Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.

Dziady

Dziady - dramat romantyczny Adama Mickiewicza, także nazwa obrzędu poświęconego zmarłym, jak również termin stosowany niegdyś wobec zmarłych przodków lub wędrujących żebraków.
Adam Mickiewicz pisał „Dziady” kilkanaście lat (1820-1832). Dramat składa się z czterech części opatrzonych nieciągłą numeracją: jako pierwsza jest część II, następnie część IV, potem I (czyli nieukończona część pod tytułem „Widowisko”) i na końcu część III. Cykl powstał w odległych od siebie epokach życia poety, w różnych okolicznościach, dotyczy różnych problemów ideowych i artystycznych: od obrzędu ludowego w części II przez dramat miłosny bohatera części IV, aż po misterium patriotyczne cz.III i satyrę polityczną „Ustępu” (fragment części III). Dzieli się dramat Mickiewicza również pod względem miejsca napisania na: „Dziady” kowieńsko–wileńskie, (bo powstały w czasie, gdy Mickiewicz przebywał w Kownie i Wilno, opublikowane w 1823 i są to części II i IV) oraz „Dziady” drezdeńskie, czyli część III (napisane w większości w Dreźnie w 1832 i w tym roku opublikowane w Paryżu). Poszczególne części „Dziadów” mają charakter autonomiczny, szczególnie cześć II i III mogą być uważane za odrębne utwory, jednak łączy je tytułowy obrzęd dziadów wspominany we wszystkich częściach i osoba głównego bohatera.

Cześć II i IV („Dziady” kowieńsko–wileńskie) Najwcześniej powstała część II, najbardziej związana z tytułem. Ukazuje ona obrzęd poświęcony zmarłym, otwiera ją ballada o budzącym się z grobu upiorze (pt. „Upiór”), a następnie epicki, odautorski wstęp informujący o obrzędzie dziadów. Właściwy tekst części drugiej to udramatyzowana prezentacja obrzędu, w którym stykają się dwa światy: realny i świat duchów. Z tej części wyłania się koncepcja człowieczeństwa podporządkowana surowym kryteriom moralnym. Ziemskie życie duchów, pojawiających się w czasie obrzędu zostaje osądzone przez niepisane prawo natury. Cześć ta stanowi także wyraz romantycznej fascynacji wierzeniami ludowymi. Kompozycja dramatu jest otwarta, bowiem pod koniec obrzędu pojawia się postać, która łączy wszystkie części dramatu. Jej rola staje się zrozumiała w części IV.
Tajemnicza postać „zjawia się w części II jako mara milcząca (...) a w części następnej opowiada pod imieniem Gustawa dzieje swego dzieciństwa, swej miłości i swego życia osobistego” Cześć IV można nazwać monodramem o nieszczęśliwej miłości.

Część III („Dziady” drezdeńskie) Najbardziej integralna jest część III. Tu Gustaw na oczach widza przeobraża się w Konrada. Cześć III składa się z dedykacji, odautorskiego wstępu wprowadzającego w problematykę (sytuacja Polaków pod zaborem rosyjskim), potem następuje sam dramat realistyczno-wizyjny o cierpiącej pod zaborem Polsce, z więziennymi scenami realistycznymi przeplatanych scenami onirycznymi i groteskowymi. W tej części następuje sławna scena, zwana Wielką Improwizacją, wyzwanie dla każdego polskiego aktora – długi, pełen emocji i wielkich słów monolog bohatera skierowany do milczącego Boga. Dramat ten dotyczy spraw narodu, martyrologii Polaków, ucisku zaborcy przedstawia ideę zbawienia ludzkości przez cierpiący naród polski (mesjanizm); jest także wykładnią roli poety i poezji wobec zniewolenia kraju. Część III kończy „Ustęp”, który ukazuje jakby dalszy ciąg dramatu, jest opisem podróży, wszechstronnym obrazem Rosji

„Dziady” to arcydzieło polskiej literatury, bogate artystycznie (dramat romantyczny to utwór synkretyczny, w którym mieszają się style, gatunki) i ideowo. Wiele jest w nich z biografii poety, są też zakorzenione w polskiej tradycji i historii.

Cechy gatunkowe
„Dziady” zachowują wszystkie cechy gatunkowe dramatu romantycznego:
- łamią zasadę trzech jedności: akcja toczy się w wielu miejscach, zróżnicowany czas akcji,

- styl patetyczny przeplata się ze śmiesznością, groteską;

- elementy realistyczne współistnieją z elementami fantastycznymi,

- wprowadzają sceny zbiorowe obok monologów jednej postaci,

- luźna kompozycja (sceny są ze sobą swobodnie powiązane),

- synkretyzm gatunkowy (dramat właściwy przeplatany wstawkami lirycznymi i epickimi)

Adaptacje sceniczne i filmowe
Głęboka metaforyka dzieła pozwala odczytywać „Dziady” również w oderwaniu od rzeczywistości zaborów, na wielu poziomach znaczeniowych. Dlatego tak chętnie grywane są na deskach teatrów i zawsze wtedy budzą emocje.
Pierwsza inscenizacja utworu Mickiewicza odbyła się w 1901 i wystawił je S. Wyspiański, potem były kolejne. Sławne przedstawienie Kazimierza Dejmka w Teatrze Narodowym w 1967 roku z Gustawem Holoubkiem rozpoczęło wydarzenia polityczne zwane marcem 1968. Duże emocje wzbudziło też przedstawienie Konrada Swinarskiego w Starym Teatrze w Krakowie w 1973. Filmowej adaptacji podjął się Tadeusz Konwicki filmem pod tytułem „Lawa” (tytuł nawiązuje do słów jednego z bohaterów III części dramatu) ze wspaniałą kreacją Gustawa Holoubka w roli Konrada (nieprzypadkowa po spektaklu Dejmka) w 1989 roku.


Rys. Scena z Wielkiej Improwizacji, Gustaw Holoubek jako Konrad w „Lawie” Tadeusza Konwickiego na podstawie „Dziadów” Adama Mickiewicza.



Bibliografia: Z. Stefanowska, Posłowie do Dziadów A. Mickiewicza, Katowice 1989.
Alina Witkowska, Literatura romantyzmu, Warszawa 1990.
„Dziady” Adama Mickiewicza. Poemat – adaptacje – tradycje, red. B. Dopart, Kraków 1999 – wybór.
http://www.teatry.art.pl/!recenzje/dziady_swi/30lecie.htm


Inne hasła zawierające informacje o "Dziady":

Wszystkich Świętych z połowy XV wieku[5]. Zobacz też Día de los Muertos - meksykański Dzień Zmarłych Dziady Halloween Samhain Przypisy↑ 1 listopada - Wszyscy Święci . - materiały na brewiarz.katolik.pl [ostatnia aktualizacja: ...

Dziady (zwyczaj) Pokarmy dla duchów zmarłych i maski (karaboszki) je symbolizujące - Dziady 2009 RKP / Chram MazowieckiDziady – zwyczaj ludowy Słowian i Bałtów , ...

Rodzimy Kościół Polski ...

Dzień Zmarłych naprowadzone pąkami aksamitek , współucztują, ciesząc się w towarzystwie swoich świętujących rodzin. Zobacz też Dziady Fastelavn ( Karnawał w Danii ) Halloween ...

Adam Mickiewicz Nowogródek , Imperium Rosyjskie Data i miejsce śmierci 26 listopada 1855 Konstantynopol , Imperium osmańskie Narodowość polska Dziedzina sztuki literatura Styl romantyzm Ważne dzieła Pan Tadeusz , Dziady , Oda do młodości , Romantyczność , Sonety krymskie , Reduta Ordona Muzeum artysty lista Teksty na ...

Dziady Dziady – zwyczaj ludowy Słowian i plemion bałtyckich, wywodzący się z przedchrześcijańskich ...

Literatura – przegląd chronologiczny Fredro , Godzina myśli – Juliusz Słowacki 1832 – Pan Jowialski – Aleksander Fredro , Dziady cz. III , Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego , Reduta Ordona – ...

1968 demonstrację pod pomnikiem Adama Mickiewicza w Warszawie przeciwko zdjęciu przez cenzurę spektaklu "Dziady" w reżyserii Kazimierza Dejmka. 16 lutego – premiera filmu Żywot Mateusza . 20 lutego ...

1832 ruchy rewolucyjne, w tym również powstanie listopadowe .Powstaje organizacja Młode Włochy . Adam Mickiewicz publikuje Dziady cz.III .Powstanie Niepodległej Grecji . Urodzili się 6 stycznia – Gustave Doré , francuski malarz ...

Wieszcz znaczenie, które ma ono wyłącznie w języku polskim i w polskiej świadomości zbiorowej. Dziady drezdeńskie i Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego przyniosły praktyczną realizację zasady ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Dziady":

230a Kryzysy ideologiczne, gospodarcze i społeczne w Polsce Ludowej (plansza 13) ...

Sekretny obrzęd, ludowa moralność i przestrogi gości z zaświatów - czyli tematyka ˝Dziadów cz. II˝ A. Mickiewicza (plansza 14) ...

Sekretny obrzęd, ludowa moralność i przestrogi gości z zaświatów - czyli tematyka ˝Dziadów cz. II˝ A. Mickiewicza (plansza 3) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie