Romulus i Remus

Wilczyca - symbol Rzymu

Romulus i Remus - legendarni bracia bliźniacy , rzekomi założyciele miasta Rzym .

Romulus według legend był założycielem Rzymu i jego pierwszym władcą. Prawdopodobnie żył w środkowym dziesięcioleciu VIII wieku p.n.e., według starożytnej miary czasu były to lata 772 p.n.e. - 716 p.n.e. Według Rzymian Romulus był synem boga Marsa. Jego matka - kapłanka świątyni Westy wywodziła się z królewskiego rodu, od Eneasza. Jej ojciec został pozbawiony tronu i wraz z synem zamordowany przez brata.

Remus brat bliźniak Romulusa; według obliczeń starożytnych uczonych wynika, że żył w latach 772 p.n.e. - 753 p.n.e.

Według rzymskich historyków, przede wszystkim Tytusa Liwiusza , bracia byli wnukami króla miasta Alba Longa (dziś Castel Gandolfo), Numitora . Brat Numitora Amulius dokonał zamachu stanu, króla wtrącił do więzienia, a jego córce Rei Sylwii (łac. Rhea Silvia) nakazał zostać westalką i żyć w celibacie .

Rea Sylwia zaszła jednak w ciążę i urodziła bliźnięta, dwóch chłopców, których nazwano Romulus i Remus, rzekomo byli dziećmi Marsa . Jako że westalkom zakazane były stosunki płciowe, skazano ją na okrutną śmierć – zakopano ją żywcem. Amuliusz rozkazał dzieci utopić w rzece. Wrzucony jednak do wody koszyk z nimi popłynął z prądem i utknął na mieliźnie w jednej z zatoczek. Płacz dzieci usłyszała wilczyca, która zaczęła regularnie odwiedzać zatoczkę, by karmić dzieci własnym mlekiem. Wilczycę wyśledził pasterz królewski, znalazł koszyk z dziećmi i zaadoptował je.

Z tego względu wilczyca jest nieoficjalnym symbolem Rzymu. Najbardziej znany wizerunek (patrz zdjęcie) to starożytna rzeźba w stylu etruskim (datowana na rok ok. 500 p.n.e.), do której dopiero w roku 1474 n.e. dorobiono postacie dzieci.

Po osiągnięciu dorosłości Romulus i Remus dowiedzieli się o swoim pochodzeniu. Dokonali zamachu stanu przywracając na tron prawowitego władcę Numitora. Następnie z grupą młodzieży odeszli szukać nowej siedziby., którą znaleźli nad Tybrem , gdzie było siedem wzgórz. Na jednym z nich postanowili założyć miasto.

W tym celu posłużyli się rytuałem auspicjów . Romulus, usadowiony na Palatynie , zyskał lepszy omen od obserwującego z Awentynu Remusa. Według jednego z przekazów Romulus zobaczył 12 sępów, natomiast Remus tylko 6. Gdy Remus upokorzony porażką zaczął drwić z brata wyznaczającego granicę przyszłego miasta, ten zabił go. Miało się to stać 21 kwietnia 753 roku p.n.e.

Romulus panował dłuższy czas i miał zostać wzięty żywcem do nieba, by stać się bogiem Kwirynem (łac. Quirinus). Jego następcą na tronie rzymskim został Numa Pompiliusz .

Mity o Romulusie znalazły odzwierciedlenie w literaturze, muzyce i sztuce (m.in.: opery z XVII-XIX w., rzeźba Wilczyca kapitolińska z VI w. p.n.e., P.P. Rubens, P. da Cortona).

Zobacz też

• Luperkus