Systematyka gleb
Systematyka glebSystematyka gleb - klasyfikacja jednostek taksonomicznych
gleb
w oparciu o określone kryterium, najczęściej użytkowe lub przyrodnicze, w zależności od celu przeznaczenia. Systematyka gleb PolskiSystematyka gleb Polski wg
Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego
z
1989
r[1]. Systematyka gleb Polski stworzona jest w oparciu o następujące jednostki systematyczne: Dział - obejmuje gleby powstałe głównie w wyniku oddziaływania jednego określonego czynnika glebotwórczego (np.
gleby hydrogeniczne
,
semihydrogeniczne
,
litogeniczne
), lub pod wpływem wielu czynników mających podobny udział w ukształtowaniu gleby (
gleby autogeniczne
). Rząd - obejmuje gleby o podobnym kierunku rozwoju, oraz zbliżone pod względem ekologicznym. Typ - obejmuje gleby o takim samym układzie głównych
poziomów genetycznych
, zbliżonych, właściwościach chemicznych i fizykochemicznych, jednakowym rodzaju
wietrzenia
, przemieszczania się i osadzania składników, o podobnym typie
próchnicy
. W warunkach naturalnych lub zbliżonych do naturalnych każdemu typowi gleby odpowiada określone
zbiorowisko roślinne
. Typ gleby jest podstawową jednostką systematyki gleb. Podtyp - obejmuje gleby należące do określonego typu poddane wpływowi czynnika nie będącego głównym czynnikiem glebotwórczym modyfikującym właściwości biologiczne, fizyczne, chemiczne i związane z nimi cechy morfologiczne
profilu glebowego
. Dział I
gleby litogeniczne
: Dział II
gleby autogeniczne
: Dział III
gleby semihydrogeniczne
: Dział IV
gleby hydrogeniczne
: Dział V gleby napływowe : Dział VI
gleby słone
: Dział VII
gleby antropogeniczne
: - Rząd gleby kulturoziemne
- Rząd gleby urbanoziemne
- gleby antropogeniczne o niewykształconym profilu
- gleby antropogeniczne próchnicze
- pararędziny antropogeniczne
- gleby słone antropogeniczne
Klasyfikacja gleb według międzynarodowego systemu WRBKlasyfikacja WRB - World Reference Base for Soil Resources jest obecnie międzynarodowym standardem systematyki i nomenklatury gleb. Po raz pierwszy została wydana w roku 1998, w 2006 r. ukazała się jej zrewidowana edycja. Klasyfikacja ta jest uznawana za oficjalną przez Międzynarodową Unię Towarzystw Gleboznawczych (International Union of Soil Sciences - IUSS) oraz
FAO
. W klasyfikacji WRB wydziela się 32 główne grupy glebowe, które w pewnym przybliżeniu można traktować jako odpowiedniki typów w klasyfikacji
Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego
. Grupy dzieli się na jednostki niższego rzędu, których ilość waha się od 9 w Chernozems (
czarnoziemy
) do 29 w Regosols (
regosole
). Klasyfikacja WRB [2] Grupa gleb | Pochodzenie nazwy | Niektóre odpowiedniki regionalne |
---|
Histosols | gr. histos - tkanka | gleby bagienne, gleby torfowe | Cryosols | gr. kryos - zimny, lód | gleby z wieloletnią zmarzliną w obrębie 100 cm od powierzchni, grunty poligonalne i strukturalne, gleby marzłociowe | Anthrosols | gr. anthropos - człowiek | gleby antropogeniczne | Leptosols | gr. leptos - cienki | gleby inicjalne i słabo wykształcone ze skał litych, litosole, rankery, rędziny | Vertisols | łac. vertere - odwracać | wertisole, smolnice, smonice, regury, tirsy | Fluvisols | łac. fluvius - rzeka | mady, gleby aluwialne, gleby napływowe | Solonchaks | ros. sol - sól | sołonczaki | Gleysols | ros. glej - glej | gleby glejowe | Andosols | jap. an - ciemny, do - gleba | gleby wytworzone z pyłów i popiołów wulkanicznych, gleby wulkaniczne | Podzols | ros. pod - pod, zoła - popiół | bielice, gleby bielicowe, glejobielice, gleby bielicowe | Plinthosols | gr. plinthos - cegła | gleby laterytowe | Ferralsols | łac. ferrum - żelazo, łac. alumen - glin | czerwonożółte gleby ferralitowe | Solonetz | ros. sol - sól | sołońce, sołodzie | Planosols | łac. planus - płaski, równy | gleby stagnoglejowe, pseudoglejowe | Chernozems | ros. czornyj - czarny, zemlja - ziemia | czarnoziemy | Kastanozems | łac. castanea - kasztan, ros. zemlja - ziemia | gleby kasztanowe | Phaeozems | gr. phaios - ciemny, ros. zemlja - ziemia | brunioziemy (czarnoziemne gleby prerii), niektóre czarne ziemie, zdegradowane czarnoziemy, szare gleby leśne | Gypsisols | łac. gypsum - gips | gleby z poziomem akumulacji gipsu, np. buroziemy, gleby szarobure | Durisols | łac. durum - twardy | gleby w rejonach semiaridowych zawierające wytrącenia wtórnej krzemionki w postaci konkrecji lub nieprzepuszczalnych warstw | Calcisols | łac. calx - wapno | gleby z poziomem akumulacji węglanu wapnia, głównie półpustynne i pustynne | Albeluvisols | łac. albus - biały, eluo - myję, płuczę | gleby darniowo-bielicowe, gleby płowe zaciekowe | Alisols | łac. alumen - glin | gleby alitowe, gleby zawierające dużo wolnego glinu | Nitisols | łac. nitidus - lśniący | czerwone gleby ferralitowe | Acrisols | łac. acer - bardzo kwaśny | żółtoziemy i czerwonoziemy | Luvisols | łac. eluo - myje, płuczę | gleby płowe, gleby lessive | Lixisols | łac. lixus - wymyty | gleby cynamonoczerwone i czerwonobure | Umbrisols | łac. umbra - cień | gleby z poziomem umbric, zdegradowane czarnoziemy, zdegradowane czarne ziemie | Cambisols | łac. cambiare - zmieniać | gleby brunatne, brunisole, gleby cynamonowe | Arenosols | łac. arena - piasek | gleby piaszczyste, bez wykształconych poziomów diagnostycznych, arenosole | Regosols | gr. rhegos - przykryty | gleby inicjalne na nieskonsolidowanym podłożu |
Ogólne rodzaje glebGleby strefowe -
Gleby bielicowe
- o barwie jasnej, powstałe na piaskach, słabo urodzajne, uprawia się na nich żyto i ziemniaki.
-
Gleby tundrowe
- o cienkiej warstwie próchnicy, mało urodzajne.
-
Gleby brązowe
-
brunatne
- o barwie brunatnej, średniej ilości próchnicy, uprawia się na nich pszenicę
-
cynamonowe
- powstałe na skałach wapiennych.
-
kasztanowe
- cienka warstwa próchnicy.
- bure - niska zawartość próchnicy i niedostatek wody.
-
Czarnoziemy
- bardzo ciemna barwa, powstałe na lessach, duża zawartość próchnicy, bardzo urodzajne, uprawia się na nich pszenicę i buraki cukrowe.
-
Gleby pustynne
-
Szaroziemy
- Pustynne gleby inicjacyjne - składają się ze szkieletu mineralnego.
-
Gleby czerwone
Gleby astrefowe Przypisy- ↑ „Roczniki gleboznawcze”. 40, 3/4 (1989). Polskie Towarzystwo Gleboznawcze.
- ↑ R.Bednarek, H.Dziadowiec, U.Pokojska, Z.Prusinkiewicz: Badania ekologiczno - gleboznawcze. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004. .
Literatura- Saturnin Zawadzki (red): Gleboznawstwo. PWRiL, 1999. .
- Renata Bednarek, Helena Dziadowiec, Urszula Pokojska, Zbigniew Prusinkiewicz: Badania ekologiczno-gleboznawcze. Warszawa: PWN, 2005. .
Linki zewnętrzne
Inne hasła zawierające informacje o "Systematyka gleb":
Trzcina cukrowa
...
Grzyby
...
Eunectes
...
Wodorotlenek wapnia
...
Niepylak apollo
...
Perłoródka rzeczna
...
Pstrąg źródlany
...
Pstrąg tęczowy
...
Głowacz białopłetwy
...
Pstrąg potokowy
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Systematyka gleb":
Świat roślinny i zwierzęcy w Polsce (plansza 15)
...
Zagrożenia gleb (plansza 24)
...
Zagrożenia gleb (plansza 21)
...
|