz za przestępstwo Prezydent mógł być postawiony w stan oskarżenia przed Trybunałem Stanu. Postawienie Prezydenta w stan oskarżenia mogłoby nastąpić uchwałą Zgromadzenia Narodowego podjętą większością co najmniej dwu trzecich głosów ogólnej liczby członków Zgromadzenia. Z chwilą postawienia w stan oskarżenia Prezydent tymczasowo nie mógłby sprawować urzędu. W takim przypadku zastosowanie miałoby również zastępstwo Prezydenta przez Marszałka Sejmu .

W oparciu o przepisy tej Konstytucji żaden Marszałek Sejmu nie sprawował zastępczo urzędu Prezydenta.

Ewentualni pełniący obowiązki

OkresGłowa państwaEwentualny pełniący obowiązki
19 lipca 198930 grudnia 1989

Wojciech Jaruzelski
Mikołaj Kozakiewicz

III Rzeczpospolita (od 1989)

Mała Konstytucja z 1992

Ustawa Konstytucyjna z dnia 17 października 1992 o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym regulowała kwestię zastępstwa Prezydenta bardzo podobnie jak nowelizacja Konstytucji PRL z 7 kwietnia 1989. Zgodnie z art. 49 opróżnienie urzędu Prezydenta przed upływem kadencji mogło nastąpić wskutek:

  • śmierci,
  • zrzeczenia się urzędu,
  • uznania przez Zgromadzenie Narodowe trwałej niezdolności do sprawowania urzędu ze względu na stan zdrowia uchwałą podjętą większością co najmniej 2/3 głosów, w obecności co najmniej połowy ogólnej liczby członków Zgromadzenia Narodowego,
  • złożenia z urzędu orzeczeniem Trybunału Stanu.

Mała Konstytucja z 1992 stanowiła, że w razie, gdyby urząd Prezydenta był opróżniony – do czasu objęcia urzędu przez nowego Prezydenta, a także, gdy Prezydent tymczasowo nie mógłby sprawować urzędu, zastępowałby go Marszałek Sejmu , gdy zaś ten nie mógłby tych funkcji wykonywać – Marszałek Senatu .

Art. 50 Małej Konstytucji z 1992 stanowił ponadto, że Prezydent za naruszenie Konstytucji lub ustaw oraz za popełnienie przestępstwa mógł być pociągnięty do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu. Postawienie Prezydenta w stan oskarżenia mogło nastąpić uchwałą Zgromadzenia Narodowego, podjętą większością co najmniej 2/3 głosów ogólnej liczby członków Zgromadzenia Narodowego na wniosek co najmniej 1/4 ogólnej liczby członków Zgromadzenia. Z chwilą postawienia Prezydenta w stan oskarżenia sprawowanie przez niego urzędu uległo zawieszeniu. W takim przypadku zastosowanie miałoby również zastępstwo Prezydenta przez Marszałka Sejmu , gdy zaś ten nie mógłby tych funkcji wykonywać – Marszałka Senatu .

W oparciu o przepisy Małej Konstytucji z 1992 żaden Marszałek Sejmu, ani żaden Marszałek Senatu nie sprawował zastępczo urzędu Prezydenta, w związku z opróżnieniem urzędu Prezydenta przed upływem kadencji. Można doszukiwać się sprawowania zastępczo urzędu Prezydenta przez Marszałka Sejmu Józefa Zycha 23 grudnia 1995 – od momentu zakończenia sprawowania urzędu przez prezydenta Lecha Wałęsę z końcem 22 grudnia 1995 , do zaprzysiężenia przed Zgromadzeniem Narodowym następnego dnia o godzinie 13 prezydenta-elekta Aleksandra Kwaśniewskiego . Sytuacja ta wynikała z niespójnych przepisów Małej Konstytucji z 1992 i ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 września 1990. Mała Konstytucja z 1992 nie precyzowała kwestii sprawowania zastępczo urzędu Prezydenta po upływie kadencji, a objęcie urzędu przez Prezydenta wybranego przed upływem kadencji dotychczasowego Prezydenta, nastąpiło zgodnie z art. 30 Ustawy Konstytucyjnej następnego dnia po upływie kadencji urzędującego Prezydenta. Po nowelizacji ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, od 9 czerwca 2000 nowo wybrany prezydent składa przysięgę i obejmuje urząd w ostatnim dniu urzędowania ustępującego Prezydenta RP[6].

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 1997

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 (Dz.U. Nr 78, poz. 483) wprowadziła pojęcie tymczasowego przejęcia obowiązków Prezydenta Rzeczypospolitej. Zgodnie z art. 131, jeżeli Prezydent Rzeczypospolitej nie może przejściowo sprawować urzędu, zawiadamia o tym Marszałka Sejmu , który tymczasowo przejmuje obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej. Gdy Prezydent Rzeczypospolitej nie jest w stanie zawiadomić Marszałka Sejmu o niemożności sprawowania urzędu, wówczas o stwierdzeniu przeszkody w sprawowaniu urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej rozstrzyga Trybunał Konstytucyjny na wniosek Marszałka Sejmu. W razie uznania przejściowej niemożności sprawowania urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej Trybunał Konstytucyjny powierza Marszałkowi Sejmu tymczasowe wykonywanie obowiązków Prezydenta Rzeczypospolitej. Marszałek Sejmu tymczasowo, do czasu wyboru nowego Prezydenta Rzeczypospolitej, wykonuje obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej w razie:

  • śmierci Prezydenta Rzeczypospolitej,
  • zrzeczenia się urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej,
  • stwierdzenia nieważności wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej lub innych przyczyn nieobjęcia urzędu po wyborze,
  • uznania przez Zgromadzenie Narodowe trwałej niezdolności Prezydenta Rzeczypospolitej do sprawowania urzędu ze względu na stan zdrowia, uchwałą podjętą większością co najmniej 2/3 głosów ustawowej liczby członków Zgromadzenia Narodowego,
  • złożenia Prezydenta Rzeczypospolitej z urzędu orzeczeniem Trybunału Stanu.

Jeżeli Marszałek Sejmu nie może wykonywać obowiązków Prezydenta Rzeczypospolitej, obowiązki te przejmuje Marszałek Senatu .

Art. 145 Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 stanowi ponadto, że Prezydent za naruszenie Konstytucji, ustaw lub za popełnienie przestępstwa może być pociągnięty do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu. Postawienie Prezydenta w stan oskarżenia może nastąpić uchwałą Zgromadzenia Narodowego, podjętą większością co najmniej 2/3 głosów ustawowej liczby członków Zgromadzenia Narodowego na wniosek co najmniej 140 członków Zgromadzenia Narodowego. Z dniem podjęcia uchwały o postawieniu Prezydenta Rzeczypospolitej w stan oskarżenia przed Trybunałem Stanu sprawowanie urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej ulega zawieszeniu. W takim przypadku zastosowanie ma również tymczasowe przejęcie obowiązków Prezydenta Rzeczypospolitej przez Marszałka Sejmu , lub jeżeli Marszałek Sejmu nie może wykonywać obowiązków Prezydenta Rzeczypospolitej, przez Marszałka Senatu .

W wyniku śmierci prezydenta Lecha Kaczyńskiego w wypadku lotniczym 10 kwietnia 2010 , w oparciu o przepisy Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z roku 1997, obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej sprawowali tymczasowo Marszałek Sejmu Bronisław Komorowski , a po jego wyborze na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej i rezygnacji z funkcji Marszałka Sejmu 8 lipca 2010 roku, Marszałek Senatu Bogdan Borusewicz . Obecnie obowiązki prezydenta wykonuje Marszałek Sejmu, Grzegorz Schetyna .

Ewentualni pełniący obowiązki

OkresPrezydent RPMarszałek SejmuMarszałek Senatu
31 grudnia 198922 grudnia 1990

Wojciech Jaruzelski
Mikołaj Kozakiewicz
brak wskazania w konstytucji
22 grudnia 199024 listopada 1991

Lech Wałęsa
Mikołaj Kozakiewicz
brak wskazania w konstytucji
25 listopada 19917 grudnia 1992

Lech Wałęsa

Wiesław Chrzanowski
brak wskazania w konstytucji
8 grudnia 199214 października 1993

Lech Wałęsa

Wiesław Chrzanowski

August Chełkowski
14 października 199315 października 1993

Lech Wałęsa

Józef Oleksy

August Chełkowski
15 października 199326 października 1993

Lech Wałęsa

Józef Oleksy
wakat
26 października 19933 marca 1995

Lech Wałęsa

Józef Oleksy

Adam Struzik
3 marca 199522 grudnia 1995

Lech Wałęsa

Józef Zych

Adam Struzik
23 grudnia 199519 października 1997

Aleksander Kwaśniewski

Józef Zych

Adam Struzik
20 października 1997

Aleksander Kwaśniewski

Maciej Płażyński
wakat
21 października 199718 października 2001

Aleksander Kwaśniewski

Maciej Płażyński

Alicja Grześkowiak
19 października 2001

Aleksander Kwaśniewski

Marek Borowski
wakat
20 października 200120 kwietnia 2004

Aleksander Kwaśniewski

Marek Borowski

Longin Pastusiak
21 kwietnia 20045 stycznia 2005

Aleksander Kwaśniewski

Józef Oleksy

Longin Pastusiak
5 stycznia 200518 października 2005

Aleksander Kwaśniewski

Włodzimierz Cimoszewicz

Longin Pastusiak
19 października 200520 października 2005

Aleksander Kwaśniewski
wakat
wakat
20 października 200526 października 2005

Aleksander Kwaśniewski
wakat

Bogdan Borusewicz
26 października 200523 grudnia 2005

Aleksander Kwaśniewski

Marek Jurek

Bogdan Borusewicz
23 grudnia 200527 kwietnia 2007

Lech Kaczyński

Marek Jurek

Bogdan Borusewicz
27 kwietnia 20074 listopada 2007

Lech Kaczyński

Ludwik Dorn

Bogdan Borusewicz
5 listopada 2007

Lech Kaczyński

Zbigniew Religa (marszałek senior)

Ryszard Bender (marszałek senior)
5 listopada 200710 kwietnia 2010

Lech Kaczyński

Bronisław Komorowski

Bogdan Borusewicz
10 kwietnia 2010 - 8 lipca 2010
urząd opróżniony

Bronisław Komorowski
(tymczasowo wykonujący obowiązki prezydenta)

Bogdan Borusewicz
w dniu 8 lipca 2010 [7]
urząd opróżniony
wakat

Bogdan Borusewicz
(tymczasowo wykonujący obowiązki prezydenta)
8 lipca 20106 sierpnia 2010
urząd opróżniony

Grzegorz Schetyna
(tymczasowo wykonujący obowiązki prezydenta)

Bogdan Borusewicz
od 6 sierpnia 2010

Bronisław Komorowski

Grzegorz Schetyna

Bogdan Borusewicz
OznaczenieWyjaśnienie
ZłotyGłowa państwa
SrebrnyEwentualny pełniący obowiązki - pierwsza osoba
BrązowyEwentualny pełniący obowiązki - druga osoba

Przypisy

  1. M.P. z 1939 r. Nr 202, poz. 489
  2. M.P. z 1939 r. Nr 213, poz. 2
  3. M.P. z 1939 r. Nr 214, poz. 3
  4. M.P. z 1939 r. Nr 218, poz. 0
  5. goniec.com - Strona polskiego magazynu Goniec Polski w Wielkiej Brytanii, Londyn
  6. Ustawa o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej z 27 września 1990 w art. 8a ust. 2. Nowo wybrany Prezydent Rzeczypospolitej składa przysięgę wobec Zgromadzenia Narodowego w ostatnim dniu urzędowania ustępującego Prezydenta Rzeczypospolitej oraz w art. 8a ust. 3. Ustępujący Prezydent Rzeczypospolitej kończy urzędowanie z chwilą złożenia przysięgi przez nowo wybranego Prezydenta Rzeczypospolitej.
  7. od złożenia rezygnacji przez Bronisława Komorowskiego w godzinach porannych do wyboru nowego marszałka Sejmu wieczorem tego samego dnia

Zobacz też


Inne hasła zawierające informacje o "Pełniący obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej":

Mieszko II Lambert ...

Wincenty Okołowicz ...

Sztuka ...

Kazimierz Wołkowycki ...

Uznam ...

Wiktor Sukiennicki ...

Władysław Komar ...

Tadeusz Kognowicki ...

Adolf Giżyński ...

XVI wiek ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Pełniący obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej":

01 Znaki drogowe - informacyjne - część 3 (plansza 12) ...

Procenty i promile (plansza 12) ...

203 Okres międzywojenny na świecie. Postęp techniczny i kryzys gospodarczy (plansza 6) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie