Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.

Konin

Konin

Konin
Herb
Herb Konina
Województwo wielkopolskie
Powiat miasto na prawach powiatu
Gmina
• rodzaj
Konin
miejska
Prawa miejskie 1283
Prezydent miasta Kazimierz Pałasz
Powierzchnia 82,2 km²
Wysokość88 m n.p.m.
Ludność (2009)
•  liczba
•  gęstość
•  aglomeracja

79 516[1]
968,6 os./km²
ok. 132 237
Strefa numeracyjna
+48 63
Kod pocztowy 62-500 do 62-510
Tablice rejestracyjne PN (początkowo PKO)
Położenie na mapie Polski

Konin
52°13'N 18°16'E / 52.217, 18.267 Na mapach: 52°13'N 18°16'E / 52.217, 18.267
Miasta partnerskie Okmiany
Briańsk
Czerniowce
Doblena
Hénin-Beaumont
Herne
Karłowo
Santa Susanna
Sundsvall
Wakefield
Urząd miejski
Pl. Wolności 1
62-500 Konin
Strona internetowa miasta

Koninmiasto na prawach powiatu w środkowej Polsce, położone w Dolinie Konińskiej nad rzeką Wartą , we wschodniej części województwa wielkopolskiego . Siedziba powiatu konińskiego . W latach 1975–1998 stolica województwa konińskiego . Według danych GUS z 2009 , miasto posiada 79 516 mieszkańców.

Konin jest największym ośrodkiem przemysłowym Konińskiego Zagłębia Węgla Brunatnego. Obecność złóż węgla brunatnego w pobliżu miasta zadecydowała o powstaniu Zespołu Elektrowni Pątnów-Adamów-Konin , który dostarcza ok. 8,5% wytwarzanej w Polsce energii elektrycznej[2]. 3 spośród 4 elektrowni należących do Zespołu położone są na obszarze Konina. W mieście znajduje się również jedyna w Polsce huta aluminium, która wykorzystuje znaczną część energii elektrycznej produkowanej przez konińskie elektrownie, z uwagi na energochłonność hutnictwa aluminium .

W Koninie znajduje się port rzeczny łączący miasto z Morzem Bałtyckim .

Spis treści

Historia

Szlak bursztynowy w Wielkopolsce Wschodniej i na Kujawach

Dla starożytnych cywilizacji bursztyn był niezwykle fascynujący. Bałtyckie złoto znane było nie tylko w Rzymie i Grecji , ale także w Babilonie i Egipcie . Tales z Miletu przypisywał bursztynowi ... posiadanie duszy. Wnioskował to na podstawie obserwacji naelektryzowanego bursztynu, przyciągającego do siebie drobne ciała, elektryzującego się ujemnie bardzo korzystnie dla człowieka . Nazwa elektryczność pochodzi od greckiego słowa elektron , oznaczającego bursztyn . Najstarsze szlaki bursztynowe kształtowały się już w epoce brązu (1700-650 p.n.e.). W III w. p.n.e. szlak bursztynowy do brodu na Wiśle w Otłoczynie spopularyzowali Celtowie a po nich (I-IV w. n.e.) przejęli go i rozwinęli Rzymianie . Nie istniał jeden ściśle wytyczony trakt łączący Cesarstwo rzymskie z terenami nadbałtyckimi. Szlaki te rekonstruuje się na podstawie znalezisk archeologicznych . Wyznaczają je skupiska osadnicze i ciągi rzeczne , łatwiejsza możliwość przeprawy przez bród dużych rzek a przede wszystkim przedmioty wymiany handlowej, zwłaszcza rzymskie importy (naczynia z brązu, szkło , ceramika i numizmaty ).

Szlak bursztynowy połączył wybrzeże Adriatyku i Bałtyku , Cesarstwo rzymskie z nieznanymi krainami dalekiej Północy, tajemniczym Barbaricum. Szlak obsługiwał również zaopatrzenie Rzymian w skóry , futra, ryby , miód a także sól i pierze. „Towarem”, w który obfitowały tereny „Barbaricum” byli niewolnicy , mogli oni sami nieść inne towary. Sprzedawano więc jeńców a nawet członków własnego plemienia. Dla osad znad Tążyny i Wisły było to szansą rozwoju i kontaktu ze światem, uczenia się od nich. Spowodowało to rozwinięcie w ramach grupy przeworskiej tzw. grupy kruszańskiej (nazwa od miejscowości Krusza Zamkowa . Grupa ta znała już koło garncarskie i charakteryzowała się wysokim poziomem metalurgii , używała żarna do produkcji mąki , pojawiły się nowe obrządki religijne. Znajdywanie monet rzymskich w Otłoczynie świadczy o bardzo ożywionych stosunkach handlowych przy okazji sprowadzania bursztynu . Szlak bursztynowy prowadził z Akwilei nad Adriatykiem przez Przełęcz Piro (Hrusica – 867 m n.p.m.), Emone ( Lublana ), Poetoovio ( Ptuj ), Scarabantie ( Sopron ) i punkt wypadowy z Imperium Rzymskiego na tereny barbarzyńskie – leżące na „limesie” miasto Carnuntum a dalej przez naddunajskie faktorie, Czechy i Morawy , Bramę Morawską na Śląsk do Wrocławia lub Opola nad Prosnę na Kalisz . Stąd droga prowadziła w górę Swędrni do Powy lub Czarnej Strugi i z biegiem tej rzeki do przeprawy przez rzekę Wartę w rejonie Konina a dalej wzdłuż rzeki Noteć nad Jezioro Gopło do Kruszy Zamkowej i wdłuż rzeki Tążyny do Otłoczyna . Cytowane studia wniosły szczegółowy wizerunek kujawskiego odcinka szlaku.Jego przebieg wyznaczają m.in. "wysepki osadnicze", zajmujące powierzchnie o średnicy 1,5-2,5 km, rozmieszczone w regularnych odstępach mniej więcej około 20 km od siebie. W sumie na odcinku Konin – Otłoczyn spotykamy pięć takich skupień; zlokalizowanych w rejonie Paniewa , Kościeszek , Kruszy Zamkowej oraz Gąsek i Opok .

Poszczególne skupienia, a ściślej biorąc ich osady centralne pełniły funkcje punktów etapowych, tj. punktów zatrzymania się wędrujących szlakiem bursztynowym podróżnych, gdzie mieściły się też stacje wymiany towarów. Ostatnim jednym z kluczowych punktów w organizacji kujawskiego odcinka szlaku bursztynowego – w jego najbardziej znanej, złożonej wersji; ze schyłku starożytności – jest przeprawa w Otłoczynie . Przeprawa kończy fragment szlaku zawartego pomiędzy Wartą a Wisłą , którego centralny system osadniczy usytuowany był w rejonie Kruszy Zamkowej koło Inowrocławia . System ów w efekcie najnowszych badań prof. Aleksandry Cofta-Broniewskiej można identyfikować ze znanym z przekazu Ptolemeusza emporium Askaukalis. Z rejonu emporium znane są najbardziej złożone kompleksy źródeł dokumentujących miejscowe bursztyniarstwo . Liczne znaleziska przedmiotów oraz pochówków z czasów rzymskich wskazują na to, że rejon Konina także był ważnym punktem na trasie szlaku bursztynowego. Według badań prof.Aleksandry Cofta-Broniewskiej to właśnie Konin należy utożsamiać z Setidavą.

Początki miasta

Pierwsza wzmianka o mieście Koninie (wójcie Gosławie z Konina) pochodzi z 1293 r. Konin był początkowo osadą na wyspie wśród rozlewisk Warty strzegącą brodu a następnie mostu (pierwsza wzmianka z 1328 r.) na szlaku między Kaliszem a Kruszwicą . Miasto zostało zniszczone przez Krzyżaków w 1331 r., następnie odbudowane na polecenie Kazimierza Wielkiego w latach 1333 - 1370 . Wtedy to zostało otoczone murem i stało się siedzibą powiatu sądowego (starosta rezydował w obecnie już nie istniejącym zamku). Miasto dobrze rozwijało się w XV i XVI w.

W XVII w. nadeszło pasmo klęsk: epidemia ( 1628 - 1631 ), seria pożarów oraz okupacja i złupienie miasta przez Szwedów ( 1655 ).

Do 1793 Konin leżał w województwie kaliskim , w wyniku II rozbioru Polski znalazł się na obszarze zaboru pruskiego , od 1795 w departamencie kaliskim Prus Południowych , a po 1807 w departamencie kaliskim Księstwa Warszawskiego . Po kongresie wiedeńskim Konin znalazł się w województwie kaliskim Królestwa Polskiego , a po 1837 w guberni kaliskiej . W latach 20. XIX wieku powstało wiele nowych budynków. Ostatecznie rozebrane zostały resztki zamku, a w jego miejscu powstała dzielnica żydowska. W czasie powstania styczniowego w 1863 w okolicy miało miejsce kilka potyczek i bitew; po powstaniu miasto zostało objęte represjami władz rosyjskich.

W okresie popowstaniowym miasto rozwija się pomyślnie. Powstaje fabryka maszyn rolniczych i inne, drobne zakłady. Już w 1905 uruchomiona została centrala telefoniczna. Zabudowa sięgała poza średniowieczne granice. Rozrastają się przedmieścia: Kaliskie, Kolskie i Słupeckie. Trwał proces brukowania ulic, a od 1916 (wybudowanie elektrowni miejskiej) elektryfikacji miasta.

Czasy współczesne

11 listopada 1918 miała miejsce strzelanina na Placu Wolności w Koninie. W tym dniu budynek szkoły handlowej, znajdującej się w kamienicy Zemełki, został przejęty przez POW . Wiadomość ta zgromadziła tłum uczniów przed budynkiem. W tym czasie żołnierze POW udali się do gmachu starostwa z prośbą o wydanie broni. Jeden z niemieckich urzędników zadzwonił do koszar z prośbą o interwencję. Przybyli żołnierze, zastawszy tłum na placu otworzyli w jego kierunku ogień. W wyniku salwy zginęło 5 osób, a dwie następne zmarły w szpitalu. Pogrzeb ofiar przerodził się w dużą manifestację uczuć patriotycznych. W 1984 na kamienicy osłonięto tablicę ku czci ofiar[3].

Po odzyskaniu niepodległości Konin był kilkunastotysięcznym miastem powiatowym położonym na uboczu uczęszczanych szlaków komunikacyjnych. Ożywienie gospodarcze przyniosła budowa linii kolejowej Poznań–Kutno oraz kanału Warta–Gopło (lata 20.).

W czasie II wojny światowej Konin był siedzibą niemieckich władz powiatowych i należał do ziem włączonych do terenów III Rzeszy (jako część Kraju Warty ). W czasie okupacji Niemcy dokonali w okolicznych lasach eksterminacji ludności żydowskiej , która w 1939 r. stanowiła ok. 21% ogółu mieszkańców miasta.

Po wojnie miasto bardzo się rozwinęło pod względem liczby ludności i obszaru – miało to związek z odkryciem w okolicy złóż węgla brunatnego i powstaniem kopalń, elektrowni oraz huty aluminium , jak również szeregu zakładów pomocniczych (takich jak np. Fabryka Urządzeń Górnictwa Odkrywkowego).

Konin był stolicą województwa konińskiego w latach 1975 - 1998 . Od 1 stycznia 1999 r. jest siedzibą powiatu grodzkiego.

Demografia

  • Wykres liczby ludności Konina na przestrzeni ostatnich 6 stuleci[4][5]

Największą populację Konin odnotował w 2000 r. – wg danych GUS 83 517 mieszkańców[6].

Zabytki

Starówka

(część Konina położona na lewym brzegu Warty )

Rynek w Koninie
Dawny Hotel Litewski
Kościół św. Andrzeja
Dawniej budynek Starostwa Powiatowego a obecnie Urząd Miasta
Synagoga i Żydowski "dom nauki" znajdujący się obok synagogi
W skarbcu kościelnym znajduje się kielich z 1536 r., wykonany przez konińskiego mistrza złotnika – Bartłomieja. W pobliżu znajdują się dzwonnica z 1878 r. oraz słup koniński (patrz wyżej).
  • Dzwonnica kościoła św. Bartłomieja z 1878 r., ufundowana przez koninianina Walentego Modrzejewskiego
  • Plebania kościoła farnego, wybudowana w stylu klasycystycznym w pocz. XX w., ozdobiona pilastrami jońskimi .
  • Zespół klasztorny oo. Reformatów :
    • Klasztor oo. Reformatów, wybudowany w 1733 r., na planie podkowy, z wirydarzem pośrodku. Posiada dwie kondygnacje, oddzielane gzymsem kordonowym. U zbiegu skrzydeł północnego i wschodniego znajduje się rotunda na cokole (pierwotnie biblioteka).
    • Kościół św. Marii Magdaleny, wybudowany w 1727 r. Barokowy . Posiada jedną nawę i trzy późnobarokowe ołtarze z połowy XVIII w. W kościele znajdują się też dwie zabytkowe rzeźby: ludowa Pieta Chrystusa Frasobliwego z 1430 r. oraz gotycka Madonna z Dzieciątkiem z 1490 r.
  • klasycystyczny ratusz , zaprojektowany przez Andrzeja Pelletiera, został wybudowany między 1796 a 1803 na ówczesnym rynku, o średniowiecznym układzie urbanistycznym i kształcie mocno wydłużonego wrzeciona na osi N-S. Ze względu na ograniczoną szerokość rynku, rozchodzące się jezdnie, przyległe do ścian ratusza, "uformowały" nietypowe ustawienie bocznych ścian i dlatego rzut tego 2-kondygnacyjnego budynku ma kształt trapezu. Dach jest 4-spadowy, pokryty dachówką, ale przez nietypowy rzut posiada unikatowe połacie boczne – płaszczyzny prostokreślne o kształcie paraboloid hiperbolicznych. Ratusz ma nadbudowaną osiemnastowieczną wieżą zegarową licowaną drewnem (zegar pochodzi z klasztoru w Lądzie). Fronton z 4 kolumnami doryckimi wielkiego porządku i trójkątnym tympanonem z herbem Konina. Wnętrza przyozdobione są witrażami z początku XX w., a sufit Sali Rady Miejskiej – stiukowym plafonem .
  • Jatki Miejskie, wybudowane w stylu klasycystycznym w początku XIX w., ozdobione kolumnadą w stylu doryckim . Obecnie pełnią funkcję sali ratuszowej
  • Synagoga , wybudowana w latach 1825 - 1829 , nawiązuje w stylu do budowli bizantyjskich .Pierwotnie budynek stanowił bryłę na planie prostokąta. W 1883 roku do strony północnej na całej długości dobudowano dwukondygnacyjny element z przeznaczeniem na salę modlitw dla kobiet, a w części zachodniej przedsionek. Znajdowała się tam biblioteka miejska, która została przeniesiona na ulicę Dworcową.
  • Żydowski "dom nauki" ("bes medresz" – "bet ha-midrasz") znajdujący się obok synagogi, zbudowany w 1883 roku. Obecnie znajduje się w nim oddział Miejskiej Biblioteki Publicznej.
  • Rynek (dawniej zwany Rynkiem, Dużym Rynkiem, Rynkiem Pierwszym, obecnie Plac Wolności). Do 1786 r. na jego środku stał ratusz.
    • Kamienica Jana Zemełki , wybudowana w końcu XVI w. Była pierwszym murowanym budynkiem świeckim w mieście. Cechy renesansowe utraciła w kilku przebudowach. Dwukondygnacyjna, z dwuspadowym dachem. Sklepienia: beczkowe w sieni i piwnicach, a kolebkowo-krzyżowe w piwnicach i na parterze.
    • Gmach Starostwa Powiatowego w Koninie. Budynek o wyraźnych cechach klasycystycznych , kryty dachem naczółkowym , powstał w 1828 r. wg projektu architekta T. K. Pelletier'a, Budowniczego Obwodu Konińskiego. Miał być siedzibą władz rozległego obwodu konińskiego. Obwód tworzyły ówczesne powiaty koniński i pyzderski , z których w 1866 r., po reformie administracyjnej zaboru rosyjskiego, utworzono po raz pierwszy w historii powiaty kolski , turecki i słupecki . Powiat koniński wydatnie zmniejszono, a pyzderski zniknął na zawsze.
    • Kamienica klasycystyczna na narożniku Pl. Wolności i ul. Zofii Urbanowskiej ozdobiona pilastrami jońskimi oraz tympanonem z wieńcem i datą 1840 . Przed II wojną światową mieścił się w niej Hotel Litewski.
    • Kamienica zwana "Grodzką" klasycystyczna z I poł. XIX w. na Placu Wolności, ornamentowana pilastrami jońskimi oraz ozdobiona gankiem z dwustronnymi schodami. W czasach carskich więzienie (więziono tam legendarnego kapucyna ks. Maksymiliana Tarejwę , dowódcę powstania styczniowego na ziemi konińskiej). Przed II wojną światową mieścił się w niej Hotel Polski.
  • Zajazd "Pod Jelonkiem" położony na skrzyżowaniu ul. Kolskiej i 3 Maja. Wybudowany w końcu XVIII w. Długi, narożnikowy, jednokondygnacyjny budynek z poddaszem posiadający skromne cechy klasycystyczne . Nad wjazdem na podwórze zachowany herb zajazdu – jelonek.
  • Zespół kamienic staromiejskich, dwu- i trzykondygnacyjnych, rzadziej jednokondygnacyjnych. Budowane od XVI do XX w. Większość zabudowy z początku i I poł. XIX w. W Rynku (obecnie Plac Wolności) 6 stylowych kamienic klasycystycznych , w dalszych okolicach klasycyzujące, np. stylowa kamienica rejenta Sikorskiego z II poł. XIX w., kamienica Essowej z ok. 1850 r., neoklasycystyczna kamienica "Stary Dom", kamienice przy ulicy 3 maja i na Placu Zamkowym.
  • Kościół ewangelicko-augsburski Świętego Ducha i jego plebania z XIX w.
  • Eklektyczny pałac E. Reymonda z 1880 r.
  • Budynek dawnego więzienia z XIX w., obecnie Centrum Kształcenia Ustawicznego
  • Dworek Zofii Urbanowskiej , pisarki, honorowej obywatelki miasta, z 2 poł. XIX w.
  • Park Miejski im. Fryderyka Chopina z poł. XIX w. Najstarszy park w mieście, posiada liczne okazy starego drzewostanu, zwierzyniec, place zabaw dla dzieci.
  • Elektrownia miejska, wzniesiona przez Niemców w 1916 r., dawniej mieszcząca również łaźnie
  • Most Toruński

Gosławice

Zamek w Koninie-Gosławicach i znajdujący się obok zamku Skansen
  • Zamek , wybudowany w latach 1420 - 1426 przez biskupa poznańskiego Andrzeja Łaskarza herbu Godzięba, gotycki . Rezydencję typu dwór obronny zbudowano bez wieży. Pierwotnie zachowały się mury do wysokości I piętra oraz mur zewnętrzny. Po odrestaurowaniu w 1978 - 1986 siedziba Muzeum Okręgowego.
  • Skansen budownictwa wiejskiego w sąsiedztwie zamku – wiatraki , kuźnia , stodoły oraz zrekonstruowany dworek z XIX w. Dwukondygnacyjny, o konstrukcji szachulcowej, kryty dwuspadowym dachem łamanym.
  • Kościół św. Andrzeja Apostoła w Gosławicach , gotycko-neogotycki. Ufundowany przez właściciela Gosławic biskupa poznańskiego Andrzeja Łaskarza herbu Godzięba . Zbudowany na planie krzyża greckiego . Sklepienie palmowe wspiera centralnie usytuowana kolumna . Do ośmiobocznej nawy przylegają tworząc ramiona krzyża: prezbiterium , dwie kaplice i kruchta . Wewnątrz kościoła są trzy neogotyckie ołtarze z końca XIX w. oraz ośmioboczna chrzcielnica kamienna z początku XVI w. Kościół częściowo zrujnowany w XVII w. został odbudowany w latach 1755 - 1775 . Dachy i wieżyczka w stylu neogotyckim pochodzą z końca XIX w, w końcu XX w. dokonano renowacji dachu oraz przebudowano wieżyczkę, podwyższając ją.
  • Spichlerz – zbudowany w stylu klasycystycznym w 1838 roku przez Hektora Kwileckiego, właściciela dóbr Gosławice
  • Budynek Gorzelni z XIX wieku

Morzysław

Kościół św. Wojciecha

Centrum

Nieczynna wieża ciśnień przy dworcu PKP w Koninie (obecnie galeria "Wieża Ciśnień")
Skrzyżowanie Alei 1 Maja z ulicą Dworcową w Koninie
Most Unii Europejskiej w Koninie
  • zabytkowe wieże ciśnień: jedna z początku lat 20. XX w. położona przy dworcu PKP (obecnie galeria Wieża Ciśnień), druga z początku lat 40. XX w. przy ulicy Parowozownia
  • dworek z pocz. XX w. przy Alejach 1 Maja – dawny pałacyk ślubów – obecnie w odrestaurowanym dworku mieści się hotel "Pałacyk"
  • dworek z pocz. XX w. przy ul. Bydgoskiej 7 – obecnie w odrestaurowanym dworku mieści się siedziba firmy "Provident"

Kościoły i związki wyznaniowe

W Koninie działa się 10 kościołów rzymskokatolickich oraz 4 protestanckie , w tym tzw. Sala Królestwa Świadków Jehowy . Do 1924 roku na północnym skrawku Placu Wolności stała pułkowa cerkiew prawosławna wybudowana ok. 1890 r., rozebrana w latach 20. XX w.

Kościoły rzymskokatolickie

Kościoły protestanckie

Inne

Buddyzm

Cmentarze

Najstarszym konińskim cmentarzem jest cmentarz parafii pw. św. Bartłomieja przy ulicy Kolskiej. Znajdują się tam groby z pocz. XIX w.: katolickie, protestanckie i prawosławne. Tu mieści się też grobowiec konińskiej powieściopisarki Zofii Urbanowskiej .

Turystyka

Konin to miasto atrakcyjne turystycznie z powodu swojego usytuowania w pobliżu jezior polodowcowych. Nad brzegami istnieje dobrze rozwinięta sieć wypożyczalni sprzętu wodnego, restauracji, hoteli i domków letniskowych. Amatorów wędrówek pieszych i rowerowych zainteresują szlaki w rejonie Złotej Góry i lasów Puszczy Bieniszewskiej , obfitujące w ostoje rzadkich gatunków flory i fauny. Także amatorzy ornitologii znajdą tutaj coś dla siebie – Nadwarciański Park Krajobrazowy jest miejscem licznie odwiedzanym przez ptactwo w czasie wiosennych i jesiennych migracji. Samo miasto jest warte zwiedzenia. Konińska Starówka posiada liczne zabytki, będące świadectwem jej wielowiekowej historii. W ostatnim czasie władze miasta realizują program "rewitalizacji starej części miasta", mający na celu przywrócenie świetności tej dzielnicy. Na terenie Konina jest oddanych do użytku kilkanaście kilometrów ścieżek rowerowych, kolejne są w budowie. Corocznie, w czerwcu, odbywa się Międzynarodowy Dziecięcy Festiwal Piosenki i Tańca , w którym uczestniczą wykonawcy z Europy oraz miast partnerskich.

Rekreacja

Kluby sportowe

  • Konińskie Ludowe Towarzystwo Cyklistów KLTC Konin
  • MKS MOS Konin
  • Klub Bokserski "Zagłębie"
  • Klub Sportowy "Avans Górnik"
  • Klub Sportowy "Medyk"
  • AZS PWSZ Konin
  • Koniński Klub Szermierczy
  • Cukrowniczy Klub Sportowy "Sparta"
  • Parafialny Klub Sportowy "Maksymilian"
  • Klub Żeglarski "Energetyk"
  • Klub Żeglarski Kopalni Węgla Brunatnego
  • TS-R Hetman Konin
  • SZSiR "Start" Konin

Obiekty sportowe

  • Stadion Miejski im. Złotej Jedenastki Kazimierza Górskiego
  • Stadion KS "Avans Górnik" (dawniej "Górnik") Konin
  • Stadion lekkoatletyczny przy PWSZ w Morzysławiu
  • Hala Sportowa MOSiR
  • Basen MOSiR
  • Miejski Obiekt Sportu i Rekreacji Hala "Rondo"
  • Ośrodek szermierczy
  • Korty tenisowe TKKF "Lokator"
  • Hala sportowa MKS MOS

Odpoczynek

  • Prestiz Spa – Centrum Spa oraz odnowy biologicznej

Kultura

Biblioteki

  • Biblioteka PWSZ
  • Miejska Biblioteka Publiczna, filie 2 – 12, filia muzyczna, filia dla niewidomych, filia dla dzieci
  • Miejska Biblioteka Pedagogiczna

Galerie

  • "Giotto"
  • "Wieża ciśnień"
  • "Przegląd koniński"
  • "Łaźnia"
  • "Wieża bez ciśnień"
  • "Pod Biblioteką"
  • "Zakątek"

Ośrodki kultury

  • Centrum Kultury i Sztuki
  • Koniński Dom Kultury
  • Młodzieżowy Dom Kultury
  • Osiedlowy Dom Kultury Zatorze
  • Dom kultury Oskard
  • Centrum Kultury Chrześcijańskiej
  • Klub "Energetyk"
  • Klub "Hutnik"

Chóry

Orkiestry

Kina

  • "Centrum"
  • "Helios"
  • "Oskard"
  • "Polonia" (aktualnie nieczynne)
  • "ELKO" (aktualnie nieczynne)
  • "Górnik" (aktualnie nieczynne)

Muzea

  • Muzeum Okręgowe

Najważniejsze imprezy artystyczno-kulturalne

  • Międzynarodowy Dziecięcy Festiwal Piosenki i Tańca
  • Międzynarodowy Festiwal Muzyki Gospel "Gospel nad Wartą"
  • Ogólnopolski Konkurs Pianistyczny dla Szkół Muzycznych
  • Ogólnopolski Festiwal Pianistyczny "Chopinowskie Interpretacje Młodych"
  • Ogólnopolski Konkurs Filmów Amatorskich
  • Ogólnopolski Konkurs Gitary Klasycznej
  • Ogólnopolski Festiwal Śpiewających Żeglarzy "Złota Szekla"
  • Ogólnopolski Konkurs Poetycki o "Nagrodę Milowego Słupa"
  • Festiwal Jazzonalia

Edukacja

Przedszkola:

  • Przedszkola: 1, 2, 4, 5, 6, 7, 8, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 25, 31, 32

Przedszkola Prywatne:

Szkoły Podstawowe:

  • Szkoły Podstawowe: 1, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 10, 11, 12, 15

Gimnazja:

  • Gimnazja nr. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 oraz 2 niepubliczne

Szkoły średnie:

  • Licea:
  • I im. Tadeusza Kościuszki
  • II im. Krzysztofa Kamila Baczyńskiego
  • III im. Cypriana Kamila Norwida
  • Konińskie Centrum Edukacyjne

Szkoły wyższe:

Inne instytucje oświatowe:

  • Kuratorium Oświaty w Poznaniu – Delegatura w Koninie
  • Szkoła Muzyczna I i II Stopnia im. I. J. Paderewskiego w Koninie

Placówki oświatowe:

  • Bursa Szkolna nr 1 im. Ryszarda Michalskiego
  • Centrum Kształcenia Praktycznego
  • Centrum Kształcenia Ustawicznego im. Stefana Batorego
  • Międzyszkolny Ośrodek Sportowy
  • Miejska Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna
  • Miejski Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli
  • Młodzieżowy Dom Kultury
  • Ośrodek Szkolno-Wychowawczy im. Janusza Korczaka
  • Schronisko Młodzieżowe

Transport

Transport drogowy

Konin jest znaczącym węzłem komunikacyjnym. Miasto przecina droga krajowa nr 92 (dawna droga krajowa nr 2 ) łącząca Nowy Tomyśl z Łowiczem i droga krajowa nr 25 z Bobolic do Oleśnicy . Tuż przy południowej granicy Konina przebiega autostrada A2 Berlin - Moskwa . Połączenie z autostradą zapewniają dwa węzły: Modła i Żdżary.

Transport kolejowy

Początki kolei żelaznych w Koninie sięgają lat 20. XX w. W listopadzie 1921 oddano do użytku 111 km 2-torową linię kolejową Kutno -Konin- Strzałkowo [8].

Obecnie Konin jest ważnym węzłem kolejowym na 475 km 2-torowej zelektryfikowanej linii kolejowej Frankfurt nad Odrą - PoznańKutnoWarszawa Zachodnia , będącym częścią międzynarodowej trasy E20 Berlin - Moskwa . Miasto posiada dobrze rozbudowane bocznice kolejowe oraz tereny przeznaczone na inwestycje z wykorzystaniem trasy. Dawniej (od maja 1974 do stycznia 1996 ) funkcjonowała w ruchu pasażerskim 14,3 km linia kolei normalnotorowej z centrum miasta przez Niesłusz, Marantów , Maliniec , Gosławice , Pątnów do Kazimierza Biskupiego . Własne normalnotorowe linie kolejowe posiada także KWB Konin , do przewozu węgla brunatnego z odkrywek do elektrowni Pątnów i Konin - ponad 100 km szlaków o napięciu 2,4 kV , z czego najdłuższe to:

Stacje kolejowe

Transport wodny

Rzeka Warta oraz Kanał Ślesiński umożliwiają komunikację drogami wodnymi z głównymi rzekami Polski : Wisłą i Odrą . W dzielnicy Morzysław znajduje się port rzeczny oraz śluza .

Komunikacja Miejska

Miejski Zakład Komunikacji ( MZK Konin ) zapewnia przewozy autobusowe na terenie miasta i jego najbliższych okolic. Obsługuje 18 linii, mając do dyspozycji 48 autobusów, w tym 45 niskopodłogowych.

Gospodarka

Konin to jeden z najważniejszych ośrodków przemysłu w Polsce, główny ośrodek Konińskiego Zagłębia Węgla Brunatnego. W północnej części miasta zlokalizowana jest jedyna w Polsce huta aluminium, zaspokajająca blisko 50% krajowego zapotrzebowania na ten surowiec[]. Dwie konińskie elektrownie oraz nowo wybudowana elektrownia Pątnów II produkują blisko 10% mocy krajowej[]. W dobrym tempie rozwija się działalność usługowo-handlowa oraz pozostałe gałęzie przemysłu. W podkonińskim Starym Mieście inwestuje coraz więcej firm, także z kapitałem zagranicznym, wykorzystując dogodne położenie w pobliżu autostrady.

Dzielnice i osiedla

  • Część lewobrzeżna (tzw. stary Konin)
    • Wilków
    • Pawłówek
    • Przydziałki
      • Osiedle Władysława Sikorskiego
      • Osiedle Przydziałki
      • Osiedle Armii Krajowej (Hajmat)
      • Osiedle Jana Zemełki
    • Starówka
    • Przedmieście Kolskie
    • Osiedle Romana Dmowskiego
    • Krykawka (nazwa zapomniana}
    • Osada-Konin
    • Pociejewo (nazwa zapomniana, tzw. Wyspa)

Okolice Konina

W okolicy Konina dominuje krajobraz polodowcowy z licznymi jeziorami, lasami, pagórkami, łąkami. Cześć terenów jest zajęta przez kopalnie odkrywkowe węgla brunatnego lub przez hałdy czy jeziora będące efektem działalności górniczej. Szkody wyrządzone przez kopalnię, są stopniowo rekultywowane. W okolicy znajduje się kilka rezerwatów przyrody , m.in. Rezerwat przyrody Mielno , Rezerwat przyrody Pustelnik , rezerwat Sokółki czy krajobrazowy rezerwat, położony na pagórkach złotogórskich. Wart zobaczenia jest Nadwarciański Park Krajobrazowy , zwłaszcza w okresie migracji ptaków, kiedy to można zobaczyć blisko 153 gatunki ptactwa krajowego. Cennym obszarem jest Dolina Warty , będąca częścią Pradoliny Warszawsko-Berlińskiej , włączona w program Natura 2000 . Na północny zachód od Konina leży Powidzki Park Krajobrazowy , z największym jeziorem Wielkopolski - Jeziorem Powidzkim , chętnie odwiedzanym przez turystów.

Odkrywka KWB Konin

W pobliżu Konina warte zobaczenia są:

W północnej części Konina ( Gosławice , Pątnów ) znajduje się zespół jezior z kompleksem rekreacyjno-wypoczynkowym (kluby żeglarskie, wioślarskie, przystanie). Wykorzystywanie wód ze zbiorników przez sąsiednie elektrownie powoduje, że ich temperatura jest wyższa niż w akwenach naturalnych (głównie wskutek wykorzystania wody do chłodzenia turbin pobliskich elektrowni). W celu zapobieżenia eutrofizacji jezior Pątnowskiego i Gosławskiego wykorzystywanych przez elektrownie, wprowadzono do nich niewystępujące w regionie naturalnie ryby – amury , co stanowi sporą atrakcję wędkarską. Funkcje rekreacyjne uzupełnia pobliski Ślesin z koloniami domków letniskowych.

Ludzie związani z Koninem

Ciekawostki

  • W 2008 roku wypuszczono w obieg monetę 2 – złotową z serii "historyczne Miasta w Polsce", przedstawiającą słup koniński.

Media

Książki o Koninie

  • Piotr Maluśkiewicz: Ziemia Konińska, 1997
  • Theo Richmond: Uporczywe echo, 2001
  • Stefan Rusin: Znani i nieznani w Koninie, 2008
  • Henryk Łechtański, Tomasz Andrzej Nowak: Poczta i filatelistyka w Koninie. Zarys dziejów, 2008

Zobacz też

Przypisy

  1. Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym, stan 31.12.2009
  2. Oficjalna witryna Zespołu Elektrowni Pątnów-Adamów-Konin .
  3. Piotr Maluśkiewicz, "Ziemia Konińska", Wyd. Apeks 1997
  4. Ludność Konina
  5. Historia Miasta
  6. GUS Bank Danych Regionalnych, faktyczne miejsce zamieszkania, stan na 31 XII 2000
  7. Najstarszy znak drogowy w Polsce doczeka się renowacji ( pol. ). WP/PAP, 3 stycznia 2010.
  8. Ogólnopolska Baza Kolejowa ( pol. ). [dostęp 18 stycznia 2009].

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Konin":

Łabędź (herb szlachecki) ...

Stronnictwo Demokratyczne ...

2006 ...

Briańsk ...

1945 ...

Polskie zamki i twierdze ...

Września ...

Związek Ludowo-Narodowy Łódź (powiat) - 35,90% i 3 mandaty na 612. Okręg nr 15 Konin - 32,83% i 3 mandaty na 613. Okręg nr 17 Częstochowa ...

Podział administracyjny Polski 1975-1998 ...

Elektrownia cieplna zlokalizowane są tuż przy kopalniach odkrywkowych. Są to elektrownie: Bełchatów , Zespół Elektrowni Pątnów-Adamów-Konin , Turów .Elektrownie opalane węglem kamiennym znajdują się w Górnośląskim Okręgu Przemysłowym , np. ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Konin":

202. Historia geologiczna i budowa Polski. Rozmieszczenie zasobów mineralnych (plansza 11) ...

Energetyka w Polsce (plansza 5) rejonie Legnicy, Bełchatowa, Bogatyni, Mosiny (koło Poznania), Rogoźna (na północny-wschód od Łodzi), Konina i Turka, Cybinki (Ziemia Lubuska). Z nich eksploatowane są jedynie złoża ...

201. Środowisko przyrodnicze Polski (plansza 13) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie