Ryūnosuke Akutagawa

Ryūnosuke Akutagawa ( jap. 芥川 龍之介, Akutagawa Ryūnosuke, ur. 1 marca 1892 w Tokio , zm. 24 lipca 1927 tamże) – japoński pisarz i poeta. Jest nazywany "ojcem krótkich historii japońskich".

Uważa się, że według tradycyjnego kalendarza, Akutagawa przyszedł na świat w roku, miesiącu, dniu i godzinie smoka (tatsu). Z tego powodu nadano mu imię Ryūnosuke, związane ze smokiem (ryū - sinojapońskie czytanie znaku "smok"). Ze względu na to jednak, że nie ma części dokumentów dotyczących dokładnej godziny urodzin, a miesiąc należał do "tygrysa", trudno przyjąć taką wersję, tym bardziej, że pisarz zmieniał pisownię swojego imienia.

Akutagawa urodził się w Tokio . Jego ojciec (Toshizō Niihara) był mleczarzem. Matka (Fuku Niihara) wkrótce po narodzinach syna zapadła w chorobę psychiczną i chłopiec wychowywał się w rodzinie swojego wuja, który po śmierci matki, usynowił go. Stąd też nazwisko pisarza jest panieńskim nazwiskiem jego matki.

W 1913 r. Akutagawa rozpoczął studia w dziedzinie literatury angielskiej na Uniwersytecie Cesarskim w Tokio. W 1915 r. opublikował Rashōmon, zyskując uznanie wybitnego pisarza Natsume Sōseki .

Akutagawa swoją twórczość skupił na krótkich historiach, uważając je za główne medium ekspresji. Podczas swojego krótkiego życia napisał ponad 150 krótkich historii, m.in.: Hana, Kumo no ito, Jigoku-hen. Na podstawie jego tekstów (głównie w oparciu o Yabu no naka) Akira Kurosawa nakręcił film Rashōmon.

Podczas studiów oświadczył się przyjaciółce z dzieciństwa – Yayoi Yoshida, ale jego rodzina nie udzieliła zgody na zawarcie związku. W 1916 r. oświadczył się Fumi Tsukamoto, którą poślubił w 1918 r. Miał trójkę dzieci: Hiroshi'ego, Takashi'ego i Yasushi'ego.

W 1921 r., będąc u szczytu popularności, Akutagawa przerwał swoją pisarską karierę, aby spędzić 4 miesiące w Chinach jako reporter Ōsaka Mainichi Shinbun. Podczas pobytu w Chinach cierpiał na wiele chorób i już nigdy nie powrócił do pełnego zdrowia. Wkrótce po powrocie opublikował swój najpopularniejszy utwór, Yabu no naka ( 1922 ).

Do końca życia cierpiał na nerwice i halucynacje. 24 lipca 1927 r. popełnił samobójstwo (przedawkował Veronal ).

Akutagawa, podobnie jak jego mistrz Sōseki Natsume , był sumieniem Japończyków wrażliwych na krzywdę i rozczarowanych modernizacją swego kraju.

W 1935 r. jego przyjaciel, pisarz Kan Kikuchi, ustanowił nagrodę Akutagawy – najbardziej prestiżową nagrodę literacką dla nowych autorów w Japonii .

Utwory

• Rōnen ( 1914 )
• Rashōmon ( 1915 )
• Hana (Nos) ( 1916 )
• Imogayu (1916)
• Tabako to akuma (1916)
• Gesaku-zanmai (Pasja twórcza) ( 1917 )
• Kumo no Ito ( 1918 )
• Jigokuhen (Piekieł wizerunek niezwykły) (1918)
• Jashūmon (1918)
• Majutsu ( 1919 )
• Nankin no Kirisuto ( 1920 )
• Toshishun (1920)
• Aguni no Kami (1920)
• Yabu no naka (W gąszczu) ( 1921 )
• Torokko ( 1922 )
• Genkaku-sanbō ( 1927 )
• Shuju no kotoba (1927)
• Bungeiteki na, amarini bungeiteki na (1927)
• Kappa (1927)
• Haguruma (1927)
• Aru ahō no isshō (1927)
• Seihō no hito (1927)

Zobacz też

• Literatura japońska

Linki zewnętrzne

• Prace Akutagawy – Projekt Gutenberg