Frederick Banting

Sir Frederick Grant Banting KBE ^[1], MC ^[2](ur. 14 listopada 1891 w Alliston, Ontario , zm. 21 lutego 1941 ) - kanadyjski fizjolog , odkrywca insuliny , laureat Nagrody Nobla 1923 .

Studiował medycynę na Uniwersytecie w Toronto , w czasie I wojny światowej służył w kanadyjskim korpusie medycznym. Po wojnie dokończył studia i pracował jako lekarz , prowadził prywatną praktykę oraz współpracował ze szpitalem dziecięcym w Toronto. Był także wykładowcą Uniwersytetu w Toronto. Od 1921 prowadził badania w instytucie naukowym przy uniwersytecie; zajmował się działaniem hormonu wytwarzanego w trzustce zwierzęcej. W 1922 wspólnie z asystentem Charlesem Bestem odkrył insulinę , co wkrótce okazało się przełomem w leczeniu cukrzycy .

W 1923 za odkrycie insuliny otrzymał Nagrodę Nobla . Razem z nim wyróżniono nagrodą zwierzchnika z instytutu, Johna Macleoda , natomiast pominięto Besta. W tej sytuacji Banting dobrowolnie podzielił się premią pieniężną z Nagrody Nobla ze swoim asystentem. W 1934 król Anglii Jerzy V nadał Bantingowi tytuł szlachecki Sir.

Zginął w wypadku lotniczym w trakcie lotu do Anglii. W 2004 w rankingu plebiscytowym "Wielkich Kanadyjczyków" zajął 4. miejsce.

Przypisy