Parafina ciekła w butelce

Parafina w zlewce

Parafina (z łac. parum affinis – "niskie powinowactwo") – mieszanina stałych alkanów (powyżej 15 atomów węgla w cząsteczce), wydzielana z ciężkich frakcji o temperaturze wrzenia ponad 350 °C (i pozostałości po destylacji) ropy naftowej , z frakcji smół wytlewnych z węgla brunatnego lub syntetycznie. Zależnie od stopnia rafinacji jasnożółta do białej, ma postać krystalicznego wosku (tłusta w dotyku), nierozpuszczalna w wodzie i etanolu , lecz rozpuszczalna w wielu innych rozpuszczalnikach organicznych (np. w terpentynie , eterze ).

W zależności od składu wyróżnia się następujące rodzaje parafiny (klasyfikacja przykładowa):

• parafina ciekła (inaczej olej parafinowy) – bezbarwna i bezwonna
• parafina miękka ( temperatura topnienia 45–50 °C)
• parafina twarda (temperatura topnienia ok. 60 °C)

Parafina stosowana jest m.in. do wyrobu świec, past połyskowych, zagęszczania olejów smarnych, konserwacji serów oraz jako materiał izolacyjny, a parafina ciekła do celów kosmetycznych i farmaceutycznych (m. in. jako środek przeczyszczający^[1][2]). Używa się jej także do bezpiecznego przechowywania metali alkalicznych (np. sodu , potasu itp.).

Parafiny (w l. mn.) – w przemyśle petrochemicznym nazwa zwyczajowa alkanów alifatycznych (niecyklicznych), w odróżnieniu od cykloalkanów nazywanych naftenami .

W chemii organicznej termin ten (przestarzały) obejmował również cykloalkany (tzw. cykloparafiny).

Przypisy