Ptolemeusze (albo Lagidzi) - dynastia pochodzenia macedońskiego panująca w starożytnym Egipcie w latach 304 - 30 p.n.e. , w południowej Syrii , Libanie i Palestynie w latach 301 - 200 p.n.e. , na Cyprze do 58 p.n.e. i w latach 48 - 30 p.n.e. oraz w Cyrenajce do 96 p.n.e. . Przejściowo do państwa Ptolemeuszy należały także południowe i południowo-zachodnie wybrzeża Azji Mniejszej i wyspy Morza Egejskiego . Nazwa dynastii pochodzi od imienia założyciela i kolejnych królów dynastii, zaś nazwa alternatywna, Lagidzi, od ojca Ptolomeusza I - Lagosa.

Założycielem dynastii był jeden z wodzów armii Aleksandra Wielkiego , Ptolemeusz I Soter , który po jego śmierci objął satrapię Egiptu i stopniowo usamodzielnił się w toku wojen diadochów , a w roku 304 p.n.e. ostatecznie przyjął tytuł króla. Jego potomkowie panowali w Egipcie aż do roku 30 p.n.e. , kiedy Kleopatra VII , która wdała się w rozgrywkę o władzę w Imperium Rzymskim została pokonana przez rzymskiego wodza Oktawiana (późniejszego cesarza Augusta).

Ptolemeusze używali podwójnej tytulatury greckiej i egipskiej, a przy obejmowaniu władzy odbywali intronizację w Aleksandrii według tradycji państwa macedońskiego oraz koronację w Memfis zgodnie z rytuałem staroegipskim.

Ostatnim władcą z dynastii Ptolemeuszy był Ptolemeusz XV Cezarion współrządzący z matką Kleopatrą VII, później Egipt dostał się pod panowanie Cesarstwa Rzymskiego, stając się prowincją rzymską.

Zobacz też

• Władcy Egiptu

Dynastia poprzednia Władcy macedońscy

Okres grecko-rzymskiPtolemeusze 304–30 p.n.e.

Dynastia następna Cesarze rzymscy