Teogonia ( gr . θεογονία theogonia) - część teologii lub mitologii , zajmująca się kwestią pochodzenia bogów. Jest to najczęściej pieśń przedstawiająca narodziny bogów. Religioznawstwo współczesne traktuje kwestie teogoni symbolicznie, uznając opisywane przez nią zdarzenia jako wyraz wielu funkcji sfery sacrum. Przykładem teogoni jest Teogonia Hezjoda opisująca powstanie i losy bogów greckiego panteonu, a także teogonie indyjskie zawarte w Puranach.

Teogonia grecka

Hezjod w swojej Teogonii jedynie uściślił genealogie wielkich bohaterskich rodów; wg Teogonii z Chaosu wyszły Ziemia (Gaja), Podziemie (Tartar), Miłość (Eros), Ciemność (Erebos) i jego żona i siostra, Noc (Nyks), która zrodziła światło dzienne (Eter) ze związku z Erebosem, Gaja zaś powiła Niebo (Uranosa) i Morze (Pontos); tak oto światło narodziło się z ciemności, a kształty z bezkształtu. Gaja, za sprawą Uranosa, dała życie pierwszemu pokoleniu bogów i tytanom, jednym z nich był Kronos, zwyciężony później przez swego syna Zeusa. Od tamtego czasu Zeus wraz z innymi bogami olimpijskimi włada nad światem. Ze związków bogów ze śmiertelnikami wywodzą się herosi.