Rewolucja neolityczna – nazwa określająca przejście z koczowniczego trybu życia związanego ze zbieractwem i łowiectwem do trybu życia osiadłego związanego z rolnictwem .

Rewolucja neolityczna rozpoczęła się około 10 000 lat p.n.e. wśród ludów Bliskiego Wschodu zamieszkujących obszary Mezopotamii , Syrii i Egiptu . Jednocześnie rozpoczęła się epoka kamienia gładzonego – neolit . W VII i na początku VI tysiąclecia społeczności rolnicze zasiedliły Cypr , Kretę i południowe Bałkany . W VI tysiącleciu pojawiły się na terenie Iranu , Turkiestanu i południowej Ukrainie . Do około 4 500 r. p.n.e. proces osiedlania się pierwotnych rolników objął już większość Europy, w tym Polskę ( kultura ceramiki wstęgowej ). W latach 2 500-1 800 rolnictwo dociera do doliny Indusu ( Harappa i Mohendżo-Daro ). W II tysiącleciu pojawia się na Dalekim Wschodzie .

Pierwsze rolnicze wspólnoty powstały w Anatolii , Syrii i Palestynie . Do najstarszych znanych osiedli zaliczają się: Çatal Höyük , Jerycho i Mujerbat.

Obok nich wiodły życie grupy pasterzy, które czasowo zmieniały miejsca zamieszkania, wędrując w poszukiwaniu odpowiednich pastwisk dla udomowionego bydła i innych gatunków zwierząt.

Na podstawie ostatnich badań, powoli odchodzi się od używania tego terminu, przyjmując nastanie neolitu jako procesu bardziej złożonego i dłuższego w czasie.

Skutki rewolucji neolitycznej:

• osiadły tryb życia
• rolnictwo kopieniacze i irygacyjne
• chów zwierząt
• wytwarzanie tzw. produktów wtórnych chowu
• handel i usługi
• profesjonalizacja życia społecznego
• wynalezienie garncarstwa i tkactwa
• eksplozja demograficzna
• stworzenie społecznej hierarchii, powstanie klas
• eksploatacja zasobów naturalnych na niespotykaną wcześniej skalę
• zasiedlanie nowych terenów
• regulatory przyrostu naturalnego: konflikty zbrojne, klęski głodu i epidemie

Zobacz też

• prehistoria
• rewolucja przemysłowa
• rewolucja urbanistyczna