Na mapach: 40°28'N 17°14'E / 40.467, 17.233

Tarent ( wł. Taranto, łac. Tarentum) – miasto i gmina w w regionie Apulia , w prowincji Tarent , w południowych Włoszech . Ważny handlowy i wojenny port morski na Morzu Śródziemnym , ośrodek przemysłu stalowego, chemicznego i spożywczego. W mieście znajdują się stocznie wojenne.

Wg danych na rok 2004 gminę zamieszkuje 201 349 osób, 927,9 os./km². [1]

W starożytności miasto usytuowane było na półwyspie chronionym przez wzgórze, obecnie wznosi się na miejscu dawnej greckiej nekropolii . Port handlowy znajduje się w zatoce Mar Grande chronionej przez wysepki San Pietro i San Paolo, a port wojenny w zatoce Mar Piccolo w części miasta oddzielonej od reszty przekopanym w XIX w. kanałem. Wybrzeże morskie w okolicach portu jest silnie ufortyfikowane .

Historia

Tarent (NASA)

Tarent, założony w 706 p.n.e. przez Spartan , był jedyną kolonią spartańską. Założyli go potomkowie periojków , zrodzeni ze spartańskich kobiet (w trakcie wojen meseńskich Spartanie zezwolili na związki między periojkami a wolnymi kobietami; później jednak unieważnili zawarte w ten sposób związki, a męskich potomków z nich pochodzących zmusili do emigracji). Przywódca wygnańców udał się po radę do wyroczni delfijskiej , a ta wskazała przystań w Tarencie jako miejsce dla osiedlenia się. Są i inne legendy dotyczące powstania miasta. Według jednej z nich jego założycielem miał być Herakles . Być może najbliższa prawdy jest ta wskazująca na Tarasa, syna Posejdona , jako założyciela, do dziś bowiem herbem miasta jest Taras dosiadający delfina .

Tarent był ważnym ośrodkiem handlowym i wolnym miastem w Wielkiej Grecji . Pierwotnie ustrojem politycznym Tarentu była monarchia , wzorowana prawdopodobnie na spartańskiej. W roku 466 p.n.e. Tarent opanowały mieszkające w Apulii pierwotne ludy, a ustrój monarchiczny zastąpiony został demokracją . W tym czasie silne wpływy w Tarencie mieli Pitagorejczycy . W roku 472 p.n.e. miasto podpisało przymierze z Regium (dzisiejsze Reggio ), inną kolonią grecką, przeciw Lukanom i innym ludom zamieszkującym Apulię, lecz zostało pokonane pod dzisiejszym Ceglie.

W roku 367 p.n.e. Kartagińczycy i Etruskowie podpisali pakt przeciw Tarentowi.

W 343 p.n.e. Tarentczycy zwrócili się o pomoc do Sparty przeciw agresji Bruttów i w 342 p.n.e. Archidamus III, król Sparty pobił napastników. Jednak cztery lata później, połączone siły Spartan i Tarentczyków zostały pokonane, a Archidamus zginął. O pomoc w walce z Bruttami, Lukanami i Samnitami Tarent zwrócił się w 333 p.n.e. do władcy Epiru z rodu Molossów, Aleksandra. W 331 p.n.e. siły Tarentu zostały pobite w bitwie pod Pandozjom koło Cosentii. W końcu, w roku 320 p.n.e. Tarent podpisał pokój z Samnitami.

W 304 p.n.e. Lukanowie znów zaatakowali Tarent, który tym razem poprosił o pomoc Agatoklesa , tyrana Syrakuz i władcę Sycylii . Ten opanował Bruttium.

W III w. p.n.e. Tarent obawiając się ekspansji Rzymu wezwał na pomoc króla Epiru Pyrrusa . Pyrrus nie pokonał jednak Rzymu i w 270 p.n.e. Tarent musiał się poddać. Miasto podpisało z Rzymem przymierze.

Podczas II wojny punickiej mieszkańcy Tarentu opowiedzieli się po stronie kartagińskiego wodza Hannibala .

Zabytki

• Resztki starożytnych murów obronnych, świątyń, amfiteatru i term
• Katedra ( XI , XVIII w. ) z bezcenną barokową kaplicą San Cataldo
• Kościół San Domenico Maggiore ( XIV w. )
• Zamek ( XV - XVI w. )

Katedra

Kaplica San Cataldo

Zamek

Promenada nadmorska

Miasta partnerskie

• Sparta , Grecja
• Brest , Francja
• Donieck , Ukraina

Zobacz też

• Taranto (stacja kolejowa)

Linki zewnętrzne

• Tarantoturismo.it
• Taranto in cartolina