Statek kosmiczny -
pojazd
poruszający się poza
atmosferą
Ziemi
. Pojazd ten musi być wyniesiony i rozpędzony do odpowiedniej prędkości przez silniki napędowe. Współczesne statki kosmiczne wynoszone są w górę dzięki
napędowi rakietowemu
, który wytwarza
siłę
odrzutu. Wyróżnia się kilka rodzajów statków kosmicznych:
Pierwszym załogowym statkiem kosmicznym był radziecki
Wostok
. 12 kwietnia 1961 roku
Jurij Gagarin
odbył pierwszy załogowy lot orbitalny. 5 maja 1961 roku
Alan Shepard
- pierwszy Amerykanin w kosmosie wykonał lot suborbitalny w statku
Mercury
. Dopiero 20 lutego 1962 roku
John Glenn
- jako pierwszy Amerykanin osiągnął orbitę okołoziemską.
Atmosfera w statkach kosmicznych
Aby mogło dojść do
lotów załogowych
statki kosmiczne wyposażone są w instalację wytwarzającą sztuczną atmosferę. Musi ona zapewnić załodze swobodne
oddychanie
bez konieczności noszenia masek tlenowych. Urządzenie takie powinny utrzymywać w kabinie właściwe powietrze, dbać o
wilgotność
tego powietrza. Muszą dysponować urządzeniami zdolnymi do uwalniania z atmosfery zużytego i wydychanego przez załogę
dwutlenku węgla
jak również inne zanieczyszczenia np. wyziewy przegrzewającej się aparatury, swąd spalenizny ( o ile by była) itp.
Na atmosferę ziemską składają się m.in.
azot
(78,084%),
tlen
(20,946%),
argon
(0,934%),
dwutlenek węgla
(0,0385%) oraz kilka innych
gazów szlachetnych
. Odtwarzając atmosferę zakłada się, że w kabinie do oddychania potrzebny będzie w głównej mierze tlen z niewieką ewentualną domieszką
helu
w proporcji bardziej rozrzedzonej.
Ciśnienie atmosferyczne
w kabinie jest mniejsze (1/3 do 1/5) od panującego na Ziemi.
Bibliografia
- Mały słownik astronautyczny, Wiedza Powszechna, Warszawa, 1960
Zobacz też