Na mapach: 57°09'N 24°52'E / 57.15, 24.867

Sigulda
Herb Herb Siguldy Flaga Siguldy
Państwo	Łotwa
Okręg	ryski
Powierzchnia	18,2 km²
Położenie	57° 09' N 24° 52' E
Wysokość	12 m n.p.m.
Ludność (2005) •  liczba ludności •  gęstość	10 603 583 os./km²
Kod pocztowy	LV2150
Miasta partnerskie	Altea , Hiszpania Bad Kötzting , Niemcy Bellagio , Włochy Bundoran, Irlandia Chojna , Polska Granville , Francja Holstebro , Dania Houffalize , Belgia Judenburg , Austria Karkkila , Finlandia Kőszeg , Węgry Marsaskala , Malta Meerssen , Holandia Niederanven , Luksemburg Oxelösund , Szwecja Preny , Litwa Preweza , Grecja Sesimbra , Portugalia Türi , Estonia Sherborne , Wielka Brytania Sušice , Czechy Zwoleń , Słowacja
Położenie na mapie Łotwy Sigulda
Strona internetowa miasta

Sigulda (spotykana też niegdyś pisownia Siggulda; niem. Segewold^[1], dawniej pol. Zygwold^[2][3]) – miasto na Łotwie (10,6 tys. mieszkańców w  2005 ), ok. 50 km na północny wschód od Rygi , na skraju łotewskiego parku narodowego - "Szwajcarii Łotewskiej", nad wąwozem rzeki Gauja . Ośrodek turystyczny, kurort. Miejsce uprawiania sportów zimowych (tor bobslejowy , wyciągi narciarskie ).

Sigulda - ruiny zamku

Sigulda - zamek z 1881

W średniowieczu Krzyżacy w swoim marszu z Prus Wschodnich przez Liwonię na północ opanowali m.in. dolinę rzeki Gauja i wybudowali ciąg warownych zamków kontrolujących okolicę. Jednemu z nich nadali niem. nazwę Siegewald ("Las zwycięstwa", później Segewald lub Segewold), stąd współczesna łotewska nazwa tego miasta. Znajdująca się poniżej miasta pieczara w piaskowcu nosi nazwę Petershoehle^[1].

W pobliżu ruin średniowiecznej warowni w 1881 postawiono Nowy Zamek, który można podziwiać do dzisiaj.

Stanisław Stadnicki , zwany "diabłem łańcuckim", sławny warchoł i wpływowy szlachcic, otrzymał Siguldę od króla za starostwo i zwał się odtąd starostą zygwulskim^[2].

Pobliskie miejscowości

Turaida

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Zdjęcia Siguldy
• Segewold w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich , Tom X (Rukszenice – Sochaczew) z 1889 r.