Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Bitwa pod Richmond

Bitwa pod Richmond

Na mapach: 37°41'05.28″N 84°15'33.84″W / 37.6848, -84.2594

Bitwa pod Richmond
Wojna secesyjna

Rekonstrukcja bitwy z 2007 roku
Data29–30 sierpnia 1862
Miejsce Richmond
Wynikzwycięstwo Konfederatów
Terytorium Stany Zjednoczone
Strony konfliktu

Unia

Konfederacja
Dowódcy
William "Bull" Nelson E. Kirby Smith
Siły
Unijna Armia KentuckyKonfederacka Armia Kentucky
Straty
5,353 (206 zabitych, 844 rannych, 4,303 schwytanych/zaginionych)[1]451 (78 zabitych, 372 rannych, 1 zaginiony)[1]


Kampania w Kentucky

Chattanooga - Murfreesboro - Richmond - Munfordville - Perryville

Bitwa pod Richmond w stanie Kentucky — starcie wojsk Konfederacji oraz Unii w ramach wojny secsyjnej .

Gen. dyw. Edmund Kirby Smith prowadząc w połowie roku 1862 ofensywę na Kentucky — w ariergardzie piechota gen. bryg. Patricka Cleburne'a oraz kawaleria płk Johna Scotta — 29 sierpnia, w pobliżu Richmond natrafił na wojska Unii. Popołudniu do potyczki dołączyła artyleria i piechota, zmuszając Konfederatów do odwrotu w kierunku Big Hill.

W tym czasie, dowódca kontyngentu Unii gen. dyw. Mahlon Manson, wysłał brygadę pod Rogersville, celem zaangażowania secesjonistów w walkę. Popołudniu unioniści harcowali jeszcze z siłami Cleburne'a i sytuacja była patowa. Głównodowodzący siłami Północy, gen. dyw. William "Bull" Nelson, poinformowany o sytiacji przez Mansona, rozkazał posłanie dodatkowej brygady następnego dnia.

Kirby Smith i Cleburne wydali rozkaz marszu, celem wzmocnienia dywizji gen. bryg. Thomasa Churchilla. Cleburne udał się na północ przez Kinston, rozproszył harcowników Północy, po czym zbliżył się do walczących sił Mansona, przy Zion Church. W miarę jak upływał czas, nowe oddziały dołączały się do bitwy. Po ostrzale artyleryjskim Konfederaci uderzyli na prawą flankę przeciwnika, zmuszając wojska Unii do odwrotu. Uciekając, Jankesi próbowali stawić opór gromadząc się w swoim obozie, jednakże bezskutecznie. Do tego momentu dowódcy obu sił przybyli na pole bitwy i przejęli dowodzenie. Nelson zebrał wokół siebie trochę oddziałów na cmentarzu opodal Richmond, jednakże zostały rozbite — dowódca Unii ledwo uszedł przed ogarnięciem.

Dzięki zwycięstwie, droga do Lexington oraz Frankfortu stała otworem.

Źródła

  1. David Eicher: The Longest Night: A Military History of the Civil War. Simon & Schuster, 2001. .  ( ang. )
  2. Opis bitwy ( ang. ). [dostęp 2010-02-08].
  3. Shelby Foote: The Civil War, A Narrative: Fort Sumter to Perryville. Random House, 1958. .  ( ang. )

Przypisy

  1. 1,0 1,1 s. 316, Eicher.

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Bitwa pod Richmond":

Wszystkich Świętych ...

Dziady (zwyczaj) ...

Pęcice ...

Rodzimy Kościół Polski ...

Dzień Zmarłych ...

II wiek ...

Biegun północny ...

Biskup ...

Brescia ...

Mieszko II Lambert ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Bitwa pod Richmond":

01 Znaki drogowe - informacyjne - część 2 (plansza 3) ...

01 Znaki drogowe - informacyjne - część 3 (plansza 6) ...

01 Znaki drogowe - informacyjne - część 3 (plansza 7) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie