Na miejscu dzisiejszego soboru w
1221
znajdowała się drewniana cerkiew. Sześć lat później wzniesiono na jej miejscu nową świątynię z białego kamienia[1]. W
1359
była przebudowywana[1]. Od
23 kwietnia1628
do
1631
Ławrientij Siemionow kierował pracami nad budową nowego obiektu sakralnego[1].
W
1704
budynek został uszkodzony podczas pożaru Kremla nowogrodzkiego i odnowiony w
1732
. Od
1962
w świątyni znajdują się szczątki
Kuźmy Minina[2].