Płuco (
łac.
pulmo) - pojedynczy lub parzysty
narząd oddechowy
kręgowców
oddychających
powietrzem
atmosferycznym
. Do kręgowców tych zaliczane są też - prócz
płazów
,
gadów
,
ptaków
i
ssaków
-
ryby dwudyszne
, które w niesprzyjających warunkach atmosferycznych oddychają pojedynczym, workowatym płucem, powstałym z przekształconego
pęcherza pławnego
. W ciągu rozwoju rodowego kręgowców z przedniego odcinka
jelita
powstają dwa różne narządy oddechowe – płuca i
skrzela
. U ryb ulegają degeneracji płuca (z wyjątkiem wspomnianych już ryb dwudysznych), a u zwierząt lądowych - skrzela. Przypuszczalnie płuca pochodzą z aparatu hydrostatycznego podobnego do pęcherza pławnego ryb (według niektórych pęcherz pławny ryb jest zdegenerowanym płucem). Występują jednak wątpliwości, gdyż pęcherz pławny powstaje po stronie tylnej (grzbietowej) cewy jelitowej, płuca natomiast po stronie przedniej (brzusznej).
Bez wątpienia można jednak powiedzieć, że wykształcenie płuc zostało wywołane przez wzmożone zapotrzebowanie na
tlen
zwierząt lądowych. Również ich rozwój (coraz silniejsze fałdowanie) ma ścisłe powiązanie z zapotrzebowaniami energetycznymi organizmów (zwiększeniem tempa metabolizmu). Listkiem zarodkowym, z którego powstają płuca jest
endoderma
.
Porównanie płuc kręgowców
U form dorosłych płazów występują workowate płuca, które wspomagane są w
wymianie gazowej
przez
skórę
i
błony śluzowe
jamy gębowo-gardzielowej. Niektóre płazy posiadają płuca gładkie, jednak u większości występują w nich fałdy sterczące do wewnątrz i krzyżujące się ze sobą – co zwiększa powierzchnię wymiany gazowej. Wentylacja płuc gadów odbywa się przez rytmiczne obniżanie i podnoszenie
jamy gębowej
(brak jest klatki piersiowej). Wśród płazów występują takie (np. salamandra bezpłucna), które nie posiadają płuc, a wymiana gazowa odbywa się powierzchnią całego ciała.
Płuca podzielone są na liczne komory, mają strukturę gąbczastą (tzw. płuca gąbczaste). Gadzie płuca są silniej pofałdowane od tych u płazów, a ich wentylacja odbywa się dzięki
mięśniom międzyżebrowym
klatki piersiowej.
Płuca ptaków są najbardziej skomplikowanym i wydajnym organem oddechowym zwierząt[1]. W swojej strukturze zawierają miliony cienkich rurek znanych jako parabronchi. Mają one porowatą strukturę umożliwajaca penetrację powietrza poprzez kapilary w głąb sąsiadujących naczyń krwionośnych (blood capilaries). Narządami wspomagającymi płuca są
worki powietrzne
, dzięki którym możliwy jest stały przepływ powietrza przez płuca w sposób zapobiegający mieszanie się powietrza świeżego z powietrzem zużytym. Wentylacja płuc u ptaków jest dwojaka – inna podczas lotu, a inna podczas chodu. W czasie lotu
klatka piersiowa
ulega zablokowaniu (
mięśnie międzyżebrowe
są wyłączone), a powietrze jest wypychane poprzez ucisk skrzydeł na worki powietrzne. Podczas spoczynku wentylacja zachodzi dzięki mięśniom klatki piersiowej oraz mięśniom brzucha.
Najlepiej rozwinięte, duże płuca o budowie
pęcherzykowatej
występują u ssaków. Powiększenie powierzchni oddechowej (u ssaków jest ona 40 razy większa niż u płazów!) było możliwe dzięki wytworzeniu pęcherzyków płucnych. Wentylacja płuc odbywa się przez pracę mięśni międzyżebrowych oraz
przepony
. Przepona i mięśnie międzyżebrowe kurczą się, tworząc w płucach podciśnienie, dzięki czemu powietrze jest zasysane.
Płuco człowieka
Schemat budowy płuc człowieka
1. tchawica 2. odg. tętnicy płucnej 3. drobna żyłka płucna 4. przewód pęcherzykowy 5. pęcherzyki płucne 6. wcięcie sercowe (wpustowe) 7. oskrzeliki 8. oskrzela III-rzędowe 9. oskrzela II-rzędowe 10. oskrzele główne 11. krtań
Płuca dorosłego człowieka mogą pomieścić do ok. 5 litrów powietrza. Dorosły człowiek robi od 16 do 24 oddechów na minutę. W płucach zachodzi wymiana gazowa. Zbudowane jest z oskrzeli (częściowo wnikających do płuc) rozwidlających się potem na oskrzeliki, a bezpośrednio za wymianę gazową odpowiadają
pęcherzyki płucne
- wymieniają tlen i dwutlenek węgla z krwią. Całe płuca pokryte są
opłucną
- delikatną tkanką okrywającą. W organizmie człowieka występuje płuco prawe i lewe. Prawe trzypłatowe, lewe dwupłatowe. Związane jest to ze zdecydowaną różnicą miejsca po lewej i prawej stronie klatki piersiowej - w lewej stronie znajduje się serce, co uniemożliwia usytuowanie trzeciego płatu. Płuca są jednymi z ważniejszych organów w ciele człowieka. Dostarczają tlen
hemoglobinie
, która transportuje go do każdej komórki w organizmie człowieka, umożliwiając oddychanie komórkowe. Wydolność oddechowa zależy od: pojemności płuc, drożności dróg oddechowych, ilości tlenu w powietrzu, ciśnienia krwi oraz ilości czerwonych krwinek we krwi.
Płuca człowieka - przekrój
Powierzchnie płuc człowieka
W każdym płucu wyróżniamy szczyt, oraz trzy powierzchnie: żebrową, śródpiersiową i przeponową.
Na szczególną uwagę zasługują wnęki obu płuc znajdujące się na ich powierzchniach śródpiersiowych:
We wnęce płuca lewego znajdują się (licząc od góry):
- wejście tętnicy płucnej lewej,
- wejście oskrzela głównego lewego,
- ujście żył płucnych (dwóch: górnej i dolnej),
We wnęce płuca prawego znajdują się (licząc od góry):
- wejście oskrzela płatowego górnego (nadtętniczego),
- wejście tętnicy płucnej prawej,
- wejście "pnia" oskrzeli głównych: środkowego i dolnego
- ujście żył płucnych (dwóch: górnej i dolnej)
Prócz tego w obrębie obu wnęk znajdują się:
- Nieliczne (ok. trzy w każdej wnęce) węzły chłonne płucne
- Tętnice oskrzelowe (od aorty piersiowej)
Powyższe elementy znajdujące się we wnękach płuc tworzą korzenie płuc.
Ciekawostka
Powierzchnia obu płuc człowieka, dzięki ich pęcherzykowatej budowie wynosi około 100 m².
Skład powietrza
- Skład powietrza wdychanego
- tlen - ok. 21%;
- dwutlenek węgla - ok. 0,03%;
- azot - ok. 78%;
- argon i inne gazy (np. kryptolity fosforazowe czy ich pochodne) - ok. 1%.
- Skład powietrza wydychanego
- tlen - ok. 17%;
- dwutlenek węgla - ok. 4%;
- azot - ok. 78%;
- argon i inne gazy - ok. 1%.
Przypisy
- ↑
Example: Air Vesicles
Zobacz też