Spółgłoska iniektywna dziąsłowa dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych . W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [ɗ].

Artykulacja

Opis

W czasie artykulacji [ɗ] :

• modulowany jest prąd powietrza powstały w wyniku zasysającego ruchu krtani do dołu przy drgających wiązadłach głosowych, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji krtaniowej i ingresji ,
• tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, prąd powietrza przepływa przez jamę ustną
• prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem
• przednia część języka lub jego sam koniuszek kontaktuje się tuż za górnymi dziąsłami , tworząc zwarcie . Dochodzi do całkowitego zablokowania dostępu powietrza do jamy ustnej. Następuje rozwarcia, powietrze jest zasysane do wewnątrz w wyniku ssącego ruch krtani, co nadaje głosce charakterystyczny głuchy dźwięk.
• wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna

Przykłady

• w języku sindhi : ڏر [ɗarʊ] "szczelina"
• w języku wietnamskim : đục [ʔɗuʔk͡p̚˥˩] "wiercić"

Warianty

Warianty [ɗ] różnią się dokładnym miejscem artykulacji, które przede wszystkim może być zębowe, a nie jak opisane powyżej dziąsłowe. (Porównaj warianty [d]: zębowy i dziąsłowy .) Również spółgłoska szczytowa [ ɖ ] ma wariant iniektywny.

Zobacz też

• Spółgłoska zwarta zębowa dźwięczna [d]
• Spółgłoska zwarta dziąsłowa dźwięczna [d]
• Spółgłoska zwarta z retrofleksją dźwięczna [ɖ]
• Spółgłoska iniektywna
• Spółgłoska ejektywna