Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.

Teodor Beza

Teodor Beza

Teodor de Bèze

Urodzony 24 lipca 1519
Vézelay , Francja
Zmarł 13 października 1605
Genewa , Szwajcaria
Kalwinizm
Krzyż hugenocki
  Portal Kategoria

Teodor de Bèze ( franc. Théodore de Bèze lub de Besze, ur. 24 lipca 1519 w Vézelay , zm. 13 października 1605 w Genewie ), francuski protestancki reformator religijny i teolog , współpracownik i następca Jana Kalwina .

Bronił czystości doktryny kalwinizmu , ale zlikwidował stworzone przez Kalwina "państwo teokratyczne " w Genewie, zastępując je współpracą między Kościołem i władzą świecką. Był nieoficjalnym przywódcą wszystkich wyznawców kalwinizmu.

Spis treści

Biografia

Lata nauki

Pochodził z zamożnej i wpływowej (ojciec był gubernatorem Vezelay) rodziny szlacheckiej z Burgundii . Stryj Nicholas (poseł do parlamentu ) wziął go na wychowanie i naukę do Paryża . Od 1528 kształcił się w Orleanie pod kierunkiem Melchiora Wolmara, zwolennika Reformacji . Tu, zgodnie z życzeniem ojca, ukończył w 1539 studia prawnicze. Jednak jego prawdziwą pasją była literatura. Kolejne 2 lata spędził pracując jako prawnik w Paryżu. W 1544 opublikował zbiór łacińskich poezji Juvenilia, które przyniosły mu sławę najlepszego poety łacińskiego.

Przemiana wewnętrzna

Ten pomyślny okres przerwała choroba, która spowodowała wewnętrzną przemianę i uświadomiła mu potrzebę wiary. Po wyzdrowieniu porzucił dotychczasowe życie i w 1548 wyjechał do Genewy - ośrodka Reformacji kalwińskiej , nazywanego "Rzymem protestanckim".

Przyjęty z radością przez Kalwina, wkrótce wziął ślub z Claudine Denoèse (którą wcześniej wahał się poślubić z powodu jej ubóstwa).

Działacz Reformacji

W 1549 zaczął wykładać język grecki w Akademii w Lozannie . Jednocześnie zaczął tworzyć dzieła, propagujące wiarę protestancką: dramat Abraham Sacrifiant (Ofiara Abrahama) 1550 , satyrę Passavantius i psalmy . Bronił też doktryny o predestynacji oraz decyzji Kalwina o spaleniu Miguela Serveta . Od 1557 zaczął aktywnie bronić prześladowanych waldensów i podjął w tym celu wiele podróży i interwencji. Apelował także o pomoc dla anabaptystów i hugenotów u protestanckich książąt niemieckich. Propagował bez sukcesu ideę jedności wszystkich protestantów.

Wykładowca

Powrócił do Genewy, gdzie w tamtejszej Akademii zaczął wykładać język grecki, a po śmierci Kalwina- także teologię ; mianowano go również rektorem tej uczelni. Oprócz tego wygłaszał kazania i podróżował w celu zorganizowania pomocy dla hugenotów. Podjął bezskuteczną próbę nawrócenia króla Nawarry . W 1561 reprezentował protestantów na zjeździe w Poissy ; od tego czasu został nieformalnym przywódcą wszystkich wyznawców kalwinizmu. Zaproszenie na kolejny zjazd odrzucił, obawiając się, że zostanie zamordowany na rozkaz królowej Katarzyny Medycejskiej . Aby pomóc francuskim protestantom usiłował zbierać pieniądze i werbować żołnierzy , ale bez większych rezultatów.

Następca Kalwina

Jego przyjazd do Genewy w 1564 zbiegł się z ciężką chorobą Kalwina. Wkrótce, po śmierci Kalwina, został jego następcą i naczelnym pastorem (oficjalna nazwa tej funkcji to: moderateur de la compagnie des pasteurs); jednocześnie był rektorem i wykładowcą Akademii Genewskiej i gimnazjum. Jako mądry administrator, obrońca czystości doktryny kalwinizmu oraz założyciel wydziału prawa, zyskał w Genewie powszechny szacunek. Jego zdolność do prowadzenia mediacji spowodowała, że nie było znaczących konfliktów między radnymi i pastorami Genewy; w tym celu zlikwidował model "państwa teokratycznego" (jaki dominował za czasów Kalwina) i propagował współpracę między władzą świecką i Kościołem.

Uczestniczył w życiu religijnym kalwinistów francuskich: wziął udział w synodzie w Nîmes w 1572 i organizował pomoc dla uchodźców religijnych z tego kraju. Bronił zasad kalwinizmu (a szczególnie predestynacji) przeciwko atakom ze strony niemieckich luteranów .

Po śmierci ukochanej żony w 1588 ożenił się ponownie z Cathariną del Piano. Jego wielkim rozczarowaniem było nawrócenie się, wbrew jego prośbom, króla Henryka IV na katolicyzm w 1593 . Został pochowany w Genewie, obok katedry Saint Pierre.

Najważniejsze dzieła

Poezje:

  • Juvenilia (1544)
  • Passavantius (1544)
  • Complainte de Messire Pierre Lizet
  • Cato censorius (1591)
  • Poemata

Prace historyczne:

  • Icônes (1580),
  • Histoire écclesiastique des Églises réformés au Royaume de France (1580),
  • Jean Calvin (1575).

Traktaty teologiczne:

  • Tractationes theologicae
  • Summa totius Christianismi


Inne hasła zawierające informacje o "Teodor Beza":

XVI wiek ...

1749 ...

Wojciech Bogusławski ...

1777 ...

1791 ...

Order Orła Białego ...

Stanisław Taczak ...

1746 ...

1979 ...

1758 ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Teodor Beza":

26. Inne ideologie (plansza 13) ...

138 Dziewiętnastowieczne Stany Zjednoczone (plansza 14) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie