Pruski dryl - powszechna nazwa, jaką obdarza się nową metodę szkolenia i
musztry
żołnierzy, jaką wprowadził w latach dwudziestych i
trzydziestych XVIII w.
w
Prusach
Leopold von Anhalt-Dessau
.
Polegała ona na bezwzględnym traktowaniu żołnierzy nie wykonujących natychmiast wydanych rozkazów. Przeciwnicy koncepcji, jak np. gen.
Kurt Christoph von Schwerin
uważali, że robi ona z ludzi automaty do zabijania. Wolał posłuszeństwo żołnierzy budować na przywiązaniu i szacunku do nich jako do istot ludzkich.
Ważnym elementem pruskiego drylu było zgranie żołnierzy z muzyką wojskową i idealny szyk bojowy, który Prusacy potrafili utrzymać nawet w bardzo silnym ogniu nieprzyjaciela.
Na pruskim drylu wzorowała się od
lat czterdziestych XVIII w.
armia Piemontu-Sabaudii, a od
lat pięćdziesiątych XVIII w.
armia brytyjska.
