Spaghetti

Spaghetti – specyficznie włoska potrawa i jednocześnie nazwa szczególnego rodzaju makaronu , który stanowi jej podstawę.

Legenda głosi, że spaghetti zostało wynalezione w Chinach , skąd Marco Polo przywiózł je do Wenecji . Stamtąd rozprzestrzeniło się na całe Włochy. Inni twierdzą, że spaghetti jadano we Włoszech już w czasach Etrusków .

Typowe danie spaghetti składa się z porcji świeżo ugotowanego makaronu wymieszanego z odpowiednim sosem i posypanego serem (we Włoszech najczęściej parmezanem lub pecorino ).

W regionie Neapolu spaghetti je się łyżką i widelcem , w pozostałych regionach Włoch używa się noża i widelca.

Gotowanie makaronu

Spaghetti składa się z długich (do ok. 80 cm ), prostych i dość grubych nitek. Produkuje się go z twardych odmian mąki pszenicznej tzw. pszenicy durum .

Makaron ten "wkręca się" bez łamania do dużej ilości osolonej wody (1 litr wody na 100 g makaronu). Następnie gotuje przez 8-12 minut (zależnie od rodzaju), po czym szybko odcedza wodę, miesza z sosem i podaje mocno parujące na stół. Makaronu tego nie należy zalewać zimną wodą.

Dobrze ugotowane spaghetti powinno być al dente (wł. na ząb), tzn. lekko twarde, ale nie surowe. Nadmierne rozgotowywanie spaghetti jest najczęstszym błędem przy jego sporządzaniu.

Najbardziej popularne sosy do spaghetti

Do spaghetti sporządzane są różne sosy. Oto najpopularniejsze z nich:

• Carbonara

Sos pochodzi z regionu Rzymu . Wymyślili go alianccy żołnierze podczas II wojny światowej, którzy połączyli włoski makaron z dostępnymi sobie racjami wojskowymi. Carbonara sporządza się z boczku (najlepiej Pancetty ), żółtek, parmezanu , sera owczego pecorino , oliwy, soli i pieprzu. Sos przygotowujemy, kiedy makaron jest już gotowy. Na rozgrzanej oliwie przyrumieniamy boczek, gdy jest złocisty, zdejmujemy patelnię z ognia. W miseczce roztrzepujemy jajka z serem, solą i pieprzem, aż otrzymamy kremową masę. Połączyć z boczkiem i makaronem.

• Bolognese ( wł. ragù di carne alla bolognese)

To sos mięsny pochodzący z włoskiego miasta Bolonia . Sporządza się go z wielu rodzajów mięs (tradycyjnie krojonych na bardzo drobne kawałeczki, obecnie się je miele, używa się wieprzowiny i wołowiny ), kiełbas (tradycyjnie: mortadela ), boczku, zestawu warzyw (z typowej tzw. włoszczyzny , czyli marchewki , selera i pietruszki ), oliwy, pomidorów i czerwonego wina . Sekretem udanego sosu jest długie gotowanie: co najmniej przez dwie godziny, a najlepiej przez cztery. Drobno posiekaną cebulę, warzywa, boczek i wędliny podsmaża się przez chwilę na oliwie. Następnie dodaje się mięso mielone. Kiedy zrobi się brązowe, dodaje się wino oraz pieprz. Potem dodajemy pomidory, przykrywamy garnek lub patelnię i gotujemy na małym ogniu co najmniej dwie godziny. Jeśli sos jest zbyt gęsty, można go rozrzedzić bulionem. Na koniec całość solimy do smaku. Według niektórych włoskich przepisów przed dodaniem pomidorów, można też dodać szczyptę cynamonu i świeżo zmielony goździk. Należy pamiętać, że jest to sos mięsny, do którego Włosi jedynie dorzucali warzywa, które mieli pod ręką, nie może więc być w nim za dużo pomidorów.

Tradycyjnie sos boloński podaje się z makaronem tagliatelle (wstążki). Można go też używać do klusek, polenty i ziemniaków.

• Sos pleśniowy

Sos przygotowywany ze śmietany, sera pleśniowego (np. Rokpola ), cebuli oraz przypraw. Należy na patelni w śmietanie rozpuścić około 250 gramów sera, dodać do tego zeszklonej cebuli i ewentualnie posolić i popieprzyć, chwilę podgrzewać. Po czym dodać do garnka z makaronem (najlepiej Penne) i wymieszać jedno z drugim.