Pioneer 4
Inne nazwy	1958 Nu 1
Zaangażowani	NASA , wojskowa agencja ABMA, JPL ( USA )
Indeks COSPAR	1959-013A
Rakieta nośna	Juno II
Miejsce startu	Centrum Lotów Kosmicznych imienia Johna F. Kennedy'ego , USA
Cel misji	Księżyc
Orbita (docelowa, początkowa)
Okrążane ciało niebieskie	Słońce
Perycentrum	0,98 j.a.
Apocentrum	1,13 j.a.
Okres obiegu	398 d
Nachylenie	29,9 °
Mimośród	0,07109
Czas trwania
Początek misji	3 marca 1959 (05:10:56 UTC)
Koniec misji	5 marca 1959
Wymiary
Wymiary	wys. 51 cm; śr. 23 cm
Masa całkowita	6,1 k g

Pioneer 4 - amerykańska sonda wysłana w kierunku Księżyca . Był pierwszym amerykańskim statkiem, który pokonał siłę przyciągania Ziemi. Zbliżył się do powierzchni Księżyca. Statek osiągnął orbitę okołosłoneczną i przebywa na niej do teraz. Była to piąta, tym razem udana, próbą opuszczenia pola ziemskiej grawitacji przez amerykańskie sondy. Poprzednie próby, statków Pioneer 0, Pioneer 1 , Pioneer 2 , Pioneer 3 , zakończyły się fiaskiem.

Opis misji

Pioneer miał być pierwszym statkiem, który minie Księżyc . Jednak udało się to dopiero za 4 razem. W wyścigu w Kosmos, jaki towarzyszył zimnej wojnie , USA przegrały walkę o tytuł pierwszego statku, który opuści ziemskie pole grawitacyjne, ze Związkiem Radzieckim , który kilka tygodni wcześniej pomyślnie wystrzelił sondę Łuna 1 .

Po wykonaniu najważniejszego zadania (lot do Księżyca i minięcie go), Pioneer 4 zwrócił dane o promieniowaniu i umożliwił Amerykanom wykonanie cennych ćwiczeń w zakresie namierzania odległych statków kosmicznych. Statek zbliżył się na 58 983 km do powierzchni Księżyca 4 marca 1959 (godz. 22:25 GMT, nad punktem 7,2° E i 5,7° S), z prędkością 7230 km/h. Odległość ta była za mała do wyzwolenia czujników fotoelektrycznych - nie wykonano zdjęć powierzchni Księżyca. Następnie weszła na orbitę okołosłoneczną, na której przebywa cały czas. Sonda była śledzona przez 82 h, do osiągnięcia dystansu 655 000 km. Peryhelium osiągnęła 18 marca, o godz. 1:00 UTC.

Wraz z sondą, na orbitę weszła także cylindryczna obudowa czwartego stopnia rakiety nośnej , ozn. 1959 Nu 2, tj. 1959-013B.

Budowa i działanie

Pioneer 4 i Pioneer 3 były bliźniaczymi konstrukcjami. Satelita ważył 5,87 kg. Miał kształt stożka o wysokości 0,58 m i średnicy 0,28 m. Był wykonany z pozłacanego włókna szklanego , które zapewniało przewodność elektryczną kadłuba. Pomalowany był w pasy, dla regulacji temperatury. Zasilanie odbywało się z baterii rtęciowej. Antenę stanowił kadłub statku wraz z cienkim bolcem umieszczonym na jego szczycie. W środku podstawy sondy umieszczono czujnik fotoelektryczny sprzężony z dwoma fotokomórkami. Miał on zadziałać, gdy sonda byłaby ok. 30 000 km od Księżyca.

Mechanizm derotacji składał się z dwóch 7-gramowych ciężarków umieszczonych na 150 cm lince (zwiniętej). Hydrauliczny czasomierz wyzwalał szpulę po 10 godz. od startu. Linki odwijały się i nadawały całości ruch obrotowy, który przeciwdziałał dotychczasowym obrotom sondy. Po zwolnieniu obrotów statku, z 400 do 6 obr./min, ciężarki były odrzucane.

Ładunek

• 2 liczniki Geigera-Mullera
• System fotograficzny (2 elementy fotoelektryczne)
• Nadajnik radiowy: 960,05 MHz; masa 0,5 kg; syg. FM o mocy 0,1 W

Linki zewnętrzne

• NASA JPL Pioneer 3 & 4 ( ang. )
• NSSDC Master Catalog: Spacecraft Pioneer 4 ( ang. )