Urban VII, (Giambattista Castagna), (
4 sierpnia
1521 w Rzymie –
27 września
1590 w Rzymie) -
papież
przez 12 dni września 1590.
Był synem szlachcica
genueńskiego
Cosimo Castagny oraz Constanzy Ricci Jacobacci, spokrewniony przez matkę z kilkoma
kardynałami
: Domenico Jacobaccim (kreowanym w
1517
), Cristoforo Jacobaccim (
1536
) i Girolamo Verallim (
1549
).
Studiował na kilku włoskich uniwersytetach, w tym na
Bolońskim
, gdzie obronił doktorat obojga praw. Pracował przy Kurii Rzymskiej jako prawnik, w okresie pontyfikatu
Juliusza III
był referendarzem Trybunału Apostolskiej Sygnatury Sprawiedliwości i Apostolskiej Sygnatury Łaski. Otrzymał tytuł papieskiego prałata domowego. Towarzyszył kardynałowi Veralliemu w misji legata we
Francji
.
1 marca
1553
został mianowany
arcybiskupem
Rossano. Wiązało się to z koniecznością przyjęcia święceń –
30 marca
1553 Campagna otrzymał w Rzymie niższe i wyższe święcenia do kapłańskich włącznie (z rąk Filippo Archinto, biskupa Saluzzo).
4 kwietnia
sakry biskupiej udzielił mu kardynał Girolamo Veralli.
Sprawował także liczne funkcje w Państwie Kościelnym. Był gubernatorem Fano (od
14 czerwca
1555
), komisarzem apostolskim Citta di Castello (
1559
), gubernatorem Perugii i Umbrii (1559-
1560
). Uczestniczył w obradach Soboru Trydenckiego (
1562
-
1563
), kierował kilkoma kongregacjami. We wrześniu
1565
był audytorem kardynała Ugo Boncompagniego (przyszłego papieża
Grzegorza XIII
) przy okazji sprawowania przez tego ostatniego funkcji legata w
Hiszpanii
.
Od 1565 Campagna sprawował samodzielne misje dyplomatyczne. W latach 1565-
1572
był nuncjuszem w Hiszpanii,
1573
-
1577
w
Wenecji
. W 1573 zrezygnował z funkcji arcybiskupa Rossano.
1576
-1577 gubernator Bolonii;
1578
-
1580
jako legat we Flandrii i Kolonii reprezentował papieża Grzegorza XIII na układach pokojowych króla Hiszpanii
Filipa II
ze Zjednoczonymi Prowincjami.
W Kurii Rzymskiej pełnił funkcję konsultora (radcy) w Świętym Oficjum oraz Świętej Consulcie.
12 grudnia
1583
został mianowany kardynałem, z tytułem prezbitera S. Marcello. W latach
1584
-
1585
legat w Bolonii; od
19 listopada
1586
zajmował stanowisko Inkwizytora Generalnego Świętego Oficjum. Uczestniczył w
konklawe 1585
oraz
1590
;
15 września
1590 został wybrany na papieża.
Przyjął imię Urbana VII. Był to jeden z najkrótszych pontyfikatów; papież zmarł po 12 dniach na malarię, nie został nawet koronowany. Pochowany początkowo w patriarchalnej Bazylice Watykańskiej, w
1606
zwłoki przeniesiono do bazyliki
Santa Maria sopra Minerva
w Rzymie.
Groził ekskomuniką wiernym używającym tytoniu w postaci tabaki, żującym lub palącym go w obrębie kościelnych murów.
Linki zewnętrzne
