Półmetale (metaloidy) - dawniej pierwiastki chemiczne , które mają własności pośrednie między metalami i niemetalami . Zalicza się do nich: antymon , arsen , astat , bor , german , krzem , tellur , polon i czasami także selen i glin , w niektórych podręcznikach także węgiel mający najwyższą temperaturę topnienia z dotychczas poznanych pierwiastków i fosfor (tworzący odmianę czarną o właściwościach fizycznych przypominających metal ).

Półmetale mają szereg fizycznych cech metali, jak połyskliwa powierzchnia w stanie stałym i wysokie temperatury topnienia. Chociaż mają one dużo gorsze przewodnictwo elektryczne i cieplne od typowych metali, to jednak wyższe od typowych niemetali, stąd też są stosowane w materiałach półprzewodnikowych .

Ich własności chemiczne są także pośrednie: z jednej strony wykazują szereg cech niemetali - tworzą np. dość silne kwasy nieorganiczne, a z drugiej strony posiadają szereg cech typowych metali - mają większą tendencje do tworzenia zasad niż kwasów i są zdolne do tworzenia związków kompleksowych o podobnym stopniu złożoności geometrycznej, jak w przypadku metali przejściowych .

Według najnowszych zaleceń Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej pierwiastki należy dzielić na metale i niemetale . Nie wyróżnia się już półmetali.

Do metali zalicza się następujące dotychczasowe półmetale:

• antymon
• german
• polon
• glin

Do niemetali zalicza się:

• arsen
• astat
• bor
• krzem
• tellur
• selen

Zobacz też

• Metale przejściowe
• Metale ziem rzadkich
• Niemetale