Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Teodor Beza

Teodor Beza

Teodor de Bèze

Urodzony 24 lipca 1519
Vézelay , Francja
Zmarł 13 października 1605
Genewa , Szwajcaria
Kalwinizm
Krzyż hugenocki
  Portal Kategoria

Teodor de Bèze ( franc. Théodore de Bèze lub de Besze, ur. 24 lipca 1519 w Vézelay , zm. 13 października 1605 w Genewie ), francuski protestancki reformator religijny i teolog , współpracownik i następca Jana Kalwina .

Bronił czystości doktryny kalwinizmu , ale zlikwidował stworzone przez Kalwina "państwo teokratyczne " w Genewie, zastępując je współpracą między Kościołem i władzą świecką. Był nieoficjalnym przywódcą wszystkich wyznawców kalwinizmu.

Spis treści

Biografia

Lata nauki

Pochodził z zamożnej i wpływowej (ojciec był gubernatorem Vezelay) rodziny szlacheckiej z Burgundii . Stryj Nicholas (poseł do parlamentu ) wziął go na wychowanie i naukę do Paryża . Od 1528 kształcił się w Orleanie pod kierunkiem Melchiora Wolmara, zwolennika Reformacji . Tu, zgodnie z życzeniem ojca, ukończył w 1539 studia prawnicze. Jednak jego prawdziwą pasją była literatura. Kolejne 2 lata spędził pracując jako prawnik w Paryżu. W 1544 opublikował zbiór łacińskich poezji Juvenilia, które przyniosły mu sławę najlepszego poety łacińskiego.

Przemiana wewnętrzna

Ten pomyślny okres przerwała choroba, która spowodowała wewnętrzną przemianę i uświadomiła mu potrzebę wiary. Po wyzdrowieniu porzucił dotychczasowe życie i w 1548 wyjechał do Genewy - ośrodka Reformacji kalwińskiej , nazywanego "Rzymem protestanckim".

Przyjęty z radością przez Kalwina, wkrótce wziął ślub z Claudine Denoèse (którą wcześniej wahał się poślubić z powodu jej ubóstwa).

Działacz Reformacji

W 1549 zaczął wykładać język grecki w Akademii w Lozannie . Jednocześnie zaczął tworzyć dzieła, propagujące wiarę protestancką: dramat Abraham Sacrifiant (Ofiara Abrahama) 1550 , satyrę Passavantius i psalmy . Bronił też doktryny o predestynacji oraz decyzji Kalwina o spaleniu Miguela Serveta . Od 1557 zaczął aktywnie bronić prześladowanych waldensów i podjął w tym celu wiele podróży i interwencji. Apelował także o pomoc dla anabaptystów i hugenotów u protestanckich książąt niemieckich. Propagował bez sukcesu ideę jedności wszystkich protestantów.

Wykładowca

Powrócił do Genewy, gdzie w tamtejszej Akademii zaczął wykładać język grecki, a po śmierci Kalwina- także teologię ; mianowano go również rektorem tej uczelni. Oprócz tego wygłaszał kazania i podróżował w celu zorganizowania pomocy dla hugenotów. Podjął bezskuteczną próbę nawrócenia króla Nawarry . W 1561 reprezentował protestantów na zjeździe w Poissy ; od tego czasu został nieformalnym przywódcą wszystkich wyznawców kalwinizmu. Zaproszenie na kolejny zjazd odrzucił, obawiając się, że zostanie zamordowany na rozkaz królowej Katarzyny Medycejskiej . Aby pomóc francuskim protestantom usiłował zbierać pieniądze i werbować żołnierzy , ale bez większych rezultatów.

Następca Kalwina

Jego przyjazd do Genewy w 1564 zbiegł się z ciężką chorobą Kalwina. Wkrótce, po śmierci Kalwina, został jego następcą i naczelnym pastorem (oficjalna nazwa tej funkcji to: moderateur de la compagnie des pasteurs); jednocześnie był rektorem i wykładowcą Akademii Genewskiej i gimnazjum. Jako mądry administrator, obrońca czystości doktryny kalwinizmu oraz założyciel wydziału prawa, zyskał w Genewie powszechny szacunek. Jego zdolność do prowadzenia mediacji spowodowała, że nie było znaczących konfliktów między radnymi i pastorami Genewy; w tym celu zlikwidował model "państwa teokratycznego" (jaki dominował za czasów Kalwina) i propagował współpracę między władzą świecką i Kościołem.

Uczestniczył w życiu religijnym kalwinistów francuskich: wziął udział w synodzie w Nîmes w 1572 i organizował pomoc dla uchodźców religijnych z tego kraju. Bronił zasad kalwinizmu (a szczególnie predestynacji) przeciwko atakom ze strony niemieckich luteranów .

Po śmierci ukochanej żony w 1588 ożenił się ponownie z Cathariną del Piano. Jego wielkim rozczarowaniem było nawrócenie się, wbrew jego prośbom, króla Henryka IV na katolicyzm w 1593 . Został pochowany w Genewie, obok katedry Saint Pierre.

Najważniejsze dzieła

Poezje:

  • Juvenilia (1544)
  • Passavantius (1544)
  • Complainte de Messire Pierre Lizet
  • Cato censorius (1591)
  • Poemata

Prace historyczne:

  • Icônes (1580),
  • Histoire écclesiastique des Églises réformés au Royaume de France (1580),
  • Jean Calvin (1575).

Traktaty teologiczne:

  • Tractationes theologicae
  • Summa totius Christianismi


Inne hasła zawierające informacje o "Teodor Beza":

XVI wiek ...

1749 ...

Wojciech Bogusławski ...

1777 ...

1791 ...

Order Orła Białego ...

Stanisław Taczak ...

1746 ...

1979 ...

1758 ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Teodor Beza":

26. Inne ideologie (plansza 13) ...

138 Dziewiętnastowieczne Stany Zjednoczone (plansza 14) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie