Stanisław Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 1704 – zm. 19 lipca 1793 w Warszawie ) – wojewoda bracławski , potem kijowski , typowy magnat kresowy XVIII . w., słynny z awanturniczego życia i rozlicznych przygód, w polityce brał czynny udział, do żadnego stronnictwa zdecydowanie nie należał, roli wybitniejszej nie odegrał.

Był synem wojewody sandomierskiego Jerzego Aleksandra i Joanny Karoliny von Sartzhausen.

W 1735 otrzymał starostwo grodowe sadeckie, które w 1754 odstąpił Małachowskim. 29 lipca 1738 dostał urząd podstolego koronnego. W 1744 został kawalerem Orderu Orła Białego . Pozostawał w zatargach z sąsiadami Potockimi i Jabłonowskimi. Angażował się także w utarczki graniczne z Tatarami. Występował jako kandydat do korony polskiej. Po swoim wyborze król Stanisław August Poniatowski mianował Lubomirskiego 15 grudnia 1764 wojewodą bracławskim , a w 1766 kawalerem Orderu Św. Stanisława . Sympatyzował z Konfederacją Barską , ale do niej nie należał. Niektóre jego chorągwie wzięły udział w konfederacji. 29 października 1772 został wojewodą kijowskim.

W związku z nawrotami choroby umysłowej krewni wystąpili o ustanowienie kurateli, aby uniknąć trwonienia majątku. W 1785 zrzekł się stanowiska wojewody kijowskiego.

W 1738 odziedziczył po ojcu wielki majątek w województwie sandomierskim i kijowskim. Po bezpotomnej śmierci brata Józefa w 1755 wzbogacił go jeszcze o dobra na Wołyniu i Podolu . Na posiadanych terenach prowadził intensywną akcję osadniczą. Był jednym z najbogatszych magnatów w Polsce . Posiadał majątki na Rusi: Dubna , Równe i Świda.

Żonaty od 1740 z Ludwiką Pociejówną pozostawił córkę Ludwikę i czterech synów Ksawerego , Józefa, Aleksandra i Michała .

Wywód przodków

Poprzednik Jan Kajetan Jabłonowski

wojewoda bracławski 1764 - 1772

Następca Maciej Lanckoroński