Polskie Radio
Polskie Radio Siedziba Polskiego Radia w Warszawie
Forma prawna	Spółka akcyjna
Data założenia	18 kwietnia 1926
Lokalizacja	al. Niepodległości 77/85
Siedziba	Warszawa
Numer KRS	0000017753
Prezes	Jarosław Hasiński od 18 listopada 2009
Branża	Radiofonia
Produkty	Program I (Jedynka) Program II (Dwójka) Program III (Trójka) Program IV (Czwórka) Radio Parlament Polskie Radio dla Zagranicy Portal Informacyjny Polskiego Radia
Kapitał zakładowy	83.663.000.000 zł
Strona internetowa

Polskie Radio (PR) – radiofonia publiczna w Polsce .

Obecnie jest to 18 jednoosobowych spółek skarbu państwa : spółka akcyjna "Polskie Radio S.A.", której zadaniem jest nadawanie audycji radiowych o zasięgu ogólnokrajowym i międzynarodowym oraz 17 spółek akcyjnych obsługujących regionalne rozgłośnie Polskiego Radia.

W zarządzie spółki krajowej obecnie zasiadają: p.o. prezes Zarządu Jarosław Hasiński, członek Zarządu Piotr Jagiełło.

Historia Polskiego Radia

Okres międzywojenny

Zasięg rozgłośni Polskiego Radia 31 sierpnia 1939 roku

Pierwszy program radiowy został wyemitowany 1 lutego 1925 ze stacji nadawczej Polskiego Towarzystwa Radiotechnicznego na fali 385 metrów w Warszawie . Był to próbny program i zarazem eksperyment techniczny, który poprzedził powstanie 18 sierpnia 1925 r. "Polskiego Radia" Spółki z Ograniczoną Odpowiedzialnością. Jej założycielami byli Zygmunt Chamiec i Tadeusz Sułowski. Spółka posiadała monopolistyczną koncesję na nadawanie programu na obszarze całego kraju.

Halo, halo Polskie Radio Warszawa, fale 480 – takimi słowami "Polskie Radio" rozpoczęło regularną emisję 18 kwietnia 1926 . W 1927 roku Polskie Radio pierwsze w świecie zainaugurowało międzynarodową wymianę programów. W 1929 r. przyznano Polskiemu Radiu nową koncesję. W maju 1931 powstała silna jak na tamte czasy stacja nadawcza w Raszynie (o mocy 120 kW).

Wóz transmisyjny używany w PR od roku 1939

W okresie międzywojennym odbywała się intensywna radiofonizacja kraju, rozpoczęła się produkcja polskich odbiorników radiowych. Program radiowy reprezentował nowoczesny i bardzo wysoki poziom artystyczny. Radio przyciągało wielkie umysły i wielkie talenty: pisarzy, dyrygentów, aktorów. Jego pracownikami i współpracownikami byli Jan Parandowski , Zenon Kosidowski , Jerzy Szaniawski , Jarosław Iwaszkiewicz , Maria Dąbrowska , Maria Kuncewiczowa , Grzegorz Fitelberg , Zdzisław Górzyński , Władysław Szpilman , Stefan Jaracz , Aleksander Zelwerowicz .

II wojna światowa

W pierwszych dniach września 1939 została zniszczona radiostacja w Raszynie, ale 7 września odezwała się Warszawa II , uruchomiona na rozkaz dowódcy obrony Warszawy gen. Waleriana Czumy i cywilnego komendanta stolicy prezydenta Stefana Starzyńskiego . Kierował nią dyrektor muzyczny PR Edmund Rudnicki. Warszawa II nadawała słynne przemówienia Stefana Starzyńskiego, przekazywała wiadomości ze świata, informacje o tym, co dzieje się w stolicy, ogłaszała alarmy lotnicze.

30 września władze niemieckie przejęły rozgłośnię, nakazały konfiskatę odbiorników i pod groźbą śmierci zakazały Polakom słuchania radia.

1 października 1939 Polskie Radio przeszło do konspiracji.

Okres powojenny

Magnetofony wykorzystywane w PR od roku 1949

Wóz transmisyjny PR w latach 60

Powojenne dzieje Polskiego Radia rozpoczęła działalność prowizorycznej rozgłośni tzw. "Pszczółki", nadającej najpierw z bocznicy kolejowej w Lublinie, potem przewiezionej do Parku Praskiego w Warszawie.

20 listopada 1944 na mocy dekretu PKWN Polskie Radio przekształcone zostało w przedsiębiorstwo państwowe . Pierwsze powojenne miesiące i lata to okres odbudowy zniszczonych rozgłośni i uruchamianie nowych na Ziemiach Zachodnich .

W 1946 r. zapadła decyzja o odbudowie radiostacji Warszawa II (moc 10 kW).

W 1948 r. Polskie Radio zostało przekształcone w Centralny Urząd Radiofonii, a następnie Komitet ds. Radiofonii "Polskie Radio"; jako centralny organ administracji państwowej podlegało prezesowi Rady Ministrów.

Od 3 października 1949 na antenie nadawane były dwa programy ogólnopolskie.

W latach 50. Polskie Radio przeżywało okres intensywnego rozwoju programowego i technicznego.

1 listopada 1957 powstało Studio Eksperymentalne – jedna z nielicznych na świecie pracowni dźwięku, muzyki elektronicznej, pracująca dla kompozytorów, radia, telewizji i filmu.

1 marca 1958 pojawił się Program III , odbierany początkowo tylko w Warszawie; od 1962 r. stał się programem ogólnopolskim. "Trójka" zaproponowała nieco inny model radia niż dwa dotychczasowe kanały, a jej adresatami stali się przede wszystkim studenci i młoda inteligencja.

W lipcu 1961 nadano pierwszą próbną audycję stereofoniczną .

Lata 60. przyniosły istotne zmiany w sferze programowej – nastąpił rozwój powieści radiowej, nowoczesnych w formie audycji dla młodzieży oraz reportażu literackiego. W styczniu 1966 wprowadzono programy nocne (muzyka, serwis informacyjny itd.), a w 1973 r. programy całodobowe.

W 1974 r. został postawiony 646-metrowy maszt i nadajnik o mocy 2000 kW w Konstantynowie koło Gąbina , najwyższy na świecie. Dzięki niemu wzrósł znacznie zasięg Programu I. Polskiego Radia można było słuchać nie tylko w całej Europie, lecz także w Afryce Północnej i na Wschodzie oraz na ogromnym obszarze ówczesnego Związku Radzieckiego .

W latach 70. pojawiły się audycje nadawane na żywo: " Lato z Radiem " (od 1971 r.), " Sygnały Dnia " (od 1973 r.), "Cztery Pory Roku". Słuchacze doskonale znali dziennikarzy prowadzących te bloki programowe: Sławomira Szofa, Tadeusza Sznuka , Tadeusza Cichomskiego, Lesława Nowaka, Antoniego Mielniczuka i wielu innych.

2 stycznia 1976 rozpoczęto nadawanie Programu IV – programu o charakterze edukacyjnym.

W sierpniu 1991 runął maszt w Konstantynowie. Jego funkcje przejęła rozgłośnia w Raszynie (zmodernizowana w 1992 roku).

29 grudnia 1992 Sejm uchwalił ustawę o radiofonii i telewizji: podział "państwowej jednostki organizacyjnej Polskie Radio i Telewizja" na dziewiętnaście firm: Telewizja Polska S.A., Polskie Radio S.A. oraz 17 spółek regionalnych Polskiego Radia. Powstała Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji .

W roku 1994 rozpoczęła działalność Informacyjna Agencja Radiowa (IAR), Centrum Kultury Ludowej przy Programie II PR S.A. oraz (w październiku ) Polskie Radio Bis – spadkobierca Programu IV. W tym samym roku Polskie Radio S.A. stało się członkiem Europejskiej Unii Radiowej (EBU).

4 września 1999 zostało oddane do użytku Radiowe Centrum Nadawcze w Solcu Kujawskim (aparatura nadawcza zapewnia moc 1000 kW). W uroczystości otwarcia wzięło udział wielu gości, w tym m.in. Aleksander Kwaśniewski – prezydent RP oraz kardynał Józef Glemp – prymas Polski .

26 maja 2008 Polskie Radio Bis przekształcono w Polskie Radio Euro by po ponad dwóch latach, 2 sierpnia 2010 powrócić do pierwszej nazwy Polskie Radio Program IV.

30 lipca 2009 roku o godzinie 18:00 wyłączono nadajnik w Raszynie nadający Radio Parlament na częstotliwości 198 kHz ze względów finansowych Polskiego Radia.

Pod koniec lipca 2010 uruchomiono z okazji 85-lecia stronę internetową moje.polskieradio.pl^[1]. Za jej pośrednictwem można obecnie (stan na 31 lipca 2010) odbierać 20 z 85 planowanych kanałów tematycznych^[1].

Radio współpracuje z klasami dziennikarskimi XXI Liceum Ogólnokształcące im. Hugona Kołłątaja w Warszawie .

Logo Polskiego Radia

Lokalne rozgłośnie Polskiego Radia

Lokalne stacje Polskiego Radia zrzeszone są w sieci Audytorium 17 .

Ogólnopolskie programy Polskiego Radia

• Polskie Radio Program I
• Polskie Radio Program II
• Polskie Radio Program III
• Polskie Radio Program IV
• Radio Parlament
• Polskie Radio dla Zagranicy

Przypisy

Źródła

• Polskie Radio SA – Historia – na podstawie zezwolenia pana Przemysława Hensela

Linki zewnętrzne

• Strona korporacyjna Polskiego Radia
• Strona Portalu Informacyjnego Polskiego Radia
• News from Poland in English - theNews.pl, serwis Polskiego Radia