Sobór Laterański V – sobór powszechny Kościoła katolickiego , który obradował w latach 1512 - 1517 .

Zwołany został przez papieża Juliusza II w 1512 r., w odpowiedzi na zwołany samowolnie przez część niezadowolonych kardynałów sobór w Pizie w 1511 r. Sobór w Pizie popierał król Francji Ludwik XII i cesarz Maksymilian I Habsburg . Papież szybko zawiesił jego obrady i wezwał kardynałów do stawienia się na Lateranie . Uroczyste otwarcie jego obrad nastąpiło 3 maja 1512 . W soborze udział wzięło 15 kardynałów, 10 arcybiskupów, 56 biskupów, wielu opatów i generałów zakonów. Sobór zbierał się na 12 sesjach - od 1513 r. już pod przewodnictwem nowego papieża Leona X . Na 9. sesji papież wydał 4 dekrety:

• poddano stosowanie zastawów lombardowych ścisłej kontroli kościelnej
• potępiono nadużycia dyscypliny kościelnej przez duchownych
• zakazano druku książek bez zezwolenia władzy duchownej swojej diecezji pod karą ekskomuniki
• uroczyście potwierdzono i ponowiono bullę Unam Sanctam
• potwierdzono konkordat z Francją

Sobór zezwolił na wybieranie dziesięciny przez 3 lata przez każde państwo na cel wojny z Turcją . Krytycy wskazują na opieszałość i brak zdecydowania ojców soborowych, które spowodowały iż kościołowi nie udało się uniknąć ataku reformacji . Już w 7 miesięcy po zamknięciu soboru miało miejsce wystąpienie Marcina Lutra .

Bibliografia

• Paweł Janowski , Stanisław Wilk , Laterański Sobór V, 18 sobór powszechny zwołany przez papieża Juliusza II , 1512-1517, [w:] Encyklopedia Katolicka, Lublin 2004, t. X, kol. 532-535 (pierwsze w języku polskim tak szerokie opracowanie tego Soboru).