Nestor Alojzewicz Bujnicki ( 4 lutego ( 23 stycznia starego stylu) 1863 - 17 grudnia ( 4 grudnia starego stylu) 1914 w Petersburgu ) – rosyjski generał lejtnant 1913 , inżynier, profesor.

Uczył się w 2 Gimnazjum Wojskowym. Absolwent Mikołajewskiej Oficerskiej Szkoły Inżynieryjnej (1884) i Mikołajewskiej Akademii Inżynieryjnej (1889). Zdobywszy wykształcenie do 1893 fortyfikował Osowiec . Od 1893 wykładowca, w 1995 doktor fortyfikacji, profesor nadzwyczajny, profesor zwyczajny (1904) Akademii Inżynieryjnej. W 1910 zasłużony profesor Akademii Inżynieryjnej. Pracował w oddziale fortyfikacyjnym sztabu carskiej armii. Brał udział w budowie, modernizacji i projektowaniu ok. 100 twierdz. W l. 1899 - 1901 wykonał projekt ufortyfikowania Przyczółka Różan , zaprojektował trzy forty Twierdzy Osowiec, projektował modernizację Twierdzy Modlin , uczestniczył przy realizacji twierdz Brześć Litewski , Kronsztad , Sewastopol . Od 1909 r. był stałym członkiem Komitetu Inżynieryjnego przy Głównym Zarządzie Inżynierii. W teorii fortyfikacji był zwolennikiem grupowego budowania fortów i wykorzystania w nich pancerzy. Stronnik rozbudowy inżynieryjnej przygranicznych rejonów Rosji. Brał udział w pracach różnych komisji i komitetów wypracowujących zasady inżynieryjnej obrony stref granicznych Rosji i budowy twierdz. Wypracował zasady określenia sił garnizonów twierdz i ich uzbrojenia środkami artyleryjskimi. Wiązał sprawy wykorzystania współczesnych środków techniki na polu walki i zabezpieczenia inżynieryjno-fortyfikacyjnego. Do początku I wojny światowej służył w Zarządzie Umocnień Sztabu Generalnego. Był członkiem stałym Komitetu ds. Twierdz w Zarządzie Głównym Sztabu Generalnego Imperium Rosyjskiego.

Napisał wiele artykułów z zakresu inżynierii i fortyfikacji które były drukowane w specjalistycznych periodykach takich jak: Magazyn inżynieryjny i artyleryjski, Rosyjski inwalida, Zbiór myśli wojskowych. Był autorem szeregu opracowań z dziedziny fortyfikacji, m.in. Twierdze i ich obrona artyleryjska (1902), Współczesna fortyfikacja stała i polowa (1903), Krótki kurs teoretyczny fortyfikacji polowej (1906), Fortyfikacja polowacz. 1 (1906),Inżynieryjna obrona państwa (1907),Twierdze nadmorskie (1911). Był członkiem komitetu redakcyjnego Encyklopedii wojskowej. Poruszał zagadnienia takie jak wykorzystanie pancerzy fortecznych ( kopuł , wież ), obrona wybrzeża czy stały charakter fortecznych garnizonów.

Był również autorem projektów nowoczesnych fortów (F1910) i grup fortowych (GF1908/12), które zostały zrealizowane podczas rozbudowy Twierdzy Modlin .

Odznaczenia: Order św. Stanisława 1,2 i 3 stopnia, Order św. Włodzimierza 3 i 4 stopnia, Order św. Anny 2, 3 i 4 stopnia.

Bibliografia