stela (tzw. Kurkh Monolith) przedstawiająca Salmanasara III; umieszczona na niej inskrypcja klinowa opisuje m.in. przebieg Bitwy pod Karkar (853 r. p.n.e.); stela obecnie znajduje się w British Museum w Londynie .

Salmanasar III ( akad . Šulmānu-ašarēd, tłum. "bóg Szulmanu jest pierwszy/największy") - król Asyrii w latach 858 - 825 p.n.e. Syn i następca Aszurnasirpala II oraz kontynuator jego polityki. Podjął szereg wypraw wojennych do aramejskich państewek Syrii , które wraz królem Achabem z Izraela i Fenicją zawiązały pod kierunkiem Adadidri z Damaszku antyasyryjską koalicję. Wojny w Syrii nie przyniosły początkowo królowi sukcesów, a nawet poniósł dotkliwą klęskę pod Karkar w 853 r. p.n.e. Dopiero po śmierci Ben Hadada z Damaszku zdołał rozciągnąć zwierzchnictwo Asyrii nad tą krainą i ściągać z niej kontrybucję, o czym możemy sie dowiedzieć z czarnego obelisku. Państwo Urartu było na tyle silne, że nie ośmielił się go zaatakować bezpośrednio. Pokonał też na południu chaldejskie plemiona oraz zajął Babilon ( 849 p.n.e. ^[1] ). Swoje zwycięstwa nad wrogami uwiecznił na brązowych drzwiach z Balawat. Pod koniec jego panowania doszło do masowych powstań na zdobytych terytoriach. W walki te zaangażowany był jego syn Szamszi-Adad V . W ich wyniku Salmanasar zginął w niewyjaśnionych okolicznościach, a władzę objął jego syn.

Przypisy

1. ↑ Praca zbiorowa, Historia powszechna Tom 2 Od prehistorii do cywilizacji na kontynentach pozaeuropejskich, Mediaset Group SA, 2007, ss. 565,