Reliktowa sosna pod szczytem Sokolicy – Kinga Pienińska
Sokolica (747 m
n.p.m.
) – szczyt w pn.-wsch. części
Pienin Środkowych
w tzw.
Pieninkach
. Od sąsiedniego, leżącego w tej samej grani
Czertezika
oddziela ją
przełęcz Sosnów
. Geologicznie jest to część
Pienińskiego Pasa Skałkowego
, zbudowana z odpornych na wietrzenie
wapieni rogowcowych
. Północne stoki porasta
las
bukowo
-
jodłowy
, na szczycie występują
reliktowe
sosny
(najstarsza ma ok. 500 lat). Natomiast południowe, skalne ściany opadają prawie pionowo, uskokami w 310-metrową przepaść do
przełomu Dunajca
. Najwyższy uskok pod szczytem Sokolicy to pionowa niemal ściana 100 m wysokości. Pod nią znajduje się spiczasta skała zwana
Cukrową Głową
(szczególnie okazale prezentująca się z
Drogi Pienińskiej
). Ściany te porastają obficie
porosty
,
smagliczka skalna
,
aster alpejski
,
złocień Zawadzkiego
i inne naskalne
rośliny wapieniolubne
. W urwiskach gniazdują
pomurniki
i
pustułki
. Bardzo trudną technicznie południową ścianą Sokolicy po raz pierwszy w 1960 r. wspięli się krakowscy wspinacze: Roman Łazurski i Jerzy Potocki.
Nazwa szczytu pochodzi od tego, że dawniej gniazdowały w niej sokoły. Od dawna była celem turystycznych wypraw. Już w 1867 r. jej pierwszy album fotograficzny sporządził Franciszek Wyspiański, 10 lat wcześniej malował ją
Józef Szalaj
. W 1880 r. pisano w prasie: „Tylko osoby silne, umiejące dobrze chodzić po górach wdzierają się na Sokolicę”. E. Gąsowski oglądający ją podczas spływu tratwami w 1879 r. pisał: „Prześliczny stąd widok na Sokolicę, najwspanialszą ze wszystkich skał pioninskich”[1].
Położona jest na obszarze
Pienińskiego Parku Narodowego
. Obok
Trzech Koron
jest najpopularniejszym celem wycieczek turystycznych. Szczyt jest kapitalnym punktem widokowym na
przełom Dunajca
,
Pieniny Środkowe
,
Małe Pieniny
,
Magurę Spiską
,
Tatry Bielskie
i
Tatry Wysokie
. Aktualnie wstęp na sam szczyt Sokolicy (podobnie jak na Trzy Korony) jest płatny. Bilet upoważnia również do wejścia na Trzy Korony (w tym samym dniu). Samo wejście na Sokolicę to boczna, odbiegająca od szlaku ścieżka ubezpieczona metalowymi poręczami (ok. 40 m różnicy poziomów, 7 min podejścia w górę). Do tego miejsca prowadzi niebieski szlak turystyczny, który przebiega ze
Szczawnicy
odcinkiem
Drogi Pienińskiej
przez przewóz promowy (
Nowy Przewóz
) na drugą stronę Dunajca i dalej tzw.
Sokolą Percią
. Z drugiej strony wiedzie on z Trzech Koron przez
Zamkową Górę
i grań Pieninek (
Czerteż
,
Czertezik
,
przełęcz Sosnów
). Na przełęcz Sosnów biegnie także zielony szlak z
Krościenka
. Uwaga: w razie burzy należy jak najszybciej opuścić szczyt!
Szlaki turystyczne[2]
-
Szczawnica – Sokola Perć – Trzy Korony
- ze Szczawnicy 1.15 h (↓ 1 h)
- z Trzech Koron 2.35 h (↑ 2.50 h), z Czerteża 0.45 h (z powr. 0.50 h), z przeł. Sosnów 0.20 h (↓ 0.15 h)
-
Krościenko – przełęcz Sosnów. Stąd
na Sokolicę.
- z Krościenka 1.40 h (↓ 1.20 h)
Przypisy
- ↑ Józef Nyka: Pieniny. Przewodnik. Wyd. IX. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006. .
- ↑ Pieniński Park Narodowy. Pieniny polskie i słowackie. Mapa 1:25 000. Kraków: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006/07. .