Pogrzeb żuru i śledzia – dawny ludowy zwyczaj
wielkanocny
.
Pożywienie wielkopostne najczęściej ograniczało się do
żuru
i śledzi. Nie jedzono nie tylko mięsa i tłuszczów roślinnych, ale również nabiału i cukru. Kiedy więc
Wielki Post
dobiegał końca, tradycją w
Wielki Piątek
wieczorem lub w
Wielką Sobotę
rano był tzw. pogrzeb żuru i śledzia. Wynoszeniu z domu śledzia i żuru towarzyszyły żartobliwe przyśpiewki i okrzyki. Śledzia, wyciętego z drewna lub tektury, wiązano na grubym powrozie i na wierzbie wieszano nad drogą. Była to symboliczna kara dla powieszonego za sześciotygodniowy post. Natomiast garnek z żurem zakopywano poza wsią. W krakowskiem dodatkowo zakopywano garnek z popiołem, co oznaczało koniec pokuty.
