Ulysses Simpson Grant
Data i miejsce urodzenia	27 kwietnia 1822 Point Pleasant, Ohio
Data i miejsce śmierci	23 lipca 1885 Mount McGregor, Nowy Jork
18. Prezydent Stanów Zjednoczonych
Okres urzędowania	od 1869 do 1877
Przynależność polityczna	Partia Republikańska
Poprzednik	Andrew Johnson
Następca	Rutherford Hayes

Ulysses Grant Unconditional Surrender "Bezwarunkowa kapitulacja"
Generał armii Generał armii
Przebieg służby
Lata służby	1839-1856, 1861-1869
Siły zbrojne	Armia USA
Jednostki	21. Regiment ochotniczej piechoty z Illinois Armia Tennessee Armia Stanów Zjednoczonych
Główne wojny i bitwy	Wojna amerykańsko-meksykańska Bitwa pod Resaca de la Palma Bitwa pod Palo Alto Bitwa pod Monterrey Oblężenie Veracruz Bitwa pod Molino del Rey Bitwa pod Chapultepec Wojna secesyjna Bitwa o Fort Donelson Bitwa pod Shiloh Oblężenie Vicksburga Kampania pod Chattanoogą Lądowa Kampania Granta Oblężenie Petersburga Kampania w Appomattox

Ulysses Simpson Grant ( 27 kwietnia 1822 – 23 lipca 1885 ) – generał, osiemnasty prezydent USA ( 1869 - 1877 ).

Jako chłopiec, wbrew woli ojca, wstąpił do akademii wojskowej West Point . W czasie wojny amerykańsko-meksykańskiej służył pod rozkazami gen. Taylora .

Gdy wybuchła wojna secesyjna , Grant pracował w sklepie swojego ojca w Illinois . Gubernator mianował go dowódcą regimentu ochotników. Grant wyszkolił ich i we wrześniu 1861 roku otrzymał stopień generała-brygadiera (generała brygady). Następnym jego zadaniem było zdobycie kontroli nad doliną Missisipi . W lutym 1862 roku zdobył Fort Henry i zmusił do kapitulacji Fort Donelson. Prezydent Lincoln promował Granta na generała-majora (generała dywizji).

Bitwa pod Shiloh , w kwietniu tego samego roku, była jednym z najbardziej krwawych starć tej wojny. Grantowi nie powiodło się tak dobrze, jak poprzednio i pojawiły się żądania jego dymisji. Prezydent Lincoln odpowiedział wtedy: Nie mogę wyrzucić tego człowieka – on walczy.

Następnym celem wojsk Granta był Vicksburg. Zdobycie miasta oddawało Północy kontrolę nad doliną Missisipi i przedzielało na pół Konfederację. Grant rozbił następnie armię Konfederacji pod Chattanooga. Dzięki tym błyskotliwym osiągnięciom prezydent mianował Granta dowódcą naczelnym. Ten skierował generała Shermana na południe, a sam z Armią Potomacu ścigał generała Lee . Ostatecznie 9 kwietnia 1865 roku generał Lee poddał się Grantowi w Appomattox.

Sława zwycięzcy pozwoliła mu na zdobycie fotela prezydenckiego. Grant był jednak lepszym wojskowym niż politykiem. Pomimo tego, iż był człowiekiem uczciwym, nie wzbraniał się przed przyjmowaniem drogich prezentów. Co gorsza pokazywał się w towarzystwie dwóch znanych spekulantów. Gdy dowiedział się o tym, nakazał ministrowi skarbu sprzedanie takiej ilości złota, by doprowadzić spekulantów do bankructwa. Niewiele to dało, gdyż zdążyli oni narobić już sporo szkód.

Podczas starań o reelekcję Grant był ostro atakowany przez swoich przeciwników. Ubliżano jego intelektowi i wyglądowi fizycznemu. W czasie drugiej prezydentury generał twardą ręką rządził na Południu, nękając byłych konfederatów przy pomocy wojska.

Po upływie kadencji Grant przystąpił do spółki w firmie finansowej, która później zbankrutowała. W tym samym czasie dowiedział się, że choruje na raka. Chcąc przed śmiercią spłacić długi i zapewnić rodzinie byt, zaczął pisać pamiętniki. Sprzedano je za 450 tysięcy dolarów. Prezydent zmarł wkrótce po ich ukończeniu. Spoczywa w mauzoleum przy 122nd Street, w Riverside Park na Manhattanie, w Nowym Jorku.

Rodzina

Jego żoną była Julia Grant , z którą miał czworo dzieci:

Frederick Dent Grant, 1850-1912 Ulysses S. Grant, Jr., 1852-1929 Ellen Wrenshall (Nellie) Grant, 1855-1922 Jesse Root Grant, 1858-1934

Linki zewnętrzne

• Biografia Biały Dom ( ang. )
• Pamiętniki Granta na gutenberg.net