Pomnik we wsi
Golce
, gdzie miały miejsce walki
Wał Pomorski (
niem.
Die Pommernstellung) – poprawniej nazywany Pozycją Pomorską, był linią
fortyfikacji
niemieckich
wybudowanych w latach
1932
-
1937
i rozbudowanych w latach
1938
-
1939
i
1944
-
1945
na ówczesnej wschodniej granicy Niemiec w rejonie
Pojezierza Zachodniopomorskiego
. Całkowita długość pozycji w roku 1937 wyniosła ok. 235
km
.
Pozycja ta w założeniu twórców miała być tylko tzw. pozycją umocnioną, rozbudowaną pozycją polową osłaniającą rejony koncentracji wojsk i osłaniającą
Pomorze Zachodnie
w razie uderzenia wojsk polskich. Do końca
1937
roku zrealizowano budowę fortyfikacji od
Czechowa
koło
Gorzowa Wlkp.
na południu aż do okolic
Białego Boru
i
Cybulina
(południowy brzeg jeziora
Bobięcińskiego Wielkiego
). Dalej Wał Pomorski miał być tylko tzw. odcinkiem mobilizacyjnym wzmacnianym fortyfikacją polową tylko na wypadek wojny i biegł w stronę
Darłówka
gdzie miał stykać się z
Bałtykiem
. Wał Pomorski zawierał w sobie wiele znaczących fragmentów; rejon
Wałcza
to najpotężniejszy węzeł schronów na obecnym terenie Polski. Na szczycie Góry Wisielczej (151
m n.p.m.
) koło
Strzalin
powstała jedna z największych
grup warownych
w fortyfikacji niemieckiej, która posiadała około 800 m
potern
. Całość przez okres wojny nie była obsadzona i otwarta na działalność wywiadu, także polskiego.
W
1944
podjęto decyzję o przygotowaniu Wału do obrony. Pozycję uzupełniono o pozycje polowe, wybudowano kilkaset lekkich schronów dla ckm typu
Ringstand 58c
zwanych potocznie Tobrukami. Nieukończone fortyfikacje Wału blokowały marsz
Armii Czerwonej
i
Wojska Polskiego
od stycznia do marca
1945
.
W
Wałczu
czynny jest obecnie
skansen
na pozostałościach tzw. Grupy Warownej "Cegielnia". W okolicach wsi
Zdbice
miało miejsce przełamanie Wału Pomorskiego, we wsi znajduje się tablica pamiątkowa oraz Izba Pamięci.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
