Jakub Działyński herbu Ogończyk (ur. 1709 , zm. 21 grudnia 1756 w Działyniu ), wojewoda malborski od 1755 .

Syn Michała . Był posłem na sejm w 1736 , łowczym poznańskim w latach ( 1737 - 1738 ), następnie chorążym wschowskim 1738 oraz kaliskim 1742 . Na sejmie 1744 popierał aukcję wojska, ale i wolności podatkowe szlachty.W 1746 posłował na sejm z ziemi dobrzyńskiej, gdzie kwestionowano prawdziwość jego obioru, bo miał być nieobecny na sejmiku elekcyjnym. W latach ( 1746 - 1747 ) był starostą Nakła , a w 1748 starostą kiszporskim. Związał się ze stronnictwem dworskim, zdobywając względy Jerzego Mniszcha , na rzecz którego agitował w Wielkopolsce . W 1750 otrzymał nominację na podkomorzego poznańskiego, a w 1755 na wojewodę malborskiego . W 1755 zasiadał w trybunale koronnym w Piotrkowie Trybunalskim oraz trybunale skarbowym w Radomiu . W ciągu lat dał się poznać jako osoba szlachetna i dobroczynna, składał liczne datki na rzecz kościołów, zwłaszcza na Katedrę w Gnieźnie . Był dobroczyńcą zakonów: jezuitów oraz karmelitów poznańskich i kcyńskich. Posiadał liczne majątki ziemskie: Niechanowo , Witkowo z przyległymi wsiami, Dębnicę , Działyń . Zakupił Mroczę w powiecie nakielskim, miał też liczne dobra w województwie chełmińskim. Otrzymał tenuty : murzynowską na Kujawach i powidzką (po teściu). Za zasługi został odznaczony Orderem Orła Białego w listopadzie 1755 . Został pochowany w katedrze w Gnieźnie .