Tul
TulTul | | | Tul |
Tul | Dane ogólne | Nazwa, symbol,
l.a.
| Tul, Tm, 69 | Grupa, okres, blok |
-
, 6,
f
| Właściwości metaliczne |
lantanowiec
| | | | Najbardziej stabilne izotopy |
---|
|
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
warunków normalnych (0 °C, 1013,25 hPa)
|
Tul (Tm,
łac.
thulium) –
pierwiastek chemiczny
z grupy
lantanowców
w
układzie okresowym
. Nazwa pochodzi od Thule – starożytnej nazwy
Skandynawii
. Został odkryty w
1879
roku przez Pera Teodora Cleve'a. Metaliczny tul można otrzymać przez
elektrolizę
wodnego roztworu chlorku tulu lub fluorku tulu. W temperaturze pokojowej reaguje z
chlorem
,
fluorem
i rozcieńczonym
kwasem solnym
. W temperaturze 100 – 200
stopni Celsjusza
reaguje z
tlenem
,
wodą
,
kwasem azotowym (V)
,
kwasem siarkowym(VI)
i
fluorowodorem
. W wyższych temperaturach reaguje z
fosforem
,
węglem
i
siarką
Występowanie: Tul występuje w skorupie ziemskiej w ilości 0,48
ppm
. Najważniejszymi
minerałami
tulu są: -
monacyt
(Ce,La,Th,Nd,Y,Pr,Tm)PO4 – tzw.
piasek monacytowy
-
bastnezyt
(Ce,La,Nd,Y,Pr,Tm)CO3F
Zastosowanie: Jest stosowany jako składnik niektórych materiałów mikroelektronicznych oraz jako źródło
promieniowania gamma
Inne hasła zawierające informacje o "Tul":
Lantan
...
Cez
...
Ruten
...
Technet
...
Niob
...
Cyrkon (pierwiastek)
...
Itr
...
Tytan (pierwiastek)
...
Skand
...
Neon (pierwiastek)
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Tul":
Hasło nie występuje w innych lekcjach!
|