Sofija Kymantaitė-Čiurlionienė (ur. 13 marca 1886 w Joniszkach , zm. 1 grudnia 1958 w Kownie ) - litewska pisarka i poetka, działaczka społeczna, krytyk literatury i sztuki, dramaturg.

Urodziła się w szlacheckiej rodzinie w Joniszkach . W 1904 roku ukończyła gimnazjum w Rydze . W latach 1904 - 07 studiowała medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim , później filozofię i literaturę.

W 1909 roku wyszła za mąż za Mikołaja Čiurlionisa , ślub odbył się w Szatejkach. Po śmierci męża wraz z córką Danutą przeprowadziła się do Kowna , gdzie nauczała języka litewskiego na kursach naukowych. Po wybuchu I wojny światowej wyjechała do Woroneża , uczyła w lokalnym gimnazjum litewskim.

W latach 1925 - 38 wykładała język i metodykę nauczania litewskiego na Wydziale Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Witolda Wielkiego w Kownie . Od 1933 do 1934 roku redagowała pismo "Gimtoji kalba". Była zaangażowana w działalność międzynarodową: w latach 1929 - 37 wchodziła w skład delegacji litewskiej przy Lidze Narodów , zajmowała się sprawami społecznymi.

Po śmierci została pochowana na cmentarzu Petraszuńskim w Kownie .