Rezonans orbitalny – w mechanice nieba zjawisko związane z obiegiem dwóch ciał niebieskich (np. planet ) wokół masywnego obiektu (np. gwiazdy ), przy czym obydwa obiegające masywny obiekt ciała pozostają w pewnym związku grawitacyjnym pomiędzy sobą, tak, iż na określoną liczbę okrążeń jednego wypada jakaś wielokrotność okrążeń drugiego. Należy dodać, że jedno z tych krążących ciał ma znacznie większą masę od drugiego i to jego oddziaływanie właśnie ma decydujący wpływ na powstanie rezonansu orbitalnego.

Typowymi przykładami na rezonans orbitalny w Układzie Słonecznym są ruchy orbitalne wielu obiektów transneptunowych , które uzależnione są od oddziaływania grawitacyjnego masywnego Neptuna . Najczęściej spotykanymi wśród tych planetoid z pasa Kuipera rezonansami są 2:1 (obiekty te nazywane są „ twotino ” – na jeden obieg twotino wokół Słońca przypadają dwa obiegi Neptuna) oraz 3:2 (ciała te zwane są przez astronomów „ plutonkami ” – na dwa obiegi dookoła Słońca jakiegoś plutonka przypadają trzy obiegi Neptuna. Istnieją także inne obiekty pozostające w rezonansie orbitalnym z Neptunem .

Rezonans orbitalny Galileuszowych księżyców Jowisza.

Innymi przykładami na rezonansy orbitalne są uzależnione od siebie ruchy księżyców Jowisza czy Saturna , ruch planetoidy 3753 Cruithne , będącej w rezonansie z Ziemią lub ruch planetoidy 2002 VE68 , pozostającej w rezonansie z Wenus .

Rezonans orbitalny w układzie księżyców Saturna

• 2:4 Tetyda - Mimas
• 1:2 Dione - Enceladus
• 3:4 Hyperion - Tytan

Zobacz też

• Obiekt koorbitalny
• Przerwy Kirkwooda